บทที่ 16

1334 Words

~ สาริญ ~        ฉันมาอยู่ในงานหมั้นแล้ว ทุกอย่างยังคงเป็นเหมือนความฝันสำหรับฉัน ฉันคิดว่าตอนนี้ฉันจะตื่นขึ้นแล้วอติกรก็จะบอกฉันว่าเขาจะไม่แต่งงานกับฉันแล้ว แต่จนถึงขณะนี้ก็ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น ตอนนี้ฉันยังอยู่ที่บ้าน ฉันไม่มีแรงที่จะขยับเท้า ฉันยืนหน้ากระจกมาชั่วโมงกว่าแล้ว แม่คอยเตือนฉันอยู่เสมอว่าเรามาสาย แต่นอกจากเสียงหัวใจที่เต้นรัว ฉันก็แทบไม่ได้ยินเสียงแม่เลย ฉันกำลังจะหมั้นหมายกับผู้ชายที่ฉันต้องการเพราะเขาทำให้ฉันรู้ว่าการรักใครสักคนคืออะไร ฉันได้เจอเขาครั้งแรกตอนอายุ 14  และตอนนี้ฉันอายุ 19 และกำลังหลงรักเขาอย่างจริงใจ อติกร หริณะ ได้ใจโดยไม่ต้องพยายามด้วยซ้ำ เขาได้หัวใจของฉันไปไม่ใช่เพียงแค่เพราะรูปลักษณ์ของเขาเท่านั้นที่ดึงดูด นั่นมันเป็นแค่แต้มต่อเท่านั้นเอง        “สาริญ!” แม่ของฉันตะโกนขึ้น “มีคนมาหาลูกที่นี่น่ะ”        ประตูเปิดออกก่อนที่ฉันจะถามว่าเป็นใคร ฉันค่อย ๆ หันไ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD