Aila
Sa gabing madilim, sa kalangitan na makulimlim, at mapanglaw na damdamin— ay mag-isa kong dinadama ang kapighatian na dulot ng mga pagpapasya na aking pinaninindigan.
Mahirap.
Nakakapagod.
Nakapanlulumo.
Nakakapanghina.
Simula nang piliin ko ang buhay na ito, kailanman ay hindi nawala sa isipan ko ang mga taong dahilan kung bakit nandito ako sa sitwasyon na ito. Worst, kasama roon ang nag-iisang lalaking minahal ko.
Sa isang taon mahigit na pagtatago ko mula sa 'king tunay na pagkatao, ay hindi ko ipagkakaila na maraming gabi ang dumaan sa buhay ko, na napaisip ako kung tama ba ang ginagawa ko.
Mag-isa kong nilinay, kung tama ba ako sa landas na pinili ko— kung wasto ba na sirain ko ang pader na nakapalibot sa puso ko, para sa poot at galit na itinatag ko mula rito.
Kasalan
