Selamun aleyküm
Keyifli okumalar...
Ben düşüncelerimle savaş halindeyken ismimin seslenilmesiyle düşüncelerimden sıyrıldım. Kafamı kaldırıp baktığım da Asaf ve ikizleri görmüştüm.
Dün akşam ki konuşmadan sonra şimdi karşılaşmamız hiç iyi olmamıştı. Hem utancımdan hem de kendime hakim olamamaktan korkuyordum.
Dün tövbe ettiğim şey ile sınamıyordum ama bakmayacaktım. Göz göre göre günaha bulanmayacaktım.
-Ahh, Zeynep. İki saattir sana sesleniyordum, ne kadar derine dalmışsın ki fark etmedin bizi.
-Farkında değilim Umay. Nasılsın?
-İyi olmaya çalışıyorum.
-Hayırdır ne oldu?
-Sence? Büt yolu göründü. Tamam kötü geçti falan ama bu kadar da değil yani. Bi ihtimal dilekçe verdim belki bir daha bakarlar.
-Anladım...
Umay arkasına dönüp daha geride olan Ufuk ve Asaf' a dönerek
