Chapter 4: Black Raven's Secrets
709 Words
Chapter 4
Clajier Ricochette P.O.V
Umaklas kami sa mga Phantom Dragon sa kadahilanang hindi namin gusto ang pamamalakad nila. Panahon pa ng digmaan magmula nung magsimula ang alitan.
Hindi namin gusto na mghirap ang Black Raven kaya lahat ng illegal na paraan ginawa namin, at nagbunga naman ang paghihirap namin ng ilang daang taon.
Nais namin mapabagsak ng tuluyan ang Phantom Dragon, na sila ang dahilan kung bakit hindi minsan nagttagumpay ang plano namin. Ngunit may isa akong problema bilang leader, umibig ako sa babaeng taga Phantom Dragon na si Aoi.
Flashback: Aoi & Clajier Story
Clajier POV
Sa kalagitnaan ng aming plano, biglang sumulpot ang babaeng assassin sa aming kampo. Mahirap makapasok sa kampo namin dahil malalakas ang mga assassin ko. Kaya nilang pumatay kung sino man ang pumasok rito.
Ang aking building na kampo ay may 100 daang palapag, kada isang palapag ay may nagbabantay. Mahigpit din ang security dito. Ang opisina ko ay nandito sa ikasandaang palapag.
Ngunit biglang tumunog ang alarm at ang babaeng ito ay nag iisa sa mission. Sa ika 99 na palapag humarap siya sa camera at tinanggal ang kanyang maskara.
"Aoi" ang sigaw ko.
Nang makapasok siya sa opisina ko tinutukan niya ako ng patalim niya. Tanda ko ang samurai niya, may nakasulat na "Blood" sa samurai. Kahit ang aking baril ay nasasangga niya. Totoo nga pala ang sabi nila si Aoi Helia, ang pang anim na tinaguriang na Assassin sa Phantom Dragon.
Sa likod niya ay tatak ng napakalaking Dragon. Sabay dinilaan ang kanyang patalim at ..
"Clajier, wala ka ng takas. Mamatay kana ngayon!"
"Aoi, alam mong hindi pa ito ang katapusan ko. Hindi ko akalain na bibisitahin mo ako.."
"Hahaha akala ko Clajier naghanda ka ng makakakain dito at masarap ng prutas upang paghandaan mo ang pagdating ko!"
Inihagis niya ang ulo ng kanyang isang pinaty na aking tauhan. Nakilala ko ang kanyang napatay. Ang aking kapatid na si Hillius.
"HILLLLLiiiiiiuuuuussssss" sigaw ko!!!
"Napakasarap talaga ng dugo ng iyong kapatid! Wala ka bang pabuya sa akin Clajier!hahhh!!!"
Bigla siyang umupo sa aking lamesa at kumuha ng sigarilyo sa aking bulsa...
Habang naninigarilyo si Aoi ...
"Ang yaman talaga ng tulad mo, mga magnanakaw!!"
Umupo ako at nakipag usap ng maaus kay Aoi. Tila ba wala akong kaba habng kaharap ko siya.
"Pipigilan mo ba ako sa pagsakop sa mundo?"
"Oo!!! Dahil madadamay kami"!!
Tsaka ko kinuha ang baril at tinutukan ko sa ulo si Aoi. Ngunit tila ba natuwa ito.
"Papatayin mo na ba ako? Clajier!!!
Atsaka tinutok niya ang samurai niya sa aking dibdib.
"Blood, ang pangalan ng iyong espada Aoi"
"Tama ka Clajier, alam mo ba walang pinapatawad tong alaga ko"
"Kung gayon pakilala ko ang aking alaga na papatayin ka ngayon, si Sorrow"
Inilabas ko ang Samurai ko. Nagulat si Aoi. Naglaban kami, ngunit mahina si Aoi para sa akin. Isa siyang munting lampa.
Para matalo ko siya binaril ko ang kanyang paa.
"Mandaraya ka Clajier!!!!"
"Hindi mo ba napansin, Aoi! Hawak ko ang aking espada at baril? Hahaha kahit sabihin na natin nasasanga ng bala ang iyong samurai. Ngunit mahina kapa rin sa stratehiya! Mas malakas ako sayo Aoi. Kahit isa kapa sa ika anim na pinakamalakas na kinatatakutan ng grupo ko!"
"Grrrr....... Mamatay ka ngyon. Pweh"
Dinuraan ako sa mukha ni Aoi. Ngunit hindi ko maiwasan ang tumingin sa kanyang mga pulang mga mata. Tila ba nagliliyab ito sa galit.
Nasugatan ako ni Aoi, sa sobrang galit ko imbis na patayin ko siya. Sinugatan ko ang kanyang knang mata.
"Ahhhhhhhhhhh!!!!!!"
"Ano ang pakiramdam ng nasusugatan? Kulang pa yan Aoi. Sa pagpatay mo sa kapatid ko!".
Tuluyan ng nawalan ng malay si Aoi. Hindi ko maintindihan sa sarili ko kung bakit hindi ko siya magawang patayin. Nang gabi ring iyon, naangkin ko ang kanyang pagkatao at nais ko sana hindi na siya alisin sa tabi ko.
Kinulong ko si Aoi sa aking sikretong tahanan. Ngunit nakatakas ito sa tulong ng aking dating kaibign na traydor si "Hiro".
---End of POV---
Ilang taon na rin nang nakaalis si Aoi sa poder ni Clajier. Dahil dumating si Hiro para iligtas siya.
Sa ngayong nahanap ni Clajier si Aoi sa isng maliit na bayan, iniisip ni Haruwi na patay na ang kanyang ina.
End of Chapter 4
- Writer
