"ข้อแม้อะไรของคุณอาคะ...ไม่ต้องมีข้อแม้อะไรทั้งนั้น"
"จะห้ามไม่ให้หนูยุ่งกับมาตินใช่ไหม?"
เรย์เลนพูดจาฉอดๆ คิดเองราวกับว่าเธอเข้าไปอยู่ในหัวของเขา
"ใช่"
"ไม่!!!"
เรย์เลนรีบตอบสวนกลับทันควัน เธอไม่ยอมง่ายๆ แน่ถ้าจะต้องตกอยู่ในอาณัติของคนอื่น ไม่มีใครบังคับใจเธอได้ถ้าเธอไม่ยอม
"จะให้อาบอกพ่อหนูใช่ไหม"
โนอาร์เอ่ยขู่เรย์เลน ทำท่าทางจริงจัง
"หนูรู้ว่าคุณอาไม่กล้าหรอก...ถ้าคุณอาบอกพ่อเมื่อไร เราก็ไม่ต้องมายุ่งเกี่ยวกันอีกเลย ชิ!!"
เรย์เลนเอ่ยยื่นคำขาด ทำให้โนอาร์หน้าเจื่อนลงทันที ความรู้สึกแปลบๆ มันเกิดขึ้นในใจ เมื่อได้ยินว่า ‘เราก็ไม่ต้องมายุ่งเกี่ยวกัน’
"เฮ้อ...เบื่อเด็กดื้อรู้ทัน"
เขาส่ายหัวไปมา พลางเบ้ปากใส่เธออย่างกวนๆ
"เด็กดื้อแล้วรักไหม?"
เรย์เลนยื่นหน้าไปหาโนอาร์ใกล้ๆ ไม่ได้คาดหวังคำตอบใดๆ แค่อยากทำให้ใจโนอาร์หวั่นไหวเล่นก็เท่านั้น
"รักสิ ทั้งรัก ทั้งหึง ทั้งหวงเลย เมียทั้
