แพตตี้ยังไม่ทันได้ตั้งหลักอยู่ ๆ เขาก็รั้งเธอเข้าไปกอดอย่างไร้เหตุผล กลิ่นกายจากร่างบางหอมมาก อดไม่ไหวที่เขาจะกดปลายจมูกลงที่ไหล่บางก่อนจะผละอ้อมกอดออก
“ทำไมไม่บอกพี่ก่อน”
“ถ้าบอกก็ไม่เซอร์ไพรส์น่ะสิ” หญิงสาวว่าด้วยรอยยิ้ม ก่อนที่เธอจะเอ่ยถามด้วยรอยยิ้มเช่นกัน “มีเรื่องไม่สบายใจหรือเปล่าคะ”
“นิดหน่อยน่ะ”
“หืม บอกฉันได้นะคะ ฉันรู้ว่ามันไม่นิดหน่อยหรอกใช่ไหม” พายุยกมือขึ้นลูบผมของเธอเบา ๆ
“เรื่องงานน่ะ พี่ไม่อยากให้เราเก็บไปคิด” ชายหนุ่มไม่อยากให้เรื่องงานของเขากระทบกับความคิดของเธอ เกรงว่าจะเครียดเสียเปล่า ๆ เขาเลื่อนสายตามองฝ่ามือเล็กนั้น
“อะไรน่ะ”
“อ้อ...คัพเค้กค่ะ ฉันทำคัพเค้กมาให้เพื่อนร่วมงานของพี่” หญิงสาวว่าพลางฉีกยิ้ม ก่อนที่ชายหนุ่มจะยื่นมือไปคว้าเอาถุงขนมจากเธอมาถือไว้
“แล้วไม่มีของพี่เหรอ”
“หึ มีสิคะ...มีอยู่ที่บ้านอีก พี่กลับไปกินที่บ้านนะคะ” เขาส่ายหน้าเบา ๆ
“
