เสี่ยวหรงนั่งคุกเข่าอยู่หน้าห้องโถงจนเสื้อผ้าแห้งแล้วจึงถูกไล่ไปพักผ่อน ท่านโหวน้อยคาดโทษเอาไว้ว่าหลังจาก เจียงซูเหยารู้สึกตัวแล้วค่อยลงโทษคนในเรือน โทษฐานที่ดูแลนายหญิงของเรือนได้ไม่ดีนัก อีกอย่างฮูหยินน้อยกำลังตั้งครรภ์เช่นนี้เหตุใดจึงปล่อยให้นางตกสระบัวไปได้ เรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นล้วนต้องถูกสืบค้นให้พบความจริง
ระหว่างกำลังเช็ดใบหน้าซีดเซียวของเจียงซูเหยา น้ำเสียงเคร่งขรึมของจิ้งเฉินพลังดังขึ้น “จื่อเฟิง”
อีกฝ่ายยืนคอยอยู่หน้าห้อง แม้คุณชายรองของตนจะเรียกค่อนข้างเบาจื่อเฟิงก็ยังรีบมาประสานมืออยู่เบื้องหน้า
“บ่าวอยู่นี่ ท่านโหวน้อยสั่งการมาเถิด”
“ไปสืบความจริงมาให้ข้า”
หลังได้ยินคำสั่ง จื่อเฟิงพลันถอยออกไปอย่างรวดเร็ว กลับมาอีกครั้งก็ผ่านยามซวีไปแล้ว ปรายตามองไปยังเตียงก็เห็นว่าคุณชายของตนยังคงนั่งอยู่ ดวงตาคมเข้มทั้งสองข้างไม่ได้ละจากใบหน้าไร้สีเลือดของฮูหยินน้อยเลยสักครู่เดีย
