ตอนที่ 5. เมียเชลย/5
1364 Words
ราฟาเอลร่ายยาวถึงความผิดของอังเดร พี่ชายของไลลาให้หญิงสาวฟัง เขารู้เรื่องนี้จากนายฟรองซัวร์ หลังจากสอบถามถึงหญิงสาวที่คนเป็นปู่จะหาให้เขา ประวัติของไลลารวมถึงรูปถ่ายของเธอ ถูกนำมาให้เขาดู
“นาย... คุณรู้จักฉัน”
ไลลาเปลี่ยนสรรพนามแทบไม่ทัน เมื่ออีกฝ่ายเรียกชื่อเธอได้ถูกต้อง เธอไม่เคยเห็นหลานชายของท่านฟรองซัวร์มาก่อน รู้เพียงว่าเจ้านายของพี่ชาย มีหลานชายสองคน พ่อของเธอเป็นช่างเจียระไนเพชรที่มีชื่อเสียงคนหนึ่งของคารัสซีเลีย ฝีมือของท่านยอดเยี่ยมจนคนในราชวงศ์เคยเชิญไปเป็นช่างหลวง ท่านทำงานให้ราชวงศ์อยู่หลายปี ก่อนจะลาออกมาเมื่อสุขภาพไม่ค่อยดี อังเดรพี่ชายของเธอเองสืบทอดฝีมือด้านนี้จากผู้เป็นพ่อ เขาไปทำงานให้บริษัทเลโอนิก้าของตระกูลมาร์เซียอาโน่ ทำหน้าที่ประเมินคุณภาพเพชรให้กับเหมืองเพชรของตระกูลมาร์เซียอาโน่ จนได้รับความไว้วางใจจากนายฟรองซัวร์ ให้เป็นหัวหน้าดูแลงานส่วนนี้
“ฉันย่อมรู้จักลูกสาวของลูกหนี้ฉันดี”
ราฟาเอลกระตุกยิ้มหยัน มองหน้าซีดๆ ของหญิงสาวอย่างเวทนา ก่อนหน้ายังปากดีอยู่เลย ตอนนี้เสียงอ่อนลงจนแทบไม่ได้ยิน ไม่แน่จริงนี่นา
“คุณเอาตัวฉันมาทำไม”
ไลลาถามเสียงแผ่ว เรื่องที่ได้ยินทำให้เธอไม่อยากเชื่อ แต่ท่าทางของคนพูดทำให้เธอจำต้องเชื่อเขา
“เธอต้องอยู่เป็นเชลย จนกว่านายอังตวนจะหาทางชดใช้ความเสียหายได้ทั้งหมด หรืออังเดรยอมกลับมารับโทษ ให้พูดตรงๆ คือมาอยู่ขัดดอกยังไงล่ะ”
สิ่งที่ได้ยินทำเอาไลลาหัวใจหล่นไปกองกับพื้น ไม่คิดว่าพี่ชายจะทำเรื่องเลวร้ายแบบนี้ จนทำให้พ่อและเธอต้องพลอยเดือดร้อนไปด้วย
“แล้วฉันต้องทำอะไรบ้าง” หญิงสาวกลั้นใจถามออกไป
“คุณปู่ของฉัน ท่านต้องการให้ฉันมีทายาท ท่านยื่นข้อเสนอให้พ่อของเธอว่า ภายในหนึ่งปีนี้หากเธอมีลูกให้ฉันได้ ก็จะยกหนี้ทั้งหมดให้” ราฟาเอลบอกข้อเสนอของคนเป็นปู่ให้เธอรับรู้
ไลลานิ่งงันไป จุกแน่นในอกขึ้นมากับทางเลือกที่แทบไม่มีทางปฏิเสธนี้
“แล้วพ่อของฉัน ท่านยอม... ยอมรับหรือคะ”
“เธอคิดว่าพ่อของเธอยอมไหมล่ะ” เขาไม่ตอบแต่ย้อนถาม
ไลลานิ่งเงียบ ไม่กล้าเดาคำตอบของบิดา ท่านรักเธอมากแต่สิ่งที่พี่อังเดรทำ มันก็ร้ายแรงเกินกว่าจะแก้ไขได้
“พ่อของเธอไม่ยอมรับข้อเสนอนี้ เขาพยายามฆ่าตัวตาย เขาเอาชีวิตของเขาปกป้องเธอไว้ ด้วยการกระโดดน้ำตาย แต่เขาไม่ตาย ตอนนี้รักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล”
ราฟาเอลบอกเสียงเย็น เขาได้รู้ว่านายอังตวนพยายามกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย แต่คนของเขาช่วยเอาตัวมาส่งโรงพยาบาลได้ทัน ตอนนี้นอนเป็นเจ้าชายนิทราอยู่ที่โรงพยาบาล
“โธ่... พ่อขา ฮือ...”
ไลลาใจหายวาบ ก่อนจะร้องไห้ออกมาอย่างสุดกลั้น เธอมัวแต่ซ้อมเดินแฟชั่นจนไม่ได้ติดต่อทางบ้านเลย ไม่คิดว่าจะมีเรื่องร้ายเรื่องเกิดขึ้น เธอกลับมาคารัสซีเลียโดยไม่บอกผู้เป็นบิดา ตั้งใจมาเซอร์ไพรซ์ท่าน โดยไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับท่าน ตอนนี้พ่อของเธอเป็นอย่างไรบ้างก็ไม่รู้
“ฉันอยากไปหาพ่อ ได้โปรดพาฉันไปพบท่านได้ไหมคะ”
ไลลาอ้อนวอนทั้งน้ำตา หัวใจปวดร้าวไปทั้งดวง แน่นจุกในอกจนแทบหายใจไม่ออก สภาพของเธอในยามนี้ไม่ต่างจากถูกหินก้อนใหญ่ทับเอาไว้
“พ่อของเธอได้รับการรักษาอย่างดี ตอนนี้เขายังไม่ฟื้น เธอช่วยอะไรเขาไม่ได้หรอก”
ราฟาเอลบอกปัด เขามองร่างของเชลยสาวอย่างเวทนา ยื่นมือไปแก้มัดเชือกให้ ตอนนี้ไลลาคงไม่มีแรงคิดหนี มัดไว้ก็เจ็บตัวเปล่าๆ
“ฉันอยากเห็นท่าน อยากเห็นด้วยตาตัวเองว่าท่านปลอดภัย”
หญิงสาวพยายามอ้อนวอน อีกฝ่ายส่ายหน้าปฏิเสธ ก่อนจะยอมใจอ่อนหยิบโทรศัพท์มากดวิดีโอคอลหาคนของเขา ที่ส่งไปดูแลนายอังตวนที่โรงพยาบาล
“ดูซะ ว่าสภาพพ่อของเธอเป็นยังไง” เขายื่นโทรศัพท์ให้เธอ
ไลลารีบรับโทรศัพท์มาดู ก่อนจะน้ำตาไหลพราก เมื่อเห็นร่างของบิดานอนนิ่งบนเตียงคนไข้ มีสายระโยงรยางค์ของเครื่องช่วยชีวิตติดอยู่เต็มตัว เธอดูได้ครู่หนึ่งราฟาเอลก็ดึงคืน เขากดปิดแล้วหย่อนโทรศัพท์ไว้ในกระเป๋าเสื้อ มองหญิงสาวที่เอาแต่นั่งร้องไห้ด้วยสายตาระอา เขาเกลียดน้ำตาของผู้หญิงที่สุด
“หยุดร้อง ฉันไม่ชอบผู้หญิงเจ้าน้ำตา น่ารำคาญ”
ราฟาเอลหยิบผ้าเช็ดหน้าส่งให้ ไลลารับมาเช็ดน้ำตาตัวเอง แล้วพยายามไม่ให้มันไหลออกมาอีก ยามนี้แม้จะเสียใจ เสียขวัญ แต่เธอจะไม่ยอมให้ตัวเองเสียสติ เธอต้องแก้ไขปัญหาทุกอย่างให้ได้
“ถ้า... ถ้าฉันยอมรับข้อเสนอ หนี้ของพ่อฉันจะได้รับการชดใช้ใช่ไหมคะ”
เธอถามเขาเสียงเจือสะอื้น อีกฝ่ายพยักหน้ารับ
“ใช่ ขอแค่เธอยอมทำตามเงื่อนไข เธอจะชดใช้หนี้แทนพ่อเธอได้”
“แล้วความผิดของพี่อังเดรล่ะค่ะ ฉันจะชดใช้ให้แทนได้ไหม” ไลลาถามอย่างมีความหวัง
“เธอนี่ได้คืบจะเอาศอก ถ้าเธอมีลูกให้ฉัน ค่อยมาพูดเรื่องนี้กัน”
ราฟาเอลบอกเสียงเข้ม เขากระตุกยิ้มหยัน เมื่อเห็นสายตาผิดหวังของหญิงสาว
“ฉัน... ฉันยอมรับข้อเสนอค่ะ”
ไลลากลั้นใจพูดออกไป ก้มหน้าหลบสายตาของเขา มือน้อยกำแน่นข่มกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา เธอไม่มีทางเลือกอื่น อนาคตความฝันพังพินาศลงไปแล้ว เมื่อต้องเอาร่างกายของตัวเองชดใช้ความผิดแทนพี่ชาย
“เข้าใจอะไรง่ายๆ ก็ดีแล้ว”
ราฟาเอลเชยคางหญิงสาวขึ้นมา ก่อนจะก้มลงไปแตะริมฝีปากจุมพิตเรียวปากอิ่มอย่างดุดัน ไลลาตัวแข็งทื่อด้วยความตกใจ ก่อนจะตั้งสติได้แล้วเบือนหน้าหนีเขา มือยกผลักแผงอกหนาให้ออกห่าง
“นี่คุณทำอะไร”
“หึ ก็ทดสอบคุณภาพยังไงล่ะ ซื้อผ้ายังต้องดูเนื้อ นี่เลือกแม่พันธุ์ทำลูก มันต้องทดสอบคุณภาพสักหน่อยสิ”
ถ้อยคำหยาบหยามนั้น ทำเอาคนฟังน้ำตาคลอ ศักดิ์ศรีถูกเขาเหยียบย่ำลงไปอย่างไร้ทางสู้ หญิงสาวได้แต่ฝืนข่มกลั้นความอดสูนั้นไว้ หนึ่งปีเท่านั้นเธอต้องอดทน เธอต้องทำเพื่อพ่อและพี่ชาย
“จำเอาไว้ว่า อย่าคิดหวังจะเป็นเมียฉัน เพราะเธอเป็นได้แค่ เมียเชลย!”
ราฟาเอลพูดแบบไม่คิดถนอมน้ำใจ เหยียดหยาม กดย่ำ ให้ไลลารู้สึกต่ำต้อยจนกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่
“ฉันก็ไม่ได้อยากเป็นเมียจริงๆ ของคุณหรอกค่ะ จะให้ฉันเริ่มทำหน้าที่เมื่อไหร่ก็บอกมา หรือจะเริ่มตอนนี้เลย”
เมื่อไม่มีอะไรที่ต้องสูญเสียอีกแล้ว ไลลาก็คิดว่าเธอต้องกลัวอะไรอีกต่อไป หญิงสาวท้าทายอีกฝ่ายออกมาอย่างไม่ยอมแพ้
“ไม่ต้องรีบร้อนอยากเป็นเมียฉันจนตัวสั่นหรอก รอให้ถึงลากูนน่าเมื่อไหร่ ฉันไม่ปล่อยเธอไว้หรอก ไลลา...”
ราฟาเอลพูดเสียงรอดไรฟัน จงใจข่มขวัญแม่คนอวดดีให้หวาดกลัว ถึงขนาดนี้แล้วยังกล้าปากดีท้าทายเขาอีก ถึงลากูนน่าเมื่อไหร่ เขาจะจัดหนัก จัดเต็ม จนร้องไม่ออกเชียวล่ะ มาเฟียหนุ่มคาดโทษหญิงสาวไว้ในใจ
ไลลาปากดีไปอย่างนั้น ทั้งที่หัวใจเต็มไปด้วยความหวาดหวั่น เมื่อต้องกลายเป็นเมียของผู้ชายที่ตัวเองไม่เคยรู้จักมาก่อน หนทางข้างหน้าแสนมืดมน เธอจะผ่านมันไปได้อย่างไร
- Writer
