ตอนที่ 5
1042 Words
เมียลับของท่านประธาน
บทที่ 5
“เดี๋ยวช่วงเย็นไม่เกินหนึ่งทุ่ม ผมจะให้คนขับรถมารับคุณแม่นะครับ” อิศราเอ่ยขึ้น หลังจากเอ่ยลาหญิงสูงวัยตรงหน้าเรียบร้อยแล้ว
“ฉันเกรงใจจังเลยค่ะ”
“ไม่ต้องเกรงใจหรอกครับคุณแม่ ถือเสียว่าเป็นการตอบแทนที่ลูกสาวของคุณแม่ตั้งใจทำงานให้ผมเป็นอย่างดีครับ”
แม่ของหล่อนยิ้มกว้างก่อนจะหันมากำชับหล่อน
“นังชมพู เอ็งต้องตั้งใจทำงานรับใช้คุณเขาให้ดีนะ เข้าใจไหม”
หล่อนไม่มีสิทธิ์ที่จะตอบคำอื่นได้เลยนอกจากสิ่งที่แม่ต้องการ
“จ้ะแม่”เ
“งั้นผมต้องขอตัวพาลูกสาวของคุณแม่ไปงานเลี้ยงก่อนนะครับ อาจจะกลับดึกสักหน่อยนะครับ”
“ไม่เป็นไรค่ะคุณ ใช้งานนังชมพูได้ตามสบายเลยจ้ะ ขอบคุณอีกครั้งนะคะ สำหรับความเมตตาที่มอบให้พวกเรา”
“ด้วยความยินดีครับ งั้นไปก่อนนะครับ”
อิศรายกมือขึ้นไหว้มารดาของหล่อนจนท่านแทบรับไหว้ไม่ทัน ก่อนจะเดินจากไป
บัวชมพูยังคงยืนอยู่ข้างๆ กับมารดาของตัวเอง
“เอ็งไปเถอะ ไม่ต้องห่วงเรื่องพ่อเอ็ง เดี๋ยวมีอะไรข้าจะรีบโทรหา”
“จ้ะแม่”
“งั้นก็ไปเถอะ ให้คุณเขารอนานมันไม่ดี”
หล่อนฝืนยิ้มให้มารดาอีกครั้ง ก่อนจะตัดสินใจเดินตามอิศราไป
เมื่อขึ้นมานั่งบนรถคันงามของอิศรา ก็ไม่ต่างจากกับการกระโดดลงไปในเหวที่เต็มไปด้วยหนามแหลมคมเลย
หล่อนนั่งตัวลีบ นั่งตัวสั่น รู้สึกตึงเครียดจนสะดุ้งโหยงเมื่ออิศราเอ่ยทำลายความเงียบขึ้นมา
“เดี๋ยวไปเปลี่ยนชุดที่คอนโดของฉัน”
“คะ?”
หล่อนหันหน้าซีดๆ ที่เต็มไปด้วยความตื่นตระหนกมองเขา
เขายิ้มเยาะ มองหล่อนด้วยสายตาเย็นชา
“เมื่อไหร่จะเลิกทำหน้าทำตาไร้เดียงสาสักที มันไม่ใช่ตัวตนของเธอสักหน่อย”
“ชมพู...”
หล่อนอึกอัก รู้สึกเหมือนโลกทั้งใบกำลังจะระเบิดใส่หน้า
มือเล็กประสานกันบนตัก เหงื่อไหลออกมาจนอุ้งมือเปียกชุ่ม
“เธอบอกกับแม่ว่าจะยืมเงินฉันหรือ”
“เอ่อ... ชมพูหมายถึง... จะไปยืมเงินคุณใหญ่น่ะค่ะ”
รถคันงามกระตุกไหว พร้อมๆ กับดวงตาคมกริบที่ลุกเป็นไฟของอิศรา
“ทำไมต้องไปยุ่งกับพี่ใหญ่ หรือว่าเธอคิดจะแย่งสามีน้องฟ้า”
“มะ... ไม่ใช่นะคะ ไม่ใช่...”
หล่อนปฏิเสธทันที เพราะมันไม่เป็นความจริงเลย
“งั้นก็อย่ายุ่งกับพี่ใหญ่อีก”
“แต่... ชมพูต้องใช้เงินผ่าตัดพ่อ...”
“เอ่อ...”
หล่อนมองหน้าเขา มองเสี้ยวหน้าหล่อคมสันด้วยความทรมานใจ
“ชมพูไม่อยากรบกวนคุณเล็ก”
“แต่เธอกลับอยากรบกวนคนมีเมียแล้วอย่างพี่ใหญ่... งั้นสิ?”
หล่อนเผยอปากค้าง มองหน้าอิศราทั้งน้ำตา ทำไมเขามองหล่อนเลวแบบนี้นะ
“อย่ายุ่งกับพี่ใหญ่ อยากได้เงินบอกฉันนี่ ฉันก็รวยไม่ต่างจากพี่ใหญ่หรอก”
น้ำตาแห่งความอัปยศอดสูไหลรินอาบสองพวงแก้ม บัวชมพูพยายามสะกดกลั้นเสียงสะอื้นเอาไว้สุดความสามารถ
“แต่ชมพูไม่อยากทำให้คุณเล็กลำบากใจ... อีกอย่างชมพูก็เพิ่งย้ายมาช่วยงานคุณเล็ก...”
“อย่ามาทำเป็นคนดีหน่อยเลยน่ะ อยากได้เงินจากฉันก็พูดมาตรงๆ ฉันให้เธอได้ เท่าไหร่ก็ได้ แต่ต้องมีข้อแลกเปลี่ยน”
รถคันงามถูกเลี้ยวจอดข้างทาง พร้อมกับ
อิศราที่จ้องหน้าหล่อนเขม็ง
หล่อนอยากหายตัวไปจากตรงนี้เหลือเกิน หายตัวไปจากสายตาดูแคลนของอิศรา
“ชมพู... ไม่ขอยืมเงินคุณเล็กหรอกค่ะ”
“แล้วเธอจะไปเอาเงินที่ไหน”
เขาเค้นเสียงเย้ยหยันถาม ก่อนจะหัวเราะออกมา
“อ้อ ฉันลืมไป เสี่ยในสังกัดของเธอน่าจะมีหลายคน”
อิศราดูถูกหล่อนเหลือเกิน จนหล่อนไม่อาจจะทนรับไหวได้อีก
“ค่ะ ชมพูจะไปขอเงินจากเสี่ยๆ ของชมพู คุณเล็กพอใจหรือยังคะ”
“นี่เธอยอกย้อนฉันหรือบัวชมพู”
เขาคว้าแขนของหล่อนและบีบแรงๆ อย่างไม่ปรานี น้ำตาของบัวชมพูยิ่งไหลริน
“คุณเล็กปล่อยแขนชมพูเถอะค่ะ ชมพูเจ็บ...”
“หน้าหนาอย่างเธอ ไม่คิดว่าจะเจ็บเป็น”
เขาปล่อยแขนของหล่อน พร้อมกับกัดฟันกรอดด้วยความโมโห
บัวชมพูนั่งร้องไห้เงียบๆ เพราะไปไหนไม่ได้ หัวใจปวดร้าวเหลือเกิน
“เธอต้องการเงินเท่าไหร่”
บัวชมพูนั่งเงียบไม่ยอมตอบ
“ฉันถามว่าต้องการเงินเท่าไหร่!”
หญิงสาวสะดุ้งตกใจ หันมามองหน้าคนใจร้ายน้ำตาริน
“คุณเล็กจะรู้ไปทำไมคะ ชมพูไม่ได้จะขอยืมเงินจากคุณเล็กสักหน่อย”
“ตอบมาว่าเท่าไหร่”
อิศราเค้นเสียงลอดไรฟันออกมาอย่างเดือดดาล
“ห้าแสนแปดค่ะ”
“ฉันจะให้เงินจำนวนนี้กับเธอเอง”
บัวชมพูหันไปมองหน้าอิศรา ดวงตากลมโตเบิกกว้าง แต่เมื่อตั้งสติได้ หล่อนก็ส่ายหน้าปฏิเสธไปมา
“ไม่ค่ะ ชมพูไม่อยากรบกวนคุณเล็ก”
“ฉันจะไม่ยอมเสี่ยงให้เธอไปยุ่งวุ่นวายกับพี่ใหญ่หรอก”
ดวงตาของอิศราที่จ้องเขม็งมองมานั้นมืดดำอ่านไม่ออก
บัวชมพูเม้มปากแน่น น้ำตายังคงไหลรินอาบสองพวงแก้ม
“ชมพูไม่ทำแบบนั้นหรอกค่ะ”
“ฉันไม่เชื่อคำพูดของผู้หญิงสองหน้าแบบเธอหรอก บัวชมพู”
ท่าทางของอิศราในยามนี้ เขาเหมือนกับสิงโตตัวใหญ่ที่กำลังเกรี้ยวกราด และเขาก็พร้อมจะขย้ำหล่อนให้แหลกเละคามือ หากหล่อนทำให้เขาไม่พอใจมากกว่านี้
“ชมพูจะต้องทำยังไงคะ คุณเล็กถึงจะเชื่อชมพู... ว่าชมพูไม่เคยคิดอะไรไม่ดีกับครอบครัวคุณใหญ่เลย...”
“รับเงินจากฉันซะ”
“ชมพู...”
หล่อนไม่เข้าใจเลยว่าทำไมอิศราต้องบังคับให้หล่อนยอมรับเงินจากเขาด้วย
“ฉันจะดูแลค่าผ่าตัด รวมถึงค่ารักษาพยาบาลให้กับพ่อของเธอเอง แต่เธอต้องนอนกับฉันเป็นการแลกเปลี่ยน”
- Writer
