รักกลางรอยแค้น

บทที่ 3

หลังจากที่พักผ่อนกันมาบ้างในตอนกลางคืน ที่โต๊ะอาหารเช้า คุณหญิงภาภรณ์ก็เอ่ยถามถึงกำหนดการไปดูงานที่เกาะพร้อมกับพักผ่อนไปในตัวของลูกชายพร้อมเพื่อนสนิทที่เกาะส่วนตัวที่คุณหญิงเปิดกิจการรีสอร์ตหรูหราเอาไว้ ซึ่งรีสอร์ตนี้เพิ่งเป็นโครงการที่สร้างหลังจากภัควัตไปเมืองนอกแล้ว คนที่ไปดูแลงานและควบคุมกิจการจึงเป็นคุณหญิงและริตาเป็นส่วนใหญ่ ดังนั้นคุณหญิงจึงเสนอให้ลูกชายสุดที่รักและเดรโกไปพักผ่อนที่รีสอร์ตและถือโอกาสดูงานไปด้วยในตัว โดยที่ให้ริตาเป็นคนรับผิดชอบรายงานกิจการต่างๆ ให้เขาทราบ ส่วนตัวคุณหญิงเองจะยังบริหารงานอยู่ทางนี้ไปพลางๆ สักอาทิตย์

“คุณแม่ไม่ไปด้วยเหรอครับ”เดรโก ถาม

“ไม่ไหวหรอกจ๊ะ ทำงานรอทางนี้ดีกว่าให้พวกเราไปเที่ยวก่อน เดี๋ยวพอตาวัตกลับมาทำงานให้ แม่จะไปทัวร์ยุโรปกับกลุ่มเพื่อนบ้างน่ะลูก”

“คุณแม่คะ ริตาชวนพี่ปู่ กับย่าไปด้วยได้มั้ยคะ เพราะครั้งที่แล้วไปแค่ไม่กี่วันเองเห็นบ่นเสียดายกัน ช่วงนี้เห็นว่าว่างๆ กันด้วยน่าจะได้ไปเที่ยวกันหลายๆ วัน” ริตาบอกอย่างอยากที่จะหาเพื่อนร่วมทางไปด้วย ไปครั้งนี้ตั้งเจ็ดวัน เห็นหน้าภัควัตทุกวัน ก็ท่าจะ ไม่ไหวแค่นั่งคุยกันที่โต๊ะกินข้าวนี่เขาก็มองอย่างไม่เป็นมิตรอยู่แล้ว ส่วนเดรโกแม้จะอัธยาศัยดี แต่ถ้าคุยกับเขามากภัควัตก็คงหาว่า หล่อนให้ท่าเพื่อนเขาอีก อย่างนี้ต้องหาพวกไว้ก่อน

“อืม ดีสิ แม่ลืมเลยให้ไปเที่ยวกันหลายๆ คนคงสนุกที่รีสอร์ตกับบ้านพักตากอากาศจะแยกกันเป็นส่วนตัวดี ตาปู่คงชอบ”

“ค่ะ พี่ปู่ก็อย่างนี้แหละ เป็นดาราดังซะเปล่ากลับไม่ชอบ คนเยอะๆ” ริตาเอ่ยยิ้มๆ

“เอ ผมไม่ยักรู้นะว่านายปู่นี่สนิทกับริตา” ภัควัตถาม

“เอ้า ตาวัตก็ หนูย่าเป็นเพื่อนสนิทของริตา พอริตามาอยู่กับแม่สองพี่น้องเลยมาบ้านนี้บ่อยเลยล่ะจ้ะ ยิ่งหลังๆ มานี่ ตาปู่มา งานเลี้ยงที่บ้านค่อนข้างบ่อยเลย ช่วยหาเงินเข้าสมาคมเก่งเชียว”

“ติดใจสาวรึเปล่า หรือว่าคุณแม่จะได้ลูกเขยเป็นพระเอกล่ะ” เขาพูดประชด ริตาสะอึกไม่รู้ว่าเขาจะมองหล่อนไม่ดีไปถึงไหน

“ไม่หรอก แม่ไม่เห็นว่าสองคนนี้เขาจะอะไรกันเลย” คุณหญิงออกตัวแทน จะให้ศรัญย์ชัยมาเป็นเขยอย่างไรเล่า ริตานั้นคุณหญิงหมายมั่นปั้นมือจะเอามาเป็นศรีสะใภ้เองเลยทีเดียว คนที่เหมาะสมกับภัควัตที่สุดคือริตา คุณหญิงได้แต่หวังว่าภัควัตคงชอบริตาบ้าง เพราะก่อนที่ภัควัตจะมาคุณหญิงก็เปรยๆ เรื่องนี้กับเขาอยู่บ่อยครั้ง

“เมื่อวานเห็นเต้นรำอย่างสนิทสนมกันออก จริงมั้ยริตา” เขาว่า แล้วมองดวงหน้าหวานๆ ที่ก้มฟังการสนทนาโดยที่ไม่ออกความเห็นอะไร ทั้งที่เป็นเรื่องของตนเองแท้ๆ นี่เหรอว่าที่คู่หมั้น ของเขา อย่างที่มารดาบอกแค่เห็นรอยยิ้มที่ยิ้มให้เดรโกกับท่าทางสนิทสนมกับนายปู่ก็รู้ว่าเป็นคนยังไงแล้ว แต่พอกับเขาก้มหน้าหลบสายตาเชียว

“ริตาไม่ได้คิดอะไรหรอกค่ะ”

“ถ้างั้น ริตาก็โสดใช่มั้ย งั้นผมก็มีสิทธิ์” เดรโกแซวเพราะเห็นว่าชักจะเครียดๆ กัน

“แหม จะสมัครเป็นลูกเขยแม่น่ะ ยังไงก็จัดการกับสาวๆ ที่มะรุมมะตุ้มเราจนจะเปิดศึกกันกลางงานก่อนนะ” คุณหญิงเย้าเพื่อนลูกชายอย่างไม่จริงจังนัก เดรโกเกาหัวเขินๆ จริงสิถ้าเขาคิดจะจริงจังกับใครสักคนคงต้องเคลียร์โจทก์เก่าอีกยาว แต่สำหรับเขาคงยากที่จะมีวันนั้น วันที่เขาคิดจะลงเอยกับใครด้วยการแต่งงาน

“แม่ชักหิวแล้ว เรารีบกินกันเถอะเดี๋ยวจะได้ไปเตรียมของกันข้าวต้มนี่ฝีมือริตาเขาเลย อร่อยมากๆ” คุณหญิงหันไปพยักหน้าให้คนรับใช้มาตักข้าวต้มให้ทุกคนทาน สิ้นคำเอ่ยชวนของคุณหญิงริตาก็ถูกมองด้วยสายตาแห่งความแปลกใจจากภัควัต ยังทำกับข้าวเป็นด้วยนะ นึกว่าเป็นแต่ยั่วผู้ชายซะอีก เขาคิด

ตอนเย็นของอีกวัน ทุกคนก็ต่างพากันยกกระเป๋าขึ้นรถตู้ เพื่อไปสนามบินรวมทั้งสองพี่น้องชลาลักษณ์ด้วย เหลือเพียง เดรโกที่ลงมาช้ากว่าใครเพื่อน เพราะลืมหยิบโทรศัพท์มือถือมาด้วย เดินกลับไปเอาของไม่นานหนุ่มหล่อก็ก้าวออกมาจากตัวบ้าน และพอเห็นหน้าศรัญย์ชยาเท่านั้น เขาก็แทบก้าวขาไม่ออกดีใจที่ได้เจออีกครั้ง นึกว่าจะไม่ได้เจอกันซะแล้ว แต่เขาเห็นเธอกับชายคนหนึ่งอย่างสนิทสนมเดรโกรมองแล้วชักเสียดายหรือว่าจะมีเจ้าของแล้วนะ ผู้ชายคนนั้นหน้าตาดีมากๆ ซะด้วยสิ เดรโกวิจารณ์โดยลืมไปว่าได้คุยกันเมื่อเช้าว่าคนที่จะมาเดินทางไปเที่ยวด้วยกันเป็นสองพี่น้องเพื่อนของภัควัตและริตา

“เดรโก นายมารู้จักกับนายปู่สิ เพื่อนฉัน เมื่อวันก่อนก็มางานนะ แต่มันมัวไปเต้นรำกับสาวๆ อยู่เลยไม่ได้แนะนำให้นายรู้จัก” ภัควัตแนะนำเมื่อเดรโกเดินมาถึง ศรัญย์ชัยยื่นมือมาให้ด้วยความเป็นมิตร

“ยินดีที่ได้รู้จักครับ” เดรโกยื่นมือไปจับตามมารยาท แต่ก็ไม่ค่อยพึงใจนัก เหตุเพราะสาวสวยที่คุยยุกยิกกับริตาโดยที่ยังไม่เห็นเขานั่นเอง เขาไม่อยากเป็นมิตรกับนายคนนี้เท่าไหร่หรอก เพราะมันดันแซงหน้าเป็นเจ้าของสาวที่เขาพึงใจเสียแล้ว

“นี่น้องสาวผมครับชื่อย่า ย่า มารู้จักเดรโกสิ” ชายหนุ่ม หันไปสะกิดน้องสาว

พอศรัญย์ชยาหันไปมองตามเสียงเรียกก็ต้องเบิกตากว้างอย่างตกใจ นี่มันนายฝรั่งขี้นกที่หลอกจูบเธอจนทำให้เธอเก็บเอาไปฝันทั้งคืนนี่นา แล้วเขายังเป็นเพื่อนสนิทของพี่วัตด้วย และก็คงจะมาเป็นเพื่อนสนิทของพี่ชายเธอในอนาคตอีกแน่นอน โอ๊ย นึกว่าจะเจอกันแค่ครั้งเดียวในชีวิต แต่นี่ยังต้องมาเจอกันอีกเหรอเนี่ย ถ้าพี่ปู่รู้ว่าเมื่อคืนนี้เกิดอะไรขึ้นคงเอาเราตายแน่

“น้องสาวเหรอ ฮ่าๆ ดีจัง” เดรโกหัวเราะออกมาได้ ยื่นมือไปหาศรัญย์ชยา

“นายคนเมื่อคืนนี้” เธอพูดได้แค่นั้น จะพูดมากกว่านี้ก็ไม่ได้เพราะศรัญย์ชัยจะสงสัยเอา เธอเก็บเอาเรื่องจูบไปนอนคิดทั้งคืน เลยคิดได้ว่านายคนนี้หลอกจูบเธอชัดๆ เลย

“รู้จักกันด้วยเหรอ” พี่ชายถาม

“อ๋อ ค่ะ รู้จักกันเมื่อคืนแต่ไม่รู้จักชื่อ” เธอยื่นมือไปจับมือกับเขาเพื่อให้ไม่เป็นที่สงสัย ถ้าเกิดพี่ชายรู้เรื่องเมื่อคืนเข้า นายฝรั่งนี่คงคางเหลืองเป็นมะม่วงสุกไปแล้วแน่ๆ และเธอเองก็อาจตายได้

“มีน้องสวยอย่างนี้แล้วหวงน้องสาวมั้ยเนี่ย” เดรโกถามตามประสาคนเจ้าชู้

“โอ๊ยไม่หรอก เคยเอาไปเลหลังขายนะ ลดแลกแจกแถม ก็แล้ว ไม่มีใครเอาเลยขึ้นคานทองจนถึงทุกวันนี้ ฮ่าๆ” ศรัญย์ชัยพูด ซึ่งไม่ตรงกับความจริงเลยสักนิด เพราะมีหนุ่มๆ มากมาย ต่างมาหมายปองน้องสาวของเขา แต่ก็ไม่มีใครสามารถผ่านด่านเขาไปได้ และวัยเพียง 23 เป็นโสดอยู่ก็ยังไม่แปลกเลย เพราะว่ามีพี่ชายอย่างเขาคอยหวงอย่างนี้ แต่พอคนอื่นถามเขาก็จะแซวแบบนี้ขำๆ ไปอย่างนั้น

“พี่ปู่อ่ะขายน้องสาวตัวเองซะได้”

“มันก็จริงของเขานะ” ริตาเสริมอีกแรง ทำเอาคนที่งอนอยู่แล้วหน้าง้ำเข้าไปใหญ่ทุกๆ คนจึงขำออกมา เดรโกรู้สึกอยากเดินไปหยิกแก้มยัยเจ้าหญิงแสนงอนนั้น แก้มหอมๆ ที่เขาจูบไปเมื่อวาน

“เออ รีบขึ้นรถไปกันเถอะ เดี๋ยวจะตกเครื่องกัน” ภัควัตรีบเอ่ยชวนและเปิดประตูรถตู้ให้ทุกคนขึ้น โดยให้สองพี่น้องไปนั่งด้านหลังและเขานั่งระหว่างเดรโกและริตา ริตาไม่กล้ามองคนที่นั่งข้างๆ ตัวเองเลย ก็เขาด่าไว้เยอะนี่นา ใครจะกล้าคุย มองอีกฝ่ายก็เหมือนหงุดหงิดไม่น้อยเช่นกัน เขาคิดว่าริตานั้นกับคนอื่นคุยหัวร่อ ต่อกระซิกแต่กับเขาดันเงียบเป็นเป่าสากไปได้