องค์หญิงดอกไม้กับองค์ชายอสูร

จ้าวเยี่ยนฟางผู้ไร้เดียงสา

“ข้าไม่ได้ทำกระไร...ข้าเพียงแต่สงสัยว่าท่าเป็นผู้ใดกันแน่เป็นศัตรูคู่แข่งทางการค้าของท่านพ่อหรือเปล่าเท่านั้น”

“คุณหนูอย่าทำเฉไฉ...ท่านปรารถนาสิ่งนี้ของข้าน้อยใช่หรือไม่ขอรับ?”

“มะ...ไม่เจ้าอย่าสำคัญตนไมหน่อยเลยเจ้าคนจร”

“ข้าน้อยมิใช่คนจรแล้วข้าน้อยเป็นบ่าวมือขวาของท่านมหาเศรษฐีแล้วนะขอรับ”

“ข้าจะกลับเรือนของข้า”

เพราะว่านั่งคุกเข่ามานานทำให้นางเป็นตะคริว เมื่อลุกขึ้นจึงเสียหลักล้มลง ฟางหรูรีบคว้าร่างของนางไว้ ร่างบางเซถลานั่งทับลงบนท่อนเนื้อที่ยังคงแข็งโด่เพราะการกระทำของนางเอง เมื่อท่อนที่แข็งได้สัมผัสทิ่มแทงร่องก้นแฉลบไถเข้ากับร่องรัก กลีบร่องรักสั่นระริก หญิงสาวรู้สึกสะท้านทรวงจนไม่กล้าที่จะลุกขึ้นเพราะเสียดายความรู้สึกสุขสมเช่นนี้ กลิ่นกายที่หอมเย้ายวลของเขาทำให้หญิงสาวได้เผลอใจ จับแขนใหญ่ของเขามาสูดดมอย่างลืมตัว

“เจ้าทำไมกลิ่นกายของเจ้าช่างหอมนักเจ้าใช้เครื่องหอมชนิดใดกัน?”

“หากว่าข้าน้อยบอกว่าข้าน้อยมิเคยได้ใช้สิ่งใดคุณหนูจะเชื่อหรือไม่ขอรับ”

“ข้าไม่เชื่อ”

“ถ้าเยี่ยงนั้นข้าน้อยอยากให้ท่านได้ชิมดูไม่เพียงแค่กลิ่นกายที่หอมแต่น้ำในกายของข้าน้อยยังหวานดั่งน้ำในเกสรดอกไม้ด้วยท่านลองอมและดูดดูเสียสิขอรับ”

ฟางหรูดึงกางเกงลงแท่งเนื้อที่ปูดโปนไปด้วยเส้นเลือดรอบแท่งหัวหยักแดงเลื่อม มีน้ำปริ่มตรงปลายหยักเล็กน้อย จ้าวเยี่ยนฟางกลืนน้ำลาย เหมือนอยากลองชิมแต่ด้วยความอายนางยังคงลังเล กลิ่นกายเย้ายวลของเขาทำให้ความอายและผิดชอบชั่วดีขาดสะบั้นลง จ้าวเยี่ยนฟางผู้ไร้เดียงสาก้มลงดูดเลียแท่งเนื้อสีอ่อนแท่งนั้นกลิ่นที่หอมน้ำที่หวานทำให้นางเคลิบเคลิ้มหลงไหล ขยับรูดขึ้นลงดูดเลียเล่น มือใหญ่ร้อนจับเต้าถันใหญ่ที่ห้อยคล้อยโตงเตงแต่ยังคงความเต่งตึง มือข้าหนึ่งของเขาบดขยี้หัวถันของนางเล่น เสียงครางทุ้มนุ่ม ของเขานั้นช่างไพเราะ จนหญิงสาวเคลิ้มหัวใจฟู

“คุณหนู...อา...ข้าจะเสร็จแล้วขอรับ โอว...เสียวก่งมากเด็กน้อย....”

เสียงครางรากยาวพร้อมกับน้ำที่พุ่งทะลักออกมาเต็มปากของหญิงสาว นางเลียกินจนหมด น้ำข้นสีขาวมีรสหวานของเขานั้นช่างอร่อยเสียจริง จ้าวเยี่ยนฟางไม่เคยกินอะไรที่อร่อยขนาดนี้มาก่อน แต่เพราะเขาล้วงล้ำจับเต้าคลึงเล่นทำให้นางรู้สึกเสียวที่ร่องสวาท และยังไม่ได้รับการปลดปล่อย กลีบเนื้ออวบอูมสั่นระริก อยากให้เขาสัมผัสแต่ก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี

“ข้า...รู้สึก ตรงนี้ ข้าจะทำเยี่ยงไร ให้มันหายไปได้ เจ้าช่วยข้าได้หรือไม่ต้องกินยาหรือกระไรมันถึงจะหาย”

“มิต้องใช้สิ่งใดหรอกมีสิ่งเดียวที่ทำให้ตรงนั้นของคุณหนูหายเป็นปกติได้คือสิ่งนี้สิ่งที่ท่านดูดไปเมื่อสักครู่ข้าจักทำให้ท่านได้ปลดปล่อย”

ฟางหรู ปลดเปลื้องอาภรของหญิงสาวริมฝีปากอุนทั้งคู่บรรจงครอบครองเต้าถันโลมเลียบดคลึงยอดถันด้วยลิ้นร่างบางสั่นสะท้านเมื่อเขาขบเม้มตรงยอดถันปลายนิ้วกดคลึงเม็ดเสียวน้ำแฉะชื้นลื่นไหลออกมา

“ข้าน้อยขอชิมน้ำของคุณหนูบ้างนะขอรับ”

ริมฝีปากแดงฉ่ำของเขากดเคล้าลิ้นยาวชอนไชเข้าร้องรักดูดน้ำรักดัง “จ๊วบ...จ๊วบ...”

สะโพกกลมยกร่อนกระแทกสู้ลิ้นของเขาความสุขสมที่หญิงสาวได้รับทำให้นางแทบจะสิ้นใจด้วยความเสียว

“เจ้าคนบ้า...ข้าเหมือนกำลังจะตาย...อ๊า...มันเต้นตุบๆตรงนั้นอีกแล้ว ข้าจะตายหรือไม่ อา...”

“ไม่ตายหรอกขอรับท่านกำลังจะหลั่งน้ำ ข้าน้อยจะรีดน้ำให้ออกมาเองแล้วท่านจะโล่ง และจะมีความสุข”

“อ๊า...เร็วๆเข้าข้ากำลังจะแย่อยู่แล้ว ข้าจะตายแล้ว”

เสียงครางสะโพกส่ายร่อนเร่าๆ เหมือนจะขาดใจของนาง ชายหนุ่มยิ้มมุมปากอย่านึกขัน

“เจ้าช่างไร้เดียงสาเสียจริงเด็กน้อย”

นิ้วเรียวแหย่ควงคว้านเข้าร่องรัก จ้าวเยี่ยนฟางกระเด้งรับอย่างเร็วและถี่ๆ ริมฝีปากอุ่นๆดูดยอดถันอีกครั้งนิ้วเรียวรัวชักเข้าออกอย่างเร็ว

“แจ๊ะ...แจ๊ะๆๆๆๆๆๆๆๆ...อ๊า....เจ้าคนบ้า...ข้ามีน้ำออกมาแล้ว อาข้ามีความสุขเสียจริง”

เสียงหอบของจ้าวเยี่ยนฟางนางเสร็จสมไปหนึ่งน้ำพลันด้วยความสงสัยนางสวมใส่เสื้อผ้าพร้อมกับถามเขาว่า

“การกระทำเยี่ยงนี้ของเจ้าจะทำให้ข้าตั้งครรภ์หรือไม่?”

“หึๆๆๆคุณหนูช่างไร้เดียงสายิ่งนัก ข้ามิได้ดันเจ้ามังกรของข้าเข้าร่องรักของท่านไม่มีทางตั้งครรภ์ได้หรอกขอรับ”

“ถ้าอย่างนั้นปกติที่สามีภรรยาอยู่ด้วยกันต้องนำสิ่งนั้นเข้ามาในนี้ถึงจะตั้งครรภ์หรือ?...ข้าอยากลอง”

“วันนี้พอเท่านี้เถิดขอรับ ข้าน้อยไม่อยากขึ้นชื่อว่ากินบนเรือนอึรดบนหลังคา ข้าน้อยจะทำให้คุณหนูมีความสุข หากว่าต้องการ แต่จะไม่ทำมากกว่านี้ถ้าคุณหนูท้องกับข้าน้อยจะมีปัญหาเกิดขึ้นภายหลังได้ขอรับ”

ฟางหรูเดินไปส่งจ้าวเยี่ยนฟางที่เรือน หญิงสาวที่อยากรู้อยากลองยังคงมีความปาราถนาอยากลองแท่งมังกรของเขาดูสักครั้งแต่ก็กลัวการตั้งครรภ์ มันคงไม่งามนักหากนางมีความสัมพันกับบ่าวในเรือน จะทำให้บิดาของนางได้อับอายไปทั่วแคว้นเป็นแน่ ฟางหรูได้ติดตามท่านมหาเศรษฐีครั้งนี้ทำให้ท่านมหาเศรษฐีได้ของแปลกๆมาขายมากมาย จึงทำให่เขาได้พักการเดินทางไปอีกหลายเดือน จ้าวเยี่ยนฟางติดใจในรสเสน่ห์หาของฟางหรู นางได้แอบออกจากเรือนไปในยามดึกทุกวันไปหาเขาที่เรือนบ่าว ฟางหรูเทพดอกไม้ได้ลืมหน้าที่ไปสียสนิทบัดนี้เขาได้รับกลิ่นอายกิเลสตัญหาราคะจนทิ้งความเป็นเทพไปแล้วสิ้น

เขาได้หลงรักจ้าวเยี่ยนฟางจนไม่อยากจากไปไหน เขารู้ว่าหากเขาได้มีความสัมพันกับนางจนถึงขั้นสอดใส่ปล่อยน้ำเข้าร่างกายนางจะทำให้นางตั้งครรภ์และได้ก่อกำเนิด ครึ่งเทพครึ่งมนุษย์ ซึ่งผิดกฏสวรรค์ขั้นร้ายแรงเขาจะต้องถูกกักขังอยู่บนคุกสวรรค์ไม่ได้ออกมาอีกเลยชั่วกัปชั่วกัลป์ ฟางหรูพยายามหักห้ามใจ ทุกครั้งที่นางมาหาแต่เมื่อ ตัณหาราคะหนาแน่นมากเสียจนยับยั้งไม่ได้ สิ่งที่เขาไม่อยากให้เกิดขึ้นมันก็ได้บังเกิดขึ้น

“กลีบของคุณหนูช่างสวยงามนักขอรับ นิ่มนุ่มดั่งปุยฝ้าย”

“เจ้า วันนี้ข้าอยากให้เจ้าใส่มังกรของเจ้าเข้าไปในกลีบของข้า”

“มิได้ขอรับ”

“ก็ได้....แค่ถูไถร่องข้าได้หรือไม่มิต้องดันมัยเข้าไปก็ได้”

จ้าวเยี่ยนฟางนั่งคล่อมทับแท่งเนื้อที่ตั้งโด่นางหันหน้าเข้าหาชายหนุ่ม ริมฝีปากบางเล็กครอบริมฝีปากเขาไว้ ก่อนปลายลิ้นจะล่วงล้ำเข้ามาในโพรงปากอย่างรวดเร็วและชำนาญ พร้อมกับใช้กลีบร่องขยับถูไถไปมา จนรู้สึกเสียวหน่วงถึงท้องน้อยและร่องรูเสียว ลิ้นของทั้งคู่ยังคงตวัดวนพันกันอย่างมิรู้เบื่อ มือใหญ่บีบขยำบี้หัวถันอย่างมันมือ ร่องรักเปียกชุ่ม เลอะแท่งมังกร ความอดทนได้ขาดสะบั้นลงเมื่อฟางหรูเกิดกำหนัดจนควบคุมไม่ได้ เพราะเขาเผลอดันแท่งมังกรเข้าร่องเสียวเข้าสุดลำตัว

“อ๊า...เจ้าคนบ้า...มันเข้าไปแล้ว...อา...เจ็บ”

“ถ้าอย่างนั้นข้าน้อยขอดึงมันออกมานะขอรับ”

“มะ...ไม่...ข้ามีความสุขมากกว่าเจ็บน่ะสิ อูยซี๊ด...อืม”

ไม่เพียงแค่พูดนางยังขยับบั้นท้ายควงคว้านส่ายสะโพกเร่าๆ ด้วยความหื่นกระหายเมามันในรสเสน่ห์หา

เสียงครางผสานกัน เมื่อถึงขีดสุด ร่องสวาทตอดรัดแน่นตึง หัวมังกรกระตุกรัวพ่นน้ำรักเข้าร่องเสียว น้ำเชื้อพุ่งทะยานเข้า มดลูกของจ้าวเยี่ยนฟาง โดยที่นางไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นนับจากนี้ไป นางไม่รู้เลยว่าความสุขที่นางได้รับในคืนนี้ จะเป็นคืนสุดท้าย กฏของสวรรค์ กฏที่เข้มงวดไม่สามารถละเว้นได้ ฟางหรูหายไปนับตั้งแต่คืนนั้น จ้าวเยี่ยนฟาง นางร่ำไห้ปริ่มว่าจะขาดใจ

“เจ้าคนบ้าเจ้าทิ้งข้า...ข้าจะสาบแช่งเจ้า”