Selamun aleyküm
Keyifli okumalar...
Köşeli jetonum ancak düşmüştü. Evden çıkmadan önce annem Asaf ile yalnız konuşmak istediğini ve ablanı ara dediği sıra da onları yalnız bırakarak uzaklaşacaktım...
-Tamam anne.
Telefonumu alarak masadan ayrıldım. Kafenin dışına çıktığım da dışarıdan onları görebileceğim bir yere geçerek yalan olmasın diye ablamı aradım. Ablamla konuşurken gözüm sürekli annemlerin üzerindeydi.
Gayet sakin bir şekilde konuşuyorlardı. Onların bu sakinliği benim kalbime inecekti. Yani ben orada olsam ne olacaktı ki? Ah anne eve gidince anlatacaksın zaten ne gerek var böyle iki iş yapmaya.
Annemlerin konuşmasının bitmesini beklerken ablam da telefonun diğer ucundan beni sakinleştirmeye çalışıyordu. İşe yarıyor mu, işte orası meçhuldu... Neredeyse bir saat kadar ablam
