AUBREY
Hindi ko ipinakita sa mga kasama ko ang labis na sama ng loob na nararamdaman ko sa mga oras na ito. Siguro dahil na rin sa dahilan ko kanina sa kaibigan ko kaya hindi na siya nagtanong sa akin ng makarating dito sa bahay at agad na nagpaalam na aakyat ako sa silid namin ni Dexon.
Nanlulumo na naupo ako sa gilid ng kama at pilit na binabalewala ang mga larawang nakita ko at hanggang sa ngayon ay ayaw kong buksan ang handbag na dala ko dahil ayaw ko itong makita.
Ramdam ko naman na mahal ako ni Dexon at gusto kong paniwalaan iyon kahit ngayon lang. Sa sulok ng isip ko, gusto kong mag-kunwari na wala akong nakita kahit pa parang tukso na bumabalik sa isip ko ang bawat anggulong nakita ko.
Gusto kong tanungin ang kasama kong bodyguard na sumama sa amin sa loob ng comfort room, kung
