~ สาริญ ~
“หน้าลูกเป็นอะไรน่ะ” แม่ถามขึ้นเมื่อฉันลงจากรถ แม่เห็นเร็วเกินกว่าจะดูว่ามันแดงขนาดไหน ยังโชคดีที่แม่เลือกที่จะสนใจในตัวฉัน
“อัณญาตบหนู” ฉันตอบแม่ มันไม่มีประโยชน์ที่จะพยายามปิดบังแม่ แม่ของฉันรู้ได้ง่าย ๆ เลยว่าฉันโกหก
แม่ตกใจเฮือก “แม่ไม่เคยชอบยัยเด็กนั่นเลย ทำไมเธอถึงมาตบลูกในวันงานหมั้นล่ะ ถ้าแม่รู้ว่าเธอร้ายขนาดนี้นะ แม่จะไม่มีทางให้เธอเข้ามาในบ้านของเราเด็ดขาด”
“หนูไม่รู้ บางทีอาจจะเพราะว่าหนูไปแต่งงานกับแฟนของเธอก็ได้” ฉันแสดงความคิดเห็นเพื่อตอบเธออย่างตรงไปตรงมา
แม่ของฉันถอนหายใจ “แต่ก็ไม่มีสิทธิ์มาตบลูกอยู่ดี ทำไมไม่สู้เพื่อตัวเองบ้างล่ะลูก ลูกชอบปล่อยให้เธอข้ามหัวลูกตลอดเลย เราเติบโตเพื่อลดการปะทะและความขัดแย้ง แต่เธอคนนั้นไม่ได้เป็นเพื่อนแท้ของลูกตั้งแต่แรกแล้ว”
“ไม่จริงเลย” ฉันพยายามจะแย้งแม่ ฉันรู้ว่าการที่เธอตบฉันนั้นม
