บทที่8 คนแพ้!
1055 Words
บทที่8
คนแพ้!
JAY JAY
ผมแทบจะกินหัวยัยบ้านี่อยู่แล้ว แต่ผมทำอะไรไม่ได้เพราะผมแพ้แฟ้บมาตั้งแต่อยู่จีนกับพวกไอ้คีไอ้ธาดาแล้ว เสื้อผ้าผมยังจ้างเขาซักเลย
คัน คัน ไม่ไหวแล้วทั้งแสบทั้งคันแผนการปิดประตูตีแมวของผมต้องยกเลิกไปโดยปริยาย ฝากไว้ก่อนเถอะ ยัยบื้อ!!!
3ชั่วโมงผ่านไปอาการคันผิวหนังของผมยังไม่ดีขึ้น ผมนอนไม่ได้เพราะมันแสบผิวหนังจนส้มแม่บ้านสาวต้องรีบโทรตามไอ้หมออคินมาให้ผม ไม่ไหวแล้วคันไข่
"คุณหมอมาแล้วค่ะ"
"เฮียเป็นอะไรวะ ผมกำลังโอ๋เมียอยู่เลย!"
"คันสัสๆเลย!!"
"โอ้โหไปโดนอะไรมาวะเฮีย!!" อคินรีบเข้าไปดูอาการโดยด่วนหลังจากได้เห็นสภาพร่างกายของเจเจ
"โดนแฟ้บนะสิแม่ง!!"
อคินขมวดคิ้วเป็นปมทันทีทำไมเฮียเจเจถึงได้โดนแฟ้บทั้งตัวแบบนี้ อคินรีบรักษาโดยการฉีดยาแก้แพ้และให้ยาทาเอาไว้ ส่วนหน้าห้องตอนนี้ใจดีกำลังยิ้มร่าเริงจนเหล่าแม่บ้านมองหน้ากัน เจ้านายทั้งสองไม่มีใครยอมใครเลย
แกร๊ก!!
อคินเปิดประตูห้องออกมาใจดีจึงรีบเข้าไปสวัสดีและถามไถ่อาการตามมารยาท แต่อคินรับรู้เรื่องราวมาหมดแล้วจึงยกนิ้วโป้งให้เธอเป็นรางวัล
"ทำได้ดีครับคงหายบ้าไปอีก2-3วัน"
"เจ๋งใช่ไหมคะ^^"
"ฮ่าๆคุณนี่นิสัยพอกับไอริเลยนะครับ"
"ว่างๆพามาส่งก็ได้นะคะ"
"ได้เลยครับแต่อย่าพากันซนนะ ถ้างั้นผมขอตัวก่อนดีกว่า ฝันดีนะครับ"
"ค่ะ"
หลังจากที่หมออคินกลับไปแล้วฉันก็ยิ้มร่าเดินกลับเข้าห้องของตัวเอง คืนนี้ฉันจะได้นอนอย่างสบายใจไม่มีมารมากวน
วันต่อมา
อาการคันของเจเจเริ่มดีขึ้นแต่ยังคงมีผื่นคันตามผิวหนังและรอยแดง ใจดีถูกแม่บ้านบังคับให้ยกถาดเข้าต้มเข้ามาเสิร์ฟแม้เธอจะอยากใส่ยาเบื่อหนูลงไปก็ตาม
"เอาข้าวมาส่งจ้า"
"เอากองไว้ตรงนั้นแหละ!!"
"ชิ! คนอุตส่าห์มีน้ำใจเอาข้าวมาให้ ฉันไม่วางยาคุณหรอกค่ะ^^"
เจเจกัดฟันกรอดเขาคาดโทษเธอเอาไว้แล้ว รอให้หายดีเขาจะลงโทษเธอให้สาสม ใจดีเดินมานั่งที่เตียงพร้อมกับตักข้าวต้มเต็มช้อนจากนั้นเธอก็เป่าสุดแรง
ฟู่!!!!
"โอ๊ย!! ยัยบ้าใครเขาสั่งสอนให้เธอเป่าแบบนี้วะ!" แม่งเต็มหน้ากูเลย
"ขอโทษค่ะ แรงเยอะไปหน่อยคิกๆๆ"
"ก็ดีแรงเยอะก็ดีเวลาเอากันจะได้ไม่นอนเป็นศพอีก!"
"ไอ้โรคจิต!!!"
หลังจากที่ยัยบื้อออกไปผมก็ให้ส้มทายาให้ จริงๆแล้วส้มก็เป็นเด็กที่แม่ผมอุปการะมาเลี้ยง เพราะเธอเป็นลูกสาวของแม่บ้านคนสนิทของคุณแม่ผมเองแต่แม่ของเธอเสียไปแล้ว
"คุณใจดีไม่น่าทำรุนแรงขนาดนี้เลยนะคะ"
-_-"
"คุณเจเจคะคืนนี้ให้ส้มมาอยู่เป็นเพื่อนไหมคะ ส้มเป็นห่วงคุณเจเจมาก กลับไปก็คงนอนไม่หลับ"
"ไม่ต้อง ฉันไม่เป็นอะไรแล้วไม่มีอะไรก็ออกไปเถอะ"
"ค่ะ ....."
ตอนนี้ผมแพ้ยัยบื้ออย่างราบคาบ ปล่อยให้ได้ใจไปก่อนเถอะ ผมจะเอาคืนให้หนักกว่านี้เป็นร้อยเท่าพันเท่าเลย ผมรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อโทรหาบอดี้การ์ดส่วนตัวเพื่อสั่งงานสำคัญ
การสนทนา
"ฮัลโหลไอ้อัฐงานที่ท่าเรือเป็นยังไงบ้าง"
(ทุกอย่างเรียบร้อยครับ จะมีปัญหาแค่ในส่วนของคุณอัคคีแต่ว่าไอ้ภูเข้ามาจัดการแล้วครับ)
"เออดี ของคนอื่นก็ไม่มีปัญหาใช่ไหม"
(ไม่มีครับ มีคนจะแอบเอาอาวุธขึ้นมาผมว่าน่าจะเป็นพวกเจ้าหนี้ของคุณใจดีแต่มันลงท่าของคุณอัคคี ไอ้ภูมันตรวจสอบได้เลยจัดการส่งตัวกลับไปหมดแล้ว)
"อืม มึงเตรียมเรือยอชต์ไว้ให้กูด้วย พรุ่งนี้กูจะไปล่องเรือสักหน่อย"
(ว่างเหรอครับนาย)
"เสือก!! กูสั่งอะไรก็ทำ ส่วนอาหารมึงไปร้านไอ้ธาราให้กูด้วย ได้อาหารมาก็ใส่ตู้เย็นไว้เดี๋ยวกูไปอุ่นบนเรือเอง"
(ครับๆ ให้ผมเตรียมเบ็ดไหมครับกลางคืนตกหมึกน่าสนุกดี แชมเปญด้วยก็ดีนะครับ)
"เออๆดีๆ มึงนี่เลี้ยงไม่เสียข้าวสุกจริงๆ จัดการให้ด้วย เอออีกเรื่องเอาแฟ้บออกจากเรือให้หมดด้วยล่ะ -_-"
(ได้ครับนาย)
จบการสนทนา
หึหึ!! เสร็จแน่ดูสิอยู่กลางทะเลคนอย่างเธอจะทำอะไรได้ แล้วเธอจะได้รู้คำว่าฟ้าสางมันเป็นยังไงใจดี!
วันต่อมา
ฉันตื่นขึ้นมาเพราะเสียงกุกกักในห้อง พี่ฝ้ายกำลังจัดกระเป๋าให้ฉัน ฉันจึงลุกขึ้นมาดู นี่จะให้ฉันไปไหนอีกหรือเขาจะส่งฉันกลับบ้าน
"ตื่นแล้วเหรอคะคุณใจดี"
"ค่ะ แล้วนี่พี่ฝ้ายทำอะไรคะ"
"จัดกระเป๋าค่ะ คุณเจเจจะพาคุณใจดีไปล่องเรือชมวิว ไปค้างด้วยนะคะ"
"หึยยย!! ขนลุกไอ้บ้ากามนั่นมันต้องมีแผนชั่วร้ายแน่ๆ ไม่ได้การแล้วฉันต้องหาอาวุธ"
ฉันลุกพรวดขึ้นมาแต่จู่ๆประตูห้องฉันก็เปิด ไม่ใช่ใครหรอกคนไม่มีมารยาทแบบนี้นอกจากไอ้บ้ากามก็ไม่มีใครแล้ว
"รีบอาบน้ำแต่งตัวอีกครึ่งชั่วโมงเจอกัน"
"ชิ!! ฉันไม่ได้อยากไปสักหน่อย"
"ต้องไป!! ฝ้ายจัดการด้วยอีกครึ่งชั่วโมงถ้าฉันไม่เห็นยัยนี่ฉันจะไล่เธอออก!!!"
ฉันหันขวับไปมองพี่ฝ้ายก้มหน้าลงและชำเลืองมองฉันราวกับขอความช่วยเหลือ พี่ฝ้ายเป็นคนของฉันนายไม่มีสิทธิ์มาไล่ออกเด็ดขาด
"โอเคอีกครึ่งชั่วโมงฉันจะลงไป!"
"หึ!"
ใจดีกำหมัดแน่นเธอโกรธมากที่ไม่สามารถทำอะไรได้ เขาสั่งเธอก็ต้องทำตาม
"ไอ้บ้ากาม!!!!!"
- Writer
