เฟรเปิดประตูเข้ามาในร้านเดอะโมเมนโตตอนบ่ายสี่โมง ท้องฟ้าสดใสจึงมองเห็นแสงอาทิตย์ได้ถนัดตาแต่ผู้คนที่เดินผ่านร้านเดอะโมเมนโตกลับไม่ขวักไขว่เท่าเมื่อวันก่อน เฟรเดินมาหยุดยืนอยู่หน้าโต๊ะเคาน์เตอร์ซึ่งเธโอกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้หมุนตัวเดิมก่อนวางถุงใส่แก้วชาเขียวเย็นเอาไว้ตรงหน้าเธโอ เขามองดูเครื่องดื่มสีเขียวหม่นในน้ำแข็งผ่านแก้วพลาสติกใสก่อนจะเงยหน้ามองเฟรเป็นเชิงถาม
“นี่คือ...”
“ชาเขียวเย็นไง”
“ไม่ใช่ครับ ซื้อมาฝากผมหรือ”
“ไม่ได้หรือไง บ่ายสี่โมงแล้วฉันว่านายคงทานข้าวแล้วก็เลยซื้อน้ำมาฝากนายแทนไง”
เธโอพยักหน้ารับรู้ก่อนจะลองชิมดู รสชาติของชาใส่นมจะมีความหวานมันมากกว่าจะเน้นรสชาติขม แต่กลิ่นของชาหอมเตะจมูก เขาเงยหน้ากล่าวกับเฟร “ขอบคุณครับ ว่าแต่ทำไมวันนี้มาช้าล่ะ”
“นึกว่าจะไม่ถามซะแล้ว” เฟรกล่าวในขณะที่เธโอเดินไปลากเก้าอี้หมุนอีกตัวหนึ่งมาวางข้างๆ ก่อนจะเชิญให้เฟรมานั่งหลังโต๊ะเคาน์เตอ
