7. ถ้าเป็นคู่กัน ขอให้พี่รักแค่ปาคนเดียวเท่านั้น
1507 Words
พยศรักเมียเก่า
ตอนที่ 7 ถ้าเป็นคู่กัน ขอให้พี่รักแค่ปาคนเดียวเท่านั้น
ความรักที่เริ่มต้นจากวัยเรียน ประคับประคองคบหากันจนได้แต่งงานใช้ชีวิต อาจมีบางคู่ที่สุขสมหวังกับคำๆนี้ แต่ก็อาจมีบางคู่ที่จบจบลงเพียงเพราะเหตุผลหลายๆอย่าง เช่นคู่ของปาลินและแซก…
ฉันนั่งรถตู้โดยสายกลับบ้านพร้อมกับเงินหนาปึกใหญ่ และกล่องของขวัญเล็กๆที่ฉันต้องใจจะมอบให้เขา แต่มันคงไม่มีความหมายอะไรแล้ว เพราะฉันต้องหอบมันเดินทางกลับบ้านพร้อมกับน้ำตา…
ฉันเดินทางมาถึงบ้านที่เป็นเวลาของตอนบ่าย การกลับมาของฉันในครั้งนี้มันต่างจากทุกครั้งที่ฉันเต็มใจยินดีมีความสุขในการมา แต่ครั้งนี้ฉันกลับมาเพราะความจำเป็น ฉันกล้าๆกลัวๆที่จะเผชิญหน้ากับพี่เปา ขาไม่กล้าจะก้าวเดิน ฉันทอดสายตามองไปที่ลานจอดรถที่ไม่มีรถของพี่เปา ทำให้ฉันรับรู้ได้ว่าพี่เปาออกไปข้างนอก ฉันรีบย่ำเท้าเดินเข้าบ้านมายังห้องตัวเองให้เร็วที่สุด ล็อกประตูห้องดั่งขังตัวเองไว้ตัดขาดโลกภายนอก…
ทันทีที่เข้าห้องน้ำตาที่กลั้นไว้มันก็ไหลพรั่งพรูออกมา ฉันทิ้งตัวลงนอนบนเตียงอย่างคนหมดแรงและสิ้นหวัง มือค่อยๆลูบท้องตัวเองเบาๆ สงสารหัวใจดวงน้อยๆที่ไม่มีใครต้องการเขาเลยล
ครืด~ครืดดด
เสียงโทรศัพท์มือถือในกระเป๋าของฉันดังขึ้น เป็นชื่อของพี่แซกพ่อของเด็กในท้องโชว์อยู่ที่หน้าจอ เขาติดต่อหาฉันหลายสาย ทั้งแชทข้อความที่ส่งมาอย่างเป็นห่วง แต่มันแค่มารยาทเท่านั้น ฉันเลือกที่จะตัดสายเขาทิ้ง ฉันปิดการติดต่อ บล็อกเขาทุกช่องทาง ในเมื่อฉันเลือกถอยออกมา มันไม่มีความจำเป็นที่ต้องรั้งเขาไว้อีก เขาไม่เจ็บ ไม่ต้องรู้สึกอะไรกับฉัน มันมีแค่ฉันที่เจ็บปวดแค่คนเดียว…
นาฬิกาค่อยๆเดินไปอย่างช้าๆ มันเหมือนฉันที่สมองค่อยๆคิดทบทวนตอกย้ำให้ตัวเองเข้มแข็ง ฉันพยายามคิดหาทางออกให้ตัวเอง แล้วทั้งคืนที่น้ำตาฉันหลั่งไหลไม่ขาดสาย มันก็ทำให้ฉันได้ทางออกที่ดีที่สุดแล้ว…
มองตัวเองในกระจกที่ล้างหน้าล้างตาเรียกสติ แต่ตาที่บวมกับจมูกที่แดงที่ใครพบเห็นก็พอจะเดาออกว่าฉันได้ผ่านการร้องไห้มาอย่างหนักหน่วง ฉันพร้อมยอมรับความผิดพลาดเผชิญหน้าความเป็นจริงแล้ว…
“ พี่เปา… ”
พี่เปาอยู่ในห้องทำงานกับพี่กั้ง ฉันเอ่ยเรียกชื่อพี่เปา แต่พี่เปากลับไม่ตกใจที่เห็นฉัน แต่เขากลับขมวดคิ้วมองฉันด้วยสภาพฉันมันทำให้พี่เปาตกใจมาก
“ ปาลิน! ”
“ ปาขอโทษ ฮือ… ”
ฉันก้มกราบที่ตักของพี่ชาย ฉันสำนึกผิดในความผิดพลาดนี้แล้วมันเป็นสิ่งเดียวที่ฉันพอจะทำให้พี่เปาได้ พี่เปาชักสีหน้าตกใจ แต่เขากลับไม่มีแม้ซักถามฉัน แต่พี่เปากลับโอบกอดฉันพร้อมลูบหลังฉันเบาๆ
“ พี่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ไม่เป็นไรนะ พี่รักเราเสมอ ”
“ ฮือ… ”
ฉันไม่รู้จะเอ่ยอะไร มันมีแต่เสียงร้องไห้โฮออกมาเท่านั้น ฉันมองข้ามคนที่รักฉันมากที่สุดไป ฉันกลัวที่จะบอกเขา ทั้งที่เขาคือคนที่รักฉันจริงๆ ฉันกอดพี่เปาร้องไห้ออกมาอย่างไม่อาย พี่เปาคอยลูบหลังฉันเบาๆอย่างเป็นห่วง พี่กั้งที่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรแต่ด้วยซ้ำ แต่กลับเขามาลูบหลังฉันอีกคน การได้รับการถูกปลอบ ทำให้ฉันค่อยๆหายสะอื้น
“ อยากบอกพี่ไหม ? ” พี่เปาเอ่ยขึ้น เมื่อฉันนั่งสงบสติจากการร้องไห้ได้ พี่กั้งคอยหยิบทิชชูซับน้ำตาให้ฉัน พี่กั้งจับมือฉันบีบเบาๆ พร้อมพยักหน้าให้ฉันรู้ว่าฉันมีคนที่คอยอยู่ข้างๆถึงสองคน
“ ปาพลาด ปาท้อง ”
“ !!! ” พี่เปาดูตกใจไปชั่วขณะ แต่ก็ปรับสีหน้าให้เป็นปกติ
“ ปาขอโทษนะพี่เปา ”
“ ทำไมถึงกลับมาคนเดียว ทำไมแซกไม่กลับมาด้วย ”
“ ปา...ปาเลิกกับเขาแล้ว ” ฉันเสียงสั่นเครือ เมมปากแน่นก่อนจะเอ่ยออกไป
“ มันไม่รับผิดชอบใช่ไหม พี่จะไปหามัน ”
“ อย่านะพี่!! ”
“ จะห้ามพี่ทำไม พี่ต้องไปคุยกับแซกให้รู้เรื่องนะ มันไม่ใช่เรื่องเล่นๆนะปาลิน ” พี่เปาหน้าแดงเพราะความโกรธ ฉันรู้ดีว่าตอนนี้พี่เปาคิดอะไรอยู่ ฉันจับแขนรั้งพี่เปา
“ มันไม่มีอะไรต้องคุยแล้วพี่ มันจบแล้ว ”
“ เพราะอะไร ? ” ฉันรู้ว่าพี่เปากำลังกดความรู้สึกตัวเองอยู่ ฉันเมมปากแน่น ใจฉันสั่นที่ต้องตัดใจเอ่ยออกไป
“ แม่พี่แซกให้ปาทำแท้ง ”
“ !!! ” พี่เปาตกใจตัวสั่น พี่กั้งเข้ามาจับแขนฉันบีบเบาๆ
“ เขาไม่ต้องการลูกปา มันไม่มีอะไรต้องคุยอีกแล้วนะพี่ ”
“ แซกรับรู้ด้วยรึเปล่า ? ”
“ ปาไม่รู้ ปารู้แค่เขาไม่ต้องการลูกปา เขายังไม่พร้อมมีลูก เขายังไม่พร้อมใช้ชีวิตครอบครัวกับปา ” ฉันตอบออกไปด้วยเสียงสั่นเครือ
“ ใครไม่ต้องการแต่พี่ต้องการ หลานแค่คนเดียวพี่เลี้ยงได้ ”
“ พี่เปา ฮือ… ” ฉันไม่คิดเลยว่าคำนี้จะออกจากปากของพี่เปา ทำไมฉันถึงประเมินค่าพี่ชายผิดไปขนาดนี้
“ ใครไม่ต้องการ ก็ไม่ต้องไปสนใจ พี่จะเป็นพ่อ เป็นลุงให้หลานเอง ”
“ ปาลิน…ให้หลานกับพี่นะ พี่จะรับเป็นลูกให้เอง พี่จะบอกใครๆว่าหลานคือลูกของพี่กับเปา ”
“ พี่กั้ง...พี่ไม่ได้เป็นอะไรกับปาด้วยซ้ำ แต่ทำไมพี่ถึงรักลูกปาได้ขนาดนี้ ต่างจากเชื้อสายแท้ๆที่เขารังเกียจปาล่ะคะ ฮือ… ” คำพูดของพี่กั้ง ทำฉันร้องไห้โฮออกมา จากที่กลั้นไว้ไม่ให้ร้องอีกก็ต้องร้องจนได้ พี่เปากับพี่กั้งกอดฉัน มันอบอุ่นมาก จนฉันคงให้คนที่รักฉันด้วยใจลำบากเพราะฉันไม่ได้
“ ขอบคุณนะพี่กั้ง พี่เปาที่รักปา แต่ปาคงทำอย่างที่พี่ทั้งสองคนขอไม่ได้ ”
“ ทำไมล่ะ ? ”
“ คิดอะไรอยู่ปาลิน ” พี่เปารู้ทันทีว่าฉันต้องคิดการเรื่องนี้ไว้แล้ว
“ ปาจะยับยั้งการตั้งครรภ์ ”
“ ปาลิน!! ”
“ ปาตัดสินใจแล้วค่ะ ปาคิดทบทวนจนแน่ใจแล้ว เขาคือความผิดพลาดที่จะเป็นบทเรียนสอนปาไปตลอดชีวิต ปาอยากจบทุกอย่างไว้แค่นี้ ”
“ …………. ”
“ ปาอยากไปเริ่มต้นชีวิต อยากไปเริ่มต้นใช้ชีวิตนักศึกษาที่ไม่มีใครรู้อดีตของปา อยากทำงานที่มีเงินเดือนของตัวเองให้ปาลืมคนใจร้ายทุกคน ”
“ ………….. ”
“ ปาจะทำแบบนี้ ปาจะเลวมากไหมพี่ ”
“ พี่เข้าใจปาลินนะ ความผิดพลาดให้มันเป็นแค่บทเรียนนะ ” พี่กั้งเอ่ย
“ ไม่มีใครดีไม่มีใครเลวหรอก ทุกคนผิดพลาดกันได้ ถ้าปาลินต้องการแบบนั้น พี่จะเป็นคนคอยอยู่ข้างๆเอง ”
“ ขอบคุณนะพี่เปา ปารักพี่ทั้งสองคนมากนะคะ ”
ฉันกอดพี่เปากับพี่กั้ง เขาทั้งสองคอยอยู่ข้างๆฉันที่ผิดพลาดและอยากจบทุกอย่าง ฟังดูก็ตลกสิ้นดี ความผิดพลาดของฉันที่สร้างขึ้นมาจากคนสองคน แต่มีแค่ฉันคนเดียวที่ต้องรับความเจ็บปวดทั้งทางกายและทางใจ...
ฉันยับยั้งการตั้งครรภ์โดยมีพี่เปาคอยดูแลฉันไม่ห่าง ฉันขอไม่ให้บอกเรื่องนี้ให้พ่อกับแม่รับรู้ ฉันกลัวท่านเสียชื่อเสียงที่มีลูกแบบฉัน ร่างกายฉันแข็งแรงดีขึ้น แต่จิตใจจะมีตราบาปความผิดพลาดนี้ติดตัว ฉันใส่บาตรอุทิศส่วนกุศลผลบุญให้ตัวเอง เพื่อชำระบาปที่ได้ทำไว้ พี่เปากับพี่กั้งต่างไม่เคยทิ้งให้ฉันอยู่คนเดียว ฉันพยายามยิ้มให้ดูเหมือนความสุขของตัวเองกลับมา แต่ถ้าฉันได้อยู่คนเดียว ฉันต้องกอดตัวเองร้องไห้ทุกครั้ง คืนนี้ก็เป็นอีกคืนที่ฉันไม่สามารถข่มตาหลับได้ เปิดระเบียงมองดวงดาวบนท้องฟ้า ฉันมองดาวตกที่ว่ากันว่าขอพรอะไรก็ได้
“ ถ้าต้องเจอกันอีก ฉันขอให้เขาเป็นฝ่ายตามฉัน อ้อนวอนขอความรักจากฉัน พร่ำเพ้อหาแค่ฉัน ขอให้เขาและครอบครัวรับรู้ความเจ็บปวดที่ฉันต้องเจอด้วยเถอะนะ ”
ดวงดาวตกจากฟ้าลงมาเป็นทางยาว เป็นแสงสีทองประดับฟ้า ก่อนจะค่อยๆหายลับไปดั่งดวงดาวรับคำอธิษฐานความประสงค์ของฉัน
“ ถ้าเป็นคู่กัน ขอให้ใจพี่รักแค่ปาคนเดียวเท่านั้น ”
- Writer
