ตอนที่ 6. ข้อตกลงของสองเรา/1
1291 Words
ราฟาเอลปล่อยให้ไลลาอยู่ในเคบินเรือเพียงลำพัง ตัวเขาออกมาข้างนอกเอนหลังอาบแดดเล่นอย่างสบายอารมณ์ แม่สาวคนนี้ตรงสเป็กถูกใจเขาทุกอย่าง เสียอย่างเดียวคือท่าทางจะพยศไม่เบา แต่ก็ทำให้เร้าใจดีไม่น้อย หากคิดจะปราบพยศเธอให้ศิโรราบ ผู้หญิงที่เขาพบเจอส่วนมากจะเข้ามาหาเขาเพราะอยากเกี่ยวดองกับตระกูลมาร์เซียอาโน่ และชอบอำนาจและเงินตราของเขา ไลลาต่างจากผู้หญิงพวกนั้น เธอถูกนำตัวมาโดยไม่เต็มใจ ปู่ของเขาส่งคนไปนำตัวเธอมาจากเรือโดยสาร โดยลอบวางยานอนหลับในอาหาร พอไลลาหลับไปก็เข้าไปจัดการขนข้าวของ และพาลงเรือมาส่งให้เขาที่เรือยอร์ชส่วนตัวลำนี้
“ท่านฟรองซัวร์สั่งให้พวกเราสองคน นำตัวผู้หญิงคนนี้มามอบให้คุณราฟาเอลครับ ท่านบอกว่าให้นำกระเป๋าและข้าวของส่วนตัวของเธอมาด้วย”
ลูกสมุนสองคนจากแก๊งเลโอปาสคาล ทำงานได้อย่างเรียบร้อยตามคำสั่ง ร่างของนางแบบสาวถูกจับมัดมือมัดเท้า เอาผ้ามัดปากและตา อุ้มมาวางไว้ให้ในเคบินเรือโดยไม่บุบสลาย กระเป๋าและของใช้ส่วนตัวของหญิงสาว ถูกยกมากองไว้รวมกัน ราฟาเอลไม่ได้สนใจมากนัก
“ไปรายงานคุณปู่ด้วย ว่าหนึ่งเดือนนี้ฉันจะปั้มหลานให้ท่านสมใจ อย่าให้ใครมายุ่งที่ลากูนน่าเด็ดขาด”
ราฟาเอลสั่งการ ก่อนจะไล่ทั้งสองคนให้กลับไป เขาเข้ามาดูหญิงสาวที่คนเป็นปู่ส่งมาให้ ใบหน้าของเธองดงาม รูปร่างก็สมส่วนผิวขาวนวลเนียนดี ที่สำคัญทรวงอกอวบใหญ่แม่ให้มาจนล้น ทำให้คนมองแทบกลืนน้ำลายไม่ลงคอ แต่เขาไม่ใช่คนหื่นโรคจิต จะได้คิดทำอะไรคนไร้สติ ได้แต่ปล่อยให้เธอฟื้นขึ้นมา แล้วค่อยตกลงกัน
"ไลลา เธอคงคิดว่าฉันใจร้าย รังแกคนไร้ทางสู้สินะ ปากบอกว่าตกลงแต่แววตามองฉัน เหมือนมองมหาโจร”
ราฟาเอลพึมพำกับตัวเอง เขายอมรับว่ารูปลักษณ์ของเขา มันค่อนข้างดิบเถื่อน เกิดจากการอยากประชดผู้เป็นปู่ ที่มักจะเข้มงวดกับเขาและพี่ชายตั้งแต่เด็ก พอโตขึ้นมาปีกกล้าขาแข็ง ชายหนุ่มก็ไม่สนใจข้อบังคับต่างๆ ที่คนเป็นปู่เคยห้าม เขาใช้ชีวิตแบบสุดเหวี่ยง หารอยสักลงบนร่างกายของตัวเองแทบไม่มีที่ว่าง ผมก็ตัดสั้นแต่ไว้หนวดและเครา สารรูปไม่ต่างจากมหาโจร ต่างจากริคคาโด้คนเป็นพี่ชายราวฟ้ากับเหว ริคคาโด้เป็นหลานรักของคุณปู่ ทายาทคนโตของตระกูล ย่อมต้องมีบุคลิกสง่างามสูงส่ง ตัวเขาแค่หลานคนเล็กทายาทลำดับที่สอง ไม่จำเป็นต้องมีมาดเทียบเท่าพี่ชายก็ได้ ที่สำคัญเขามันสายลุยถนัดเรื่องบู้มากกว่าบุ๋น ดังนั้นบุคลิกแบบนี้แหละน่าเกรงขามที่สุดแล้ว
“แม่เชลยคนสวย เธอจะต้องชดใช้ความผิดแทนพี่ชายของเธอ ฉันไม่ใจอ่อนกับเธอง่ายๆหรอกนะ”
สิ่งที่อังเดรทำไว้ มันหนักหนาสาหัสเกินกว่าจะให้อภัยได้ เลโอนิก้าต้องเสียชื่อเสียง จากการถูกนำชื่อไปใช้ในการส่งเพชรปลอม ทางเดบีเลียผู้ค้าเพชรรายใหญ่อันดับหนึ่งของโลก ชะลอการรับซื้อจนกว่าจะจัดการกับคนที่ค้าเพชรปลอมได้ ความเสียหายมูลค่ามหาศาล คิดแล้วแค้นคนที่ทำลายชื่อเสียงของบริษัทของเขานัก ปู่ของเขาไม่น่าไว้ใจคนผิดเลย เขาจะไม่ยอมให้เรื่องนี้ผ่านไปง่ายๆ จะหาทางลากคอไอ้คนทำผิด กลับมารับโทษให้ได้
“นี่ตั้งนานแล้ว ไม่รู้เลิกร้องไห้หรือยัง”
ราฟาเอลมองไปยังเคบินเรือ เขาปล่อยให้หญิงสาวอยู่ในนั้นร่วมครึ่งชั่วโมงแล้ว เจ้าหล่อนคงไม่คิดสั้นหาเรื่องฆ่าตัวตายเหมือนพ่อของเธอหรอกนะ นั่นก็หัวแข็งไม่ยอมทำตามคำสั่ง ตอนนี้นอนเป็นผักไม่ยอมฟื้น ชายหนุ่มลุกขึ้นเดินกลับเข้าไปในเคบินอีกครั้ง เขาเปิดประตูเข้าไปโดยไม่เคาะ แล้วก็ต้องนิ่งงันเมื่อมองเห็นหญิงสาวนั่งอยู่กับสัตว์ตัวหนึ่ง
“นี่เธอมีแมวด้วยเหรอ แล้วมันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง”
ราฟาเอลเดินเข้าไปโวยวายใส่ เขามองไลลากอดเจ้าเหมียวสามสีไว้ด้วยสายตาไม่ชอบใจนัก
“นินิวเป็นลูกสาวของฉัน อย่าเรียกนินิวว่ามัน แล้วอย่าคิดจะพรากนินิวไปจากฉันด้วย ฉันไม่มีทางยอม”
หลังราฟาเอลออกไปจากเคบินแล้ว หญิงสาวก็นั่งหมดอาลัยตายอยากกับชีวิต แล้วก็ได้ยินเสียงร้องเหมียวๆ คุ้นหูดังขึ้น พอหันไปมองก็พบว่ากองสัมภาระมีกรงของแมวน้อยอยู่ด้วย คนที่ลักพาตัวเธอมายังอุตส่าห์หอบหิ้วข้าวของรวมถึงแมวของเธอมาให้ ไลลารีบเข้าไปเปิดกรงเอานินิวออกมาจากกรง แล้วกอดมันอย่างดีใจ ความทุกข์ใจก่อนหน้าคล้ายจะเบาบางลงไป เมื่อมีเพื่อนร่วมทาง
“เวรแท้ๆ ได้ทั้งผู้หญิงแถมแมวมาด้วย”
ราฟาเอลกุมขมับ ก่อนจะหยิบมือถือมากดโทรหาลูกสมุนทั้งสอง พออีกฝ่ายรับสายเขาก็ตะคอกใส่ด้วยความหงุดหงิดใจ
“ใครใช้ให้แกเอาแมวมาด้วยวะ!”
“ท่านฟรองซัวร์สั่งมาว่า ให้พวกผมนำของทุกชิ้นของเธอมาทั้งหมด แมวก็เป็นของของเธอด้วยครับ”
ได้ฟังคำอธิบายแล้ว ราฟาเอลอยากลากคอคนพูดมาซ้อมให้น่วม ข้อหาซื่อตรงจนไร้สมอง คนของแก๊งเลโอปาสคาลทำตามคำสั่งของผู้เป็นนายอย่างเคร่งครัดเสมอ แต่ก็ควรมีหัวคิดบ้างไหม นี่แมวนะไม่ใช่สัมภาระ
“ถ้าจะให้มาเอาไปเจ้าของคงไม่ยอม พวกแกสองคนไปเอาอาหารแมว ข้าวของเครื่องใช้สำหรับแมว ส่งมาที่ลากูนน่าด้วย อ้อ... อย่าลืมพาสุดโต่งมาด้วย ดูแลมันให้ดี มันขี้เมาเรือ”
ราฟาเอลไม่มีทางเลือก จำต้องปล่อยให้ไลลาพาแมวไปด้วย เขาคงจับเจ้าเหมียวโยนลงทะเลไม่ได้ และจะให้ขับเรือไปส่งมันขึ้นฝั่งก็คงไม่เข้าที เมื่อเรือใกล้ถึงลากูนน่าแล้ว เธอมีสัตว์เลี้ยง เขาก็มีสัตว์เลี้ยง ไหนๆ ต้องอยู่ด้วยกันตั้งหนึ่งเดือน เขาก็เลยคิดว่าเอาเจ้าเหมียวสัตว์เลี้ยงของเขามาอยู่ด้วยดีกว่า จะได้ไม่เหงากันทั้งสองฝ่าย
“คุณยอมให้ฉันพานินิว ไปด้วยแล้วใช่ไหมคะ”
ไลลาเอ่ยถาม หลังจากเห็นราฟาเอลกดวางสายแล้ว เธอกลัวว่าอีกฝ่ายจะใจร้าย ไม่ยอมให้เธอพานินิวไปด้วย และที่กลัวมากกว่านั้นคือ กลัวว่าเขาจะจับแมวของเธอโยนทิ้งทะเล พอได้ยินเขาบอกลูกน้องว่า ให้ส่งอาหารแมวมาด้วย หญิงสาวก็โล่งใจ มองอีกฝ่ายดีขึ้น ถึงหน้าตาจะดูโหดๆ แต่ก็ใจดีกับสัตว์เหมือนกัน ไลลาเริ่มมองเขาในทางที่ดีขึ้น แต่ความรู้สึกดีๆ ไม่ทันก่อตัว อีกฝ่ายก็ทำให้มันสลายไปด้วยคำพูดว่า
“แมวเธอตัวเมียใช่ไหม ฉันเห็นมันไม่มีไข่ ถึงหน้าตาจะขี้เหร่ไปนิด แต่ถ้าลูกชายของฉันชอบ ฉันจะให้ลูกชายฉันผสมพันธุ์กับแมวเธอ”
- Writer
