รัก(ลับ)คุณอา

EP.5 ภาพบาดตา

บานกระจกค่อยๆ เลื่อนลงอย่างช้าๆ โนอาร์ส่งยิ้มให้สาวผม สีบลอนด์ทอง หน้าตาสะสวย หุ่นอรชร สูงยาวราวกับนางแบบ

"โนอาร์ คุณมาทำอะไรตรงนี้คะ แล้วนังเด็กผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร!!"

อลิซ คู่นอนคนพิเศษของโนอาร์เอ่ยถามเขาด้วยสายตาจับผิด หล่อนจ้องมองเรย์เลนอย่างไม่ลดละตั้งแต่หัวจรดเท้า พลางคิดในใจ หลานสาวของเรย์เลนคนนี้หน้าตาดีใช่เล่น ถ้าเป็นเด็กในสต๊อกของโนอาร์ เธอเองคงตกกระป๋องแน่นอน

เรย์เลนปรือตาขึ้นเมื่อได้ยินเสียงแว้ดๆ มาจากทางด้านหลัง ฝั่งที่โนอาร์นั่ง เธอแกล้งหลับเพื่อฟังบทสนทนาของทั้งสองอย่างเงียบๆ

"เอ่อ...เอ่อ หลานสาวผมอลิซ ไม่มีอะไรจริงๆ ก็แค่หลานสาว"

เขาตอบน้ำเสียงติดๆ ขัดๆ แต่ยังคงเก็บอาการได้ดี ส่วนเรย์เลนถึงกับจุกในอก ‘ไม่มีอะไรจริงๆ แค่หลานสาว’ แล้วที่เอากันเมื่อกี้ไม่มีอะไรจริงๆ อย่างนั้นเหรอ เธอนึกหมั่นไส้คุณอาตัวดีขึ้นมาทันที มันเจ็บแปลบๆ ในอกอย่างบอกไม่ถูก

"แน่ใจนะว่าหลานสาว ไม่ใช่เด็กในสต๊อกคนใหม่ ชิ"

หล่อนทำหน้าแสนงอนใส่โนอาร์ พลางหันหน้าไปทางอื่นแสดงสีหน้าท่าทางที่ไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัดเพื่อเรียกร้องความสนใจจากโนอาร์

"ไม่มีอะไรจริงๆ หลานสาวผม ไม่ใช่เด็กในสต๊อกแน่นอน"

"ผมไม่มีใครแล้วนอกจากคุณ"

โนอาร์หยอดคำหวานให้อลิซเชื่อใจจนหล่อนยิ้มร่าออกมา พลางดึงมือเธอมาบรรจงจูบอย่างแผ่วเบา เขายังไม่เบื่อหล่อน โนอาร์ยังคงต้องการในตัวอลิซอยู่ ถึงแม้ตอนนี้เขาจะมีเรย์เลนเข้ามาในชีวิตก็ตาม

เรย์เลนได้ยินถึงกับกำหมัดแน่น อยากจะฉีกร่างโนอาร์เป็นชิ้นๆ แต่ก็ทำได้เพียงแค่แอบนอนฟังทั้งสองพูดคุยกัน คำพูดของโนอาร์ที่หยอดคำหวานใส่อลิซราวกับเข็มทิ่มแทงใจ ‘ผมไม่มีใครแล้วนอกจากคุณคนเดียว’ คำพูดเขามันวนเวียนอยู่ในโสตประสาท ไม่สามารถเอามันออกจากหัวได้ อยู่ๆ ก็แอบนึกน้อยใจว่าตัวเองเป็นได้แค่หลานสาว ทั้งๆ ที่นอนเอากันเมื่อกี้

"อลิซเชื่อใจคุณค่ะ คืนนี้ไปหาอลิซนะคะ"

พูดจบเธอก็ใช้ริมฝีปากประกบจูบโนอาร์อย่างดูดดื่ม

"มัดจำจูบไว้ก่อนนะคะ คืนนี้อลิซจะให้ยิ่งกว่าจูบอีก"

"ไปก่อนนะคะ"

"ครับ...ไว้เจอกันคืนนี้นะคนดี"

คำหวานของโนอาร์เพลย์บอยหนุ่มทำเอาหล่อนใจแทบละลาย หล่อนโบกมือบ๊ายบาย แล้วหันหลังกลับไปที่รถตัวเองทันที

เมื่อสาวเจ้าเดินออกไป โนอาร์ถอนหายใจเฮือกใหญ่ แล้วหันไปมองคนตัวเล็กที่กำลังนอนหันหลังให้เขาอยู่ พลางส่งยิ้มบางอย่างรู้สึกเอ็นดู เขารู้สึกผิดกับเรย์เลนที่ยังคงละคราบเพลย์บอยหนุ่มไม่ได้ แต่ก็ยังคงมีอะไรกับหลานสาวแสนรักของตัวเองอย่างหน้าตาเฉย หักห้ามใจตัวเองไม่ได้ ถึงแม้จะไม่ได้เป็นฝ่ายเริ่มก่อนก็ตาม

"คุยกันเสร็จแล้ว ไปกันได้ยังคะคุณอา เรย์เลนอยากกลับบ้านแล้ว"

โนอาร์ตกใจไม่น้อยเมื่อรู้ว่าที่แท้เรย์เลนนอนฟังบทสนทนาเมื่อครู่อยู่ เขาทำหน้าเจื่อน พลางพยักหน้าเบาๆ แล้วเหยียบคันเร่งรถออกไปทันที

"เมื่อกี้หนูไม่ได้หลับเหรอ"

"ค่ะ"

คำตอบสั้นๆ ด้วยน้ำเสียงสั่นเครือทำเอาโนอาร์ใจสั่นไม่น้อย ยิ่งทำให้เขารู้สึกผิดเข้าไปใหญ่

เรย์เลนยังคงนอนหันหลังให้โนอาร์ ความรู้สึกเจ็บปวดใจอย่างบอกไม่ถูกมันเข้ามาถาโถมในใจแบบที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน ตอนนี้ความสัมพันธ์ที่เธอเป็นคนก่อมันขึ้นมา มันกำลังจะทำร้ายหัวใจของตัวเองให้เจ็บปวดไม่มีชิ้นดี

"โกรธอาเหรอ"

โนอาร์เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอ่อยๆ อย่างรู้สึกผิดที่ทำร้ายจิตใจหลานสาวที่ขึ้นชื่อว่าเมียตัวเอง

"ไม่ค่ะ จะโกรธทำไม ก็เรย์เลนเป็นหลานสาวคุณอานี่คะ"

เธอหันหน้ามาตอบเสียงเรียบ แฝงไปด้วยความเย็นชาจนคนฟังรับรู้ว่าตอนนี้เธอกำลังไม่พอใจเขา พูดจบเธอก็หันหลังกลับไปทางเดิม เรย์เลนมองผ่านกระจกบานใส เหม่อลอยราวกับคนไร้ความรู้สึกใดๆ อยู่ๆ หยาดน้ำตาก็ไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว เรย์เลนรีบเอามือปาดน้ำตาตัวเองให้หยุดไหล เพื่อจะไม่ให้โนอาร์เห็นว่าเธอร้องไห้เพราะเขา ความรู้สึกที่เจ็บปวดรวดร้าวประเดประดังเข้ามาเต็มไปหมด ‘คืนนี้เขาจะไปนอนกับผู้หญิงคนอื่น เราเป็นได้แค่หลานสาว เขารักผู้หญิงคนนั้น และบอกว่ามีเธอแค่คนเดียว’ ความน้อยอกน้อยใจ คำพูดของเขามันทำให้เธอเหมือนโดนมีดกรีดลงตรงกลางใจ

"เรย์เลน ไม่พอใจอาเรื่องผู้หญิงคนนั้นรึเปล่า ทำไมถึง..."

"ไม่ค่ะ ไม่ได้น้อยใจ ไม่มีใครรู้ว่าเรามีอะไรกันก็ดีแล้ว เป็นแค่หลานสาวก็ดีอยู่แล้วค่ะ ถึงบ้านปลุกด้วยนะคะ เรย์เลนเหนื่อย"

เธอพูดโพล่งออกมาทันทีทั้งๆ ที่โนอาร์ยังไม่ทันได้พูดจบ แล้วหันกลับไปนอนคุดคู้อยู่บนเบาะรถอันแสนนุ่ม ตาแดงระเรื่อ น้ำตากลับมาไหลอีกไม่ยอมหยุด ความรู้สึกเจ็บแบบนี้เธอไม่เคยรู้สึกมาก่อน ถ้าย้อนกลับไปได้เธอคงไม่ผิดพลาดแบบนั้น การเป็นอาหลานมันก็ดีอยู่แล้ว ไม่ต้องมารู้สึกเจ็บแบบนี้เสียด้วยซ้ำ แต่เธอก็ต้องยอมรับชะตากรรมที่ตัวเองเป็นคนก่อขึ้นมาเอง

รถมัสแตงค์สีดำคาดแดงจอดเทียบเข้าที่ตัวบ้าน โนอาร์ปลดเข็มขัดนิรภัยออก แล้วโน้มใบหน้าไปดูเรย์เลนที่กำลังนอนหลับปุ๋ยอยู่บนเบาะนุ่ม ใบหน้าที่แสนสวย จมูกที่โด่งเป็นสัน ขนตางอนเป็นแพยาว เรียวปากบางชมพูระเรื่อ เข้าจ้องมองอยู่นานสองนาน อดรู้สึกวาบหวามในใจไม่ได้ ความรู้สึกที่มีในตอนนี้มันช่างสับสน มันไม่ใช่ความรู้สึกแบบเคยๆ อย่างที่ผ่านมา

หยาดน้ำตาใสๆ ที่ไหลลงบนหน้านวลทำให้โนอาร์ถึงกับรู้สึกผิด ที่แท้เรย์เลนรู้สึกแย่กับเรื่องอลิซจริงๆ ยิ่งทำให้เขารู้สึกผิดเข้าไปใหญ่ เขาค่อยๆ เอามือปาดน้ำตาที่ไหลออกมา มือหนาปะทะแก้มนวลทำให้เรย์เลนลืมตาขึ้นเมื่อถูกมือโนอาร์สัมผัสที่ใบหน้าของเธอ

"ถึงบ้านแล้วเหรอคะ"

เรย์เลนรีบลุกขึ้นแล้วปลดเข็มขัดนิรภัยออกอย่างเร็ว พลางส่งยิ้มบางๆ รอยยิ้มที่น่ารักสดใสทำให้คนมองรู้สึกดีขึ้นมาไม่น้อย

"คืนนี้ขอให้สนุกนะคะคุณอา ไปก่อนนะคะ"

"เรย์เลน....."

เธอไม่ได้รอฟังคำพูดของโนอาร์ เรย์เลนรีบเอื้อมมือเปิดประตูรถและก้าวลงจากรถแล้วปิดประตูลงอย่างไว คำพูดของเรย์เลนทำให้โนอาร์รู้สึกไม่ดีนัก เพราะตอนนี้เรย์เลนไม่ใช่แค่หลานสาว แต่เธอเป็นเมียเขาแล้ว

ณ ไนต์คลับ สุดหรู

รถมัสแตงค์สีดำคาดแดงคันหรูเทียบจอดที่ลานจอดรถ โนอาร์เปิดประตูรถและก้าวเดินออกมาแล้วปิดประตูลงเบาๆ เขาเดินเข้าไปด้านใน แสงไฟวิบวับ หนุ่มสาวกำลังเต้นกันอย่างเมามัน เริงร่าอยู่กลางฟลอร์ โนอาร์เดินเข้าไปตรงมุมประจำ โซน VIP ที่ชอบพาสาวๆ มาคลอเคลีย เขาก้าวเข้ามาแล้วหย่อนก้นลงนั่งบนโซฟากำมะหยี่สีแดงเลือดนก ตอนนี้อลิซนั่งรอเขาอยู่ที่โซฟาแล้ว

"นึกว่าจะลืมนัดกันแล้วซะอีก เลทนานเชียว"

หล่อนทำท่าทีแสนงอนใส่โนอาร์พลางหยิบแก้วไวน์ยกขึ้นมาดื่มแล้วค่อยๆ วางมันลงบนโต๊ะกระจกบานสีดำ

"จะไม่มาได้ไงครับอลิซ คุณก็รู้ว่าผมไม่เคยผิดนัดคุณ"

เขารีบดึงร่างบางเข้ามาแนบชิดกับแผงอกแกร่ง จับคางมนขึ้นมาสอดแทรกปลายลิ้นร้อนเข้าไปในโพรงปากอุ่น บดขยี้ริมฝีปากหล่อนอย่างดูดดื่ม จนอลิซเคลิบเคลิ้มกับรสจูบแสนเร่าร้อนของเขา

"อืออออ...อย่าใจร้อนสิคะ วันนี้อลิซมีเวลาให้คุณทั้งคืน"

หล่อนรินไวน์ลงแก้วแล้วส่งให้โนอาร์ เขายกแก้วขึ้นดื่มจนหมดแล้ววางมันลง พลางส่งสายตาหยาดเยิ้มเป็นประกายจ้องมองหล่อนด้วยแรงปรารถนา

"ก็ผมหิวแล้วนี่นา ผมไม่อยากดื่มไวน์ แต่อยากได้คุณแทน"

เขาโน้มใบหน้าซุกไซ้ซอกคอขาวอย่างเร่าร้อน มือข้างขวาเคล้าคลึงหน้าอกอิ่มคู่สวยเต็มแรงมือ ราวกับคนอดอยากในกามมานานแสนนาน

"อืออออ...อย่าเพิ่งสิคะ ดื่มกันก่อนดีกว่า"

อลิซแสร้งเล่นตัวเพื่อให้เขาต้องการในตัวเธอมากขึ้น มันยิ่งทำให้หล่อนรู้สึกว่าเขาให้ความสำคัญกับหล่อนมากเท่านั้น หล่อนยกยิ้มมุมปากอย่างผู้มีชัยพลางส่งสายตายั่วยวนไปมองคนตัวใหญ่รูปร่างกำยำที่นั่งอยู่ข้างกาย

"คุณนี่นะ...ชอบแกล้งผมจริงๆ เลย"

โนอาร์ไม่รอช้า รีบจับตัวอลิซขึ้นมานั่งบนตักแกร่ง หน้าอกอิ่มอยู่กึ่งกลางใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาพอดิบพอดี มันทำให้เขาจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ไฟราคะ แรงปรารถนาอันเปี่ยมล้น เขาดึงเกาะอกสีดำลงต่ำ เอาใบหน้าซุกไซ้จนอลิซต้องแอ่นหน้าอกรับ ความเสียวกระสันแล่นผ่านในกายชาย แก่นกายอันใหญ่แข็งตั้งขึ้นมาทันที อลิซรับรู้ได้ว่าเขาต้องการในตัวหล่อนมากแค่ไหนในตอนนี้

เกาะอกสีดำถูกร่นลงมาอยู่ที่เอวคอด เต้านมคู่สวยไร้บราเซียถูกดูดดุนจนเอ็นอุ่นเริ่มปริแตก ปลายลิ้นตวัดเลียวนจนอลิซถึงกับเงยหน้าหลับตาพริ้มเพราะความเสียวซ่าน มือข้างขวาของโนอาร์บีบเคล้นเต้านมใหญ่อย่างแรง ไม่กลัวว่าหล่อนจะเจ็บ มันยิ่งเพิ่มอารมณ์ดิบเถื่อนในตัวเขามากขึ้น โนอาร์ไม่รู้สึกอายสายตาผู้คนที่กำลังครื้นเครงอยู่กลางฟลอร์เต้นรำแม้แต่น้อย ยังคงทำกิจกรรมรักกันอย่างดุเดือด

"อืออออ...โนอาร์ อลิซเสียวจัง อร้าาาา"

หล่อนพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ แล้วบดขยี้ริมฝีปากของโนอาร์ ปลายลิ้นสอดประสานพัลวันอย่างช่ำชอง อยู่ๆ โนอาร์ก็นึกถึงหน้าเรย์เลนขึ้นมา กับรสจูบที่ไม่เป็นประสาแต่มันรู้สึกหอมหวานจนเขาไม่อาจลืมได้ เขาถอนริมฝีปากออกจากอลิซจนหล่อนรู้สึกแปลกใจ

"ทำไมคะโนอาร์ ไม่ต้องการอลิซแล้วเหรอคะ"

หล่อนพูดด้วยเสียงกระเส่ายั่วยวนถามโนอาร์ พลางเอามือหนาของเขาเคล้าคลึงหน้าอกคู่สวยของหล่อนไปมาต่อ ไม่อยากให้กิจกรรมรักหยุดชะงัก เพราะอารมณ์เธอกำลังล่องลอยอยู่กลางฟ้า

"คุณอา!!!"

เสียงคุ้นหูที่เคยได้ยินทำให้โนอาร์หยุดกิจกรรมรักกลางคัน เรย์เลนกับเพื่อนของเธอยืนอยู่ตรงหน้าทำให้โนอาร์ถึงกับหน้าถอดสี