“ม่อนช่วยโรสเก็บหนังสือเสร็จแล้ว ขอรางวัลหน่อยสิครับ”
ไดม่อนพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์พร้อมกับโน้มหน้ามาใกล้โรส จนโรสต้องเอามือดันอกแกร่งไว้
“รางวัลอะไรคะ ฉันไม่ได้ขอให้คุณช่วยสักหน่อย”
โรสพูดแย้งไดม่อนด้วยน้ำเสียงปกติแต่ในใจเธอตอนนี้เต้นแรงจนแทบจะระเบิดออกมาเมื่อได้อยู่ใกล้เขาแบบนี้
“โธ่ โรสครับ ม่อนอุตส่าห์ช่วยนะให้รางวัลม่อนหน่อยไม่ได้หรอครับ เวลาม่อนทำความดีแม่ให้รางวัลม่อนตลอดเลยนะ”
ไดม่อนพูดขึ้นพร้อมกับทำหน้าอ้อนๆ ใส่โรส
“คุณนิหาข้ออ้างมาได้ตลอดเลยจริงๆ จะเอารางวัลอะไรคะฉันให้คุณได้หมดแต่ห้ามหอมแก้มฉันก็พอ”
โรสพูดขึ้นยอมให้รางวัลไดม่อนเพราะรู้ว่ายังไงเขาก็ต้องหาข้ออ้างสารพัดเพื่อจะเอารางวัลอยู่ดี เมื่อได้ยินคำพูดของโรสไดม่อนก็ยิ้มกว้างด้วยความดีใจแล้วเปลี่ยนมายิ้มเจ้าเล่ห์ใส่เธอทันที
“พูดแล้วนะว่าให้ม่อนได้ทุกอย่างยกเว้นหอมแก้มโรส”
“ค่ะ”
โรสตอบกลับไดม่อนสั้นๆ แล้วมองหน้าได
