ม่านไหมเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จเรียบร้อย เทวินทร์ก็เดินกลับเข้ามาในห้องหลังไปคุยกับคุณหมอเสร็จเรื่องการขอออกจากโรงพยาบาลเพราะอาการม่านไหมเป็นปกติดีแล้ว และนอนดูอาการมาคืนหนึ่งก็ไม่พบความผิดปกติอะไร คุณหมอจึงอนุญาตให้กลับบ้านได้ เทวินทร์เดินเข้ามาช่วยม่านไหมเก็บของใช้ก่อนจะพากันเดินไปที่แคชเชียร์เพื่อชำระค่าใช้จ่าย
“เสร็จเรียบร้อยแล้วครับ ไปร้านจิวเวอรี่กันเลยเนอะ”
เทวินทร์เก็บกระเป๋าตังพลางหยิบกุญแจรถออกมา ม่านไหมพยักหน้าเป็นเชิงรับทราบและเดินตามเทวินทร์ไปที่รถของเขา ระหว่างทางม่านไหมก็ไม่พูดอะไรเลยได้แต่นั่งเหม่อและใช้มืออีกข้างลูบแหวนทับทิมโบราณนั้นไว้ตลอดเวลา จนเทวินทร์เริ่มแสดงอาการเป็นห่วง
“ไหมเป็นอะไรรึเปล่า นั่งเงียบมาตั้งแต่โรงพยาบาลแล้ว”
“เปล่าค่ะพี่วินทร์ ไหมแค่คิดอะไรเพลินๆ ไปหน่อย อ้อ...งานเลี้ยงเป็นยังไงบ้างคะไหมสลบไปตั้งสองวัน นี่ก็ใกล้วันงานเข้าทุกทีแล้ว”
“คุณกรจัดการทุกอย่
