กาลครั้งหนึ่งเคยมีเรา

EPISODE 06 เรื่องของหัวใจ

"ระวังผัวเขาทวงคืนนะ" ไนท์พูดขึ้น

ส่วนซันสวนกลับทันที "ไม่ต้องห่วง ยังไงกูก็ไม่ปล่อยให้หลุดมืออีกแล้ว ห่วงแฟนมึงเถอะ นู่น กูนึกว่าแมลงวันตอมขี้"

ฉันไม่ได้สนใจในสิ่งที่ทั้งสองพูดคุย เลือกที่จะนั่งดื่มเงียบ ๆ หันมองวิวนอกร้าน

"กลับยัง" ซันเอ่ยถามหลังจากที่ไนท์แยกตัวไปตามคนรัก ปกป้องกลับไปนั่งที่โต๊ะของตน

"กลับ แต่ขอดื่มต่อที่ห้องได้ไหม" ฉันส่งสายตาอ้อนซัน สถานการณ์ที่ฉันเจอทำให้ฉันอยากจะดื่ม ดื่มให้เมาไม่อยากเห็นภาพคนที่รักโอบกอดเป็นห่วงหญิงอื่น

"เดย์ ไหนตกลงกันแล้วไง"

"ซัน เดย์เจ็บที่เห็นเขารักคนอื่น ที่ผ่านมาเขาไม่เห็นความดีของเดย์บ้างหรอ ทำไมไนท์ใจร้ายกับเดย์แบบนี้ ฮึก ฮึก ฮือฮือ" ฉันนั่งสะอื้นน้ำตานองหน้าเมื่อมองเห็นไนท์ดูแลเอาใจใส่คนรักของเขา เห็นการแสดงออกว่ารัก ทั้งที่ฉันอยากเป็นคนที่อยู่ตรงนั้น

​แต่ก็ไม่เคยได้เป็น

"เดย์ยังมีซันนะ ซันอยู่ตรงนี้ ซันจะไม่มีทางทิ้งเดย์เด็ดขาด เลิกมองเขาแล้วหันมามองแค่ซันได้ไหมครับ" ซันเดินมานั่งข้าง ๆ จับใบหน้าของฉันให้หันไปมองเขา นิ้วเรียวยาวของซันเกลี่ยน้ำตาบนใบหน้าให้ฉัน

"ซันจะอยู่ข้างเดย์เอง กลับห้องของเราปะ" ซันเช็กบิล จับมือฉันลุกขึ้นยืนเดินออกจากร้าน

เมื่อเข้ามานั่งในรถ ฉันยังคงนั่งร้องไห้ดังเดิม ยิ่งเห็นว่าไนท์อยู่ได้โดยไม่มีฉัน มันยิ่งตอกย้ำว่าฉันไม่ได้สำคัญกับเขาแม้แต่นิดเดียว

"เดย์เลิกร้อง ไม่งั้นกูจะจูบมึงแล้วนะ" ซันเอ่ยขึ้นเมื่อเรากลับมาถึงห้องแต่ฉันยังร้องไห้เช่นเคย ฉันไม่ได้สนใจที่ซันพูด นั่งร้องไห้อย่างเอาเป็นเอาตาย ร้องไห้เป็นอีบ้าเพียงเพราะไนท์ไม่รัก

พรึบ!

เรียวปากหนาประกบทาบทับที่ริมฝีปากของฉัน ลิ้นร้อนสอดแทรกเข้ามาในโพรงปาก ฉันตกใจมากจนกระทั่งหยุดร้องไห้ทันที ซันละริมฝีปากแต่ใบหน้าของเรายังอยู่ชิดใกล้ เราสบตาของกันและกัน

ซันซบลงที่ตักของฉัน ก่อนจะพูดประโยคที่ทำใจฉันสั่นไหว "มองกู รักกู ห่วงกู ร้องไห้ให้กูให้เท่ากับที่มองมัน รักมัน ห่วงมัน ร้องไห้ให้มันบ้างได้ไหม เอาความรักที่มึงมีให้มันแล้วมันไม่เห็นค่ามาให้กูแทนได้ไหม กูสัญญากูจะรักษารักของมึงให้ดีที่สุด กูจะหยุดทุกอย่างอยู่ที่มึง กูรักมึงนะเดย์ กูรักมึงมานานแล้ว กูไม่อยากให้มึงเสียใจอีก กูสัญญากูจะดูแลมึงให้ดีที่สุด ลองรักกูบ้างได้ไหม รักแบบคนรักไม่ใช่แบบเพื่อน รู้ไหม กูเสียใจทุกครั้งที่เห็นมึงมีน้ำตา"

เสียงทุ้มสั่นเครือ นี่ซันกำลังร้องไห้ใช่ไหม นี่ฉันทำร้ายซันมาโดยตลอดเลยหรอ ฉันทำให้ซันเสียใจใช่ไหม

"ขอโทษ" ฉันก้มหน้าซบลงที่ใบหน้าตรงแก้มของซัน ฉันไม่เคยสังเกตเพราะฉันไม่สวยจึงไม่คิดว่าจะมีคนมาสนใจ ฉันแค่คิดว่าซันคงสงสารถึงคอยดูแลฉันมาตลอด เป็นนี้พอลองคิดย้อนดูแล้วซันคงเหมือนฉันที่เฝ้ารอความรักจากคนที่ตัวเองรัก แบบนี้ฉันคงเป็นคนที่ใจร้ายแบบไนท์ใช่ไหม ที่ทำร้ายซันทางอ้อม ทำซันเสียใจมาตลอด

"ขอโทษที่ทำให้ซันเสียใจ เดย์ขอโทษ"

"ไม่ต้องขอโทษ แต่ต่อจากนี้ช่วยรักซันได้ไหม ลองรักซันสักครั้ง ซันสัญญาว่าจะไม่นอกใจเดย์ จะรักเดย์คนเดียว ซื่อสัตย์เพียงเดย์คนเดียว" ซันลุกจากตักของฉัน เขานั่งหันหน้ามามอง เราจ้องตากัน ใบหน้าของซันมีน้ำตานองหน้าเหมือนฉัน ตั้งแต่โตขึ้นมาฉันเพิ่งจะเคยเห็นน้ำตาของเขาก็วันนี้

"เดย์ขอเวลาได้ไหม เดย์สัญญาว่าถ้าเดย์ทำใจเรื่องที่ผ่านมาได้ เดย์จะมองซันและเดย์จะลองรักซัน แต่ตอนนี้ขอเวลาให้เดย์ทำใจเรื่องไนท์ได้ไหม ซันรอเดย์ได้หรือเปล่า"

"ได้สิ ซันรอมาตั้งนานแล้วรออีกหน่อยจะเป็นไรไป" เขาจูบที่ปากอวบอิ่มของฉันและเช็ดคราบน้ำตาบนใบหน้าให้ด้วย

"ไปอาบน้ำเถอะดึกแล้ว" ซันส่งยิ้มหวาน

"ขอนอนกอดแขนได้ปะ" ฉันต่อรองก่อนจะอาบน้ำเพื่อเข้านอน

"เคยขัดไหมล่ะ"

ตั้งแต่วันนั้นมาฉันก็ใช้ชีวิตร่วมกับซัน แต่เรายังเป็นเพื่อนกันนะ เพราะฉันขอเวลาไง ซึ่งก็ไม่รู้ว่ามันจะนานแค่ไหนที่ฉันจะทำใจลืมไนท์แล้วมาคบกับซัน ฉันไม่อยากจะคบกับซันทั้งที่ใจยังมีไนท์ ฉันไม่อยากให้ซันเสียใจมากกว่าเดิมถ้าความสัมพันธ์ที่เราคิดจะสร้างมันล้มไม่เป็นท่า...

ฉันกลับบ้านไปเยี่ยมพ่อแม่ด้วยกันสามคนบ้างเป็นครั้งคราว หนึ่งในนั้นก็เดือน เราเป็นเพื่อนรักกันทั้งหมดไง บ้านอยู่ใกล้กันทั้งสี่คน เวลาไปฉันก็จะแวะไปไหว้แม่ตอง แต่ฉันไม่เคยเจอไนท์ แม่ตองเล่าให้ฟังว่าไนท์ไม่ค่อยกลับบ้าน นาน ๆ จะกลับทีและเวลามาแม่ตองก็จะบอกให้มาคนเดียว แม่ตองเอ่ยปากชมว่าฉันสวยมากและยังถามอีกว่าทำไมที่ผ่านมาไม่แต่งตัวแบบนี้ ฉันจึงทำได้แค่ส่งยิ้มให้ท่าน....

ชีวิตของฉันดำเนินไปเรื่อย ๆ การฝึกงานเป็นไปด้วยดี เพื่อนร่วมงาน พี่ ๆ ที่ทำงานดีกับฉันมาก ฉันฝึกงานที่เดียวกับซัน ทุกคนจึงเข้าว่าเราคือแฟนกัน ซึ่งฉันและซันไม่ได้แย้งใคร เพราะฉันก็ไม่ชอบที่มีคนมาคอยขายขนมจีบให้ ฉันไม่ใช่ผู้หญิงที่จะเขวไปกับใครที่มาคอยหยอดได้ง่าย ๆ

"มึงสองคนคบกันหรอ" เดือนเอ่ยถามเมื่อเรากำลังนั่งอยู่ในร้านอาหารหรูหราแห่งหนึ่ง

"เปล่า ไม่ได้คบ " เป็นซันที่ตอบคำถาม แต่มือยังคงตักอาหารใส่จานให้ฉัน

"เห็นดูแลเป็นอย่างดี กูก็นึกว่าคบกัน"

"เดย์มันยังลืมผัวเก่าไม่ได้" ซันพูดเสียงเศร้า ทำเอาฉันกลืนข้าวลงคอแทบไม่ทัน

"ซันไหนว่าคุยกันแล้ว" ฉันเคยคุยกับซันเรื่องนี้แล้ว ฉันบอกเขาประจำว่าฉันไม่อยากคบกับเขาหรือใครต่อใครเพื่อลืมไนท์ ฉันอยากจะลืมไนท์ด้วยตัวของฉันเอง ไม่อยากที่จะดึงใครเข้ามาเป็นคนค่าเวลา และฉันบอกซันเสมอว่าถ้าเจอคนที่ใช่ให้ซันคบเขาได้เลยเพราะฉันไม่รู้เมื่อไหร่ถึงจะลืมสามีในนามที่แสนเลวได้

"…" ซันเงียบไม่พูดไม่จา แต่ยังดูแลเอาใจใส่โดยการตักอาหารให้เช่นเดิม

"อีดอกซันงอน แต่ก็ยังดูแลเขาอีกเนาะ" เดือนเอ่ยแซ็วจนฉันอดที่จะอั้นขำไม่อยู่

"ขอโทษนะ" ฉันกล่าวขอโทษพร้อมคว้ามือซันมาจับไว้ ขณะที่มืออีกข้างของเขากำลังจับพวงมาลัยรถอยู่ เรากำลังเดินทางกลับคอนโดโดยที่เดือนขอแยกตัวที่ร้านอาหารเพราะแฟนมารอรับ

"เรื่องหัวใจใครเขาบังคับกัน" ซันหันมายิ้มแววตาสาดส่องความเศร้า พร้อมยื่นมือมาลูบสัมผัสศีรษะของฉัน

"ก็กำลังพยายามอยู่ไง"

"คนที่จะใช่ มันไม่ต้องพยายามหรอกเดย์ ไม่เป็นไรกูเข้าใจ" รอยยิ้มที่เศร้าหมองยิ่งมองฉันยิ่งกร่นด่าตัวเองในใจที่ทำไมถึงไม่ลืมไนท์สักที

ทั้งที่มีคนที่ดีอยู่ตรงหน้า

"ซัน กูขอโทษ" ฉันไม่รู้จะพูดอะไรให้เขารู้สึกดีเพราะความรู้สึกที่มีมันอธิบายไม่ถูก

"มึงไม่ผิดหรอกเดย์ ไม่ผิดสักนิด กูบอกแล้วไงเรื่องหัวใจใครจะห้ามกันได้ แต่กูแค่อยากจะขอ...ให้กูได้อยู่ตรงนี้ได้ทำอะไรตามใจกู ถ้ากูเหนื่อยเดี๋ยวกูก็หยุดเอง" น้ำเสียงของซันมันฟังดูเศร้า

ทำไมนะ ทำไมฉันถึงเป็นคนที่ใจร้าย เพิกเฉยต่อความรู้สึกที่ซันมีให้แบบนี้

"กูใจร้ายมากใช่ไหม" น้ำเสียงของฉันเริ่มสั่นเครือเมื่อได้ฟังประโยคที่มันทำให้ใจสั่นไหว

"ทุกวันนี้กูมีความสุขดี แต่มันแค่จะสุขกว่านี้ถ้าหัวใจมึงมาอยู่ที่กู รักมึงนะบื้อ"

"ซัน"

"ไม่เอาอย่าร้อง เปลี่ยนเรื่องดีกว่า เออ แมวที่บ้านคลอดลูกแล้วนะ อยากได้ไม่ใช่หรอ"

"อยาก แต่ที่คอนโดเขาไม่ให้เลี้ยงอะดิ" แมวหรอ ฉันน่ะทาสแมวเชียวล่ะ ถ้าไปบ้านซันฉันจะไปขย้ำเป็นประจำ

"งั้นฝึกงานจบแล้วย้ายไปอยู่คอนโดกูไหม" ซันชักชวนแสดงว่าที่นั่นเลี้ยงได้

"ที่นั่นเขาให้เลี้ยงหรอ"

"ครับผม"

"ไป" ฉันตอบแบบไม่ต้องใช้หัวคิดอะไรมากมาย ถ้าทาสแมวจะเข้าใจ

"ฝึกงานจบมันน่าจะโตพร้อมเอามาได้พอดี" ซันคาดการณ์ถึงเหตุการณ์ข้างหน้า

"แต่ตอนนี้พาไปชมได้ไหมอ่า ซันคนดี" ฉันขยับตัวไปซบที่แขนของคนตัวโตที่กำลังขับรถ และขยับหน้าถูไถไปมาที่แขนของซันเหมือนแมวตัวน้อย

"อ้อนขนาดนี้ไม่พาไปก็บ้าแล้ว"

ซันน่ารักกับฉันตลอดแต่ทำไมฉันถึงไม่รักเขาแบบคู่รักกันนะ ทำไมต้องรักคนใจร้ายคนนั้น คนที่ไม่เคยทำอะไรให้ประทับใจสักนิด ทำผิดก็ไม่เคยขอโทษ

หรือประโยคที่ว่า…ผู้หญิงชอบคนเลว มันจะจริง