นางร้ายยั่วรัก

อ่อย...เอ๊ยเก่งขนาดนี้ผ่านไหมคะบอส

แต่สาวน้อยแสนซื่ออย่างลูกแพร คงไม่มีวันรู้หรอกว่าเขาร้ายกาจแค่ไหน จนกว่าจะถึงวันที่เขาเบื่อเธอและเขี่ยเธอทิ้ง เหมือนผู้หญิงคนอื่นๆ ที่ผ่านมาของนักร้องหนุ่ม

โจนาธานยอมรับว่าเขามีโลกส่วนตัวสูงมาก และเขาก็มีวิธีที่จะจัดการพวกผู้หญิงไม่ให้มาวุ่นวายกับชีวิตส่วนตัวของเขาได้ นั่นคือการทำความเข้าใจก่อนที่จะนอนกับพวกหล่อน

และกฎในการคบกับผู้หญิงทุกคนของเขาก็คือ ห้ามผูกมัด มีความสัมพันธ์กันได้แค่เพียงร่างกายเท่านั้น และห้ามแสดงความเป็นเจ้าของ ที่สำคัญห้ามแสดงตัวหรือประกาศต่อที่สาธารณะชนว่าเป็นอะไรกับเขา เพราะเขาไม่ต้องการให้เรื่องผู้หญิงมาทำให้คู่หมั้นของเขาต้องเสียใจ

“คุณพร้อมที่จะให้ผมสัมภาษณ์หรือยัง”

“พร้อมค่ะ”

“โอเค มานั่งนี่นะสาวน้อย” ร่างสูงประคองร่างบอบบางมานั่งที่หน้าคอมฯ ที่เปิดหน้าอินเทอร์เน็ตเรียบร้อยแล้ว

“เข้าไปในเฟซบุ๊กของคุณ แล้วค้นหาชื่อ ซาร่า มินาเล่ แอดคุยกับเขา ห้านาทีก็พอ” เขาแค่ต้องการทดสอบการใช้ภาษา ไหวพริบ การพิมพ์เร็ว และการมีมนุษยสัมพันธ์ที่ดีเท่านั้น

ห้านาทีผ่านไป โจนาธานก็โทรหาซาร่าเพื่อนสาวของเขาทันที เพื่อถามว่าลูกแพรคุยอะไรกับเธอบ้าง และตอบคำถามของเธอได้ดีหรือเปล่า เพราะก่อนหน้านั้นเขาได้เตรียมกันกับซาร่ามาเรียบร้อยแล้วว่าจะคุยอะไรกับคนที่จะมาทำงานร่วมกับเขา

หลังจากที่คุยกับเพื่อนสาวแล้ว ชายหนุ่มก็หันมามองสาวน้อยอย่างพึงพอใจ

“แล้วเอกสารของเธอล่ะ เตรียมมาหรือเปล่า” ถ้าหากหล่อนตอบว่าเปล่า ทั้งๆ ที่ตั้งใจจะมาสมัครงาน เขาก็จะไม่รับหล่อนแน่นอน เพราะนั่นหมายถึง การไม่รู้จักเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับการทำงาน เพราะชายหนุ่มคิดว่าการเตรียมเอกสารข้อมูลทุกอย่างให้พร้อมเป็นเรื่องสำคัญมาก

“แพรเตรียมมาพร้อมทุกอย่างเลยค่ะ นี่ไงคะ ทุกอย่างอยู่ในนี้ทั้งหมด” ลูกแพรยื่นอุปกรณ์เล็กๆ ให้เขาดู ซึ่งมันก็คือแฟลชไดรฟ์นั่นเอง

แล้วข้อมูลทุกอย่างของหญิงสาวก็ปรากฏอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ โจนาธานรู้สึกพอใจไม่น้อย นี่หล่อนคงตั้งใจมากสินะที่จะมาเป็นเลขาส่วนตัวของเขาให้ได้ ไม่สินะ ความตั้งใจแรกของหล่อนคือการมาเป็นผู้หญิงของเขามิใช่เหรอ หึ...ลองดูสักตั้งแล้วกัน หวังว่าหล่อนคงจะทำหน้าที่ได้ดี

แต่ว่าการสัมภาษณ์พิเศษในข้อที่สิบ เขาอยากจะรู้จังว่าหล่อนเตรียมความพร้อมมามากน้อยแค่ไหน ในเมื่อหล่อนเต็มใจจะให้พิสูจน์ เขาก็ยินดี โจนาธานยิ้มเจ้าเล่ห์ จริงๆ แล้วคุณสมบัติข้อที่สิบเขาแค่เขียนไว้เล่นๆ สำหรับให้ลูกแพรดูคนเดียวเท่านั้น ก็แค่นึกอะไรสนุกๆ แต่ก็ไม่คิดว่าลูกแพรจะเอาจริง

“มานวดหลังให้ผมหน่อยสิแพร ผมรู้สึกเมื่อยตัวมากเลย ทำได้มั้ย”

ลูกแพรมองเขา ในใจก็กระหยิ่มยิ้มย่อง นวดหลังงั้นเหรอ งานกล้วยๆ ทำไมหล่อนจะทำไม่ได้ล่ะ ในเมื่อหล่อนไปเรียนนวดแผนโบราณมาเพื่อเขาโดยเฉพาะ

“ได้ค่ะ ไปนอนที่เตียงสิคะ เดี๋ยวแพรนวดให้”

ร่างสูงเดินไปที่เตียง ถอดเสื้อออกเปลือยท่อนบน แล้วนอนคว่ำหน้าลงกับหมอนนุ่ม ลูกแพรเดินไปหยิบขวดออยล์มาวางไว้ข้างๆ แล้วชโลมมันลงบนแผ่นหลังของเขา

ร่างบางขึ้นไปนั่งข้างๆ ในท่าถนัด ก่อนที่จะลงมือนวดตั้งแต่หัวไหล่ลงมา นวดลงมาเรื่อยๆ ตามที่ได้เรียนภาคปฏิบัติมา หล่อนนวดให้เขาด้วยหัวใจ หวังเพื่อให้เขาผ่อนคลาย แค่ขอให้ได้ทำอะไรเพื่อเขาบ้าง แค่นี้หล่อนก็มีความสุขแล้ว

โจนาธานเคลิบเคลิ้มไปกับมนตร์เสน่ห์แห่งเรียวนิ้วที่ร่ายมนตร์ลงบนแผ่นหลังของเขา แปลกจริงๆ ทำไมหล่อนถึงนวดได้นุ่มนวลขนาดนี้ แม้ว่าน้ำหนักมือจะเบาไปหน่อย แต่ทุกจุดที่หล่อนกดนวดลงไปมันสามารถทำใ

ห้เขาขนลุกซู่ไปทั้งตัว สมองรู้สึกโล่ง ร่างกายเหมือนได้ผ่อนคลายจริงๆ อยากจะให้หล่อนนวดอยู่แบบนี้ไปนานๆ

เสียงหายใจที่เริ่มสม่ำเสมอทำให้ลูกแพรต้องหยุดสัมผัสแผ่นหลังกว้างชั่วครู่ เธอมองดูเขาให้แน่ใจว่าโจนาธานหลับแล้วจริงๆ

“หลับจริงๆ ด้วย ทำไมหลับง่ายจัง หรือว่าเหนื่อย” เมื่อเห็นว่าเขาหลับ หญิงสาวจึงไม่อยากรบกวน แม้ว่าอยากจะใกล้ชิดเขามากกว่านี้ แต่หล่อนก็มีมโนสำนึกรู้ว่าอะไรควรอะไรไม่ควร บางครั้งเหมือนว่าหล่อนจะใจง่าย แต่ที่หล่อนทำไปทั้งหมดก็เพราะหัวใจมันเรียกร้องให้ทำแบบนี้ พอมีโอกาสลูกแพรจึงไม่อยากปล่อยให้มันหลุดลอยไป

ลูกแพรเดินไปปิดคอมฯ แต่ความซุ่มซ่ามก็ทำให้หล่อนเผลอทำของตกหล่นลงพื้นเสียงดัง ส่งผลทำให้คนที่เพิ่งเคลิ้มหลับตื่นขึ้นมา โจนาธานเป็นคนหลับง่ายแต่ก็ตื่นง่ายด้วยเช่นกัน เขามองร่างเล็กก้มๆ เงยๆ เก็บของใต้โต๊ะอย่างไม่วางตา

ภาพสะโพกกลมมนโยกไปโยกมามันทำให้อวัยวะบางอย่างของเขาค่อยๆ ตื่นตัว ยิ่งเมื่อเห็นเนินอกขาวผ่องอวบอัดจนแทบจะทะลักออกมาจากบราตัวจิ๋ว จากการที่เจ้าตัวมัวแต่ก้มเก็บของโดยไม่ทันสังเกตว่ามีสายตาคู่หนึ่งมองมาอย่างกระหายหิว

อะแฮ่ม!

เสียงกระแอมไม่ดังนัก แต่กลับทำให้สาวน้อยสะดุ้งได้เหมือนกัน ร่างเล็กเงยหน้าขึ้นมอง ก็เห็นว่าเขามองหล่อนอยู่ก่อนแล้ว พอรู้ตัวว่าเขากำลังมองอะไรอยู่ มือเล็กก็ยกขึ้นมาปิดอย่างขวยเขิน แต่ก็แอบอมยิ้มเล็กน้อยเมื่อรู้ว่าเขากำลังสนใจ

“เข้ามาใกล้ๆ ผมซิ” เขาออกคำสั่งเสียงเรียบ แต่ทว่าแววตากลับทอประกายพราวระยับ ทำให้สาวน้อยก้าวขาแทบไม่ออก

“คุณโจ ต้องการอะไรอีกคะ”

“แล้วคุณคิดว่า สามารถทำอะไรให้ผมพอใจได้อีกล่ะ”

ร่างบางนั่งคิดครู่หนึ่ง

“นึกออกแล้วค่ะ งานที่คุณโจทำไม่ค่อยได้นั่ง มีแต่ยืน เอางี้ดีมั้ยคะ แพรจะนวดเท้าให้ คุณจะได้ผ่อนคลายมากขึ้น ลองดูนะคะ”

เขาไม่ตอบ แต่อาการนิ่งเงียบของเขาก็คือตำตอบรับเป็นอย่างดี

ลูกแพรเดินไปหาอุปกรณ์บางอย่างที่สามารถใช้แทนไม้กดฝ่าเท้าได้มาหนึ่งชิ้น แล้วคลานขึ้นไปบนปลายเตียง หล่อนนั่งขัดสมาธิ แล้วยกเท้าใหญ่ของเขาขึ้นมานวดทีละข้างอย่างตั้งใจ

โจนาธานมองการกระทำของหญิงสาวตรงหน้าด้วยความรู้สึกแปลกๆ ตอนแรกเขาคิดว่าหล่อนจะรีบกระโจนใส่เขา และรีบจัดการยัดเยียดตัวเองให้กับเขาเหมือนกับผู้หญิงคนอื่นๆ แล้วเสียอีก แต่สาวน้อยตรงหน้ากลับทำให้เขารู้สึกประหลาดใจ และเริ่มประทับใจ

การนวดตัว หรือแม้แต่นวดฝ่าเท้า น้อยคนนักที่จะทำเป็นและรู้จุดสำคัญของการกด นวด คลึง ลงไปบนเส้นประสาท ให้รู้สึกผ่อนคลาย แต่ลูกแพรสามารถทำได้ดีทีเดียว คะแนนเต็มร้อยเขาให้หล่อนเลยเก้าสิบ อีกสิบเปอร์เซ็นต์ที่เหลือนั่นเป็นเพราะเหตุสุดวิสัย เนื่องจากกำลังมือหล่อนมีน้ำหนักน้อยไปนิดแค่นั้นเอง ถ้าหล่อนมีแรงมากกว่านี้ในการนวด หล่อนคงได้คะแนนเกินร้อย

“คุณไปเรียนนวดมาเหรอ”

ใบหน้าหวานเงยหน้าขึ้นมองคนถามยิ้มๆ

“เปล่าค่ะ แพรเคยนวดให้คุณแม่ประจำ ก็เลยพอนวดได้” หล่อนจะกล้าบอกเขาได้ยังไง ว่าหล่อนเรียนมาเพื่อเขาโดยเฉพาะ เขาจะได้หัวเราะเอาน่ะสิไม่ว่า

ชายหนุ่มนิ่งงันไปหลายนาที อึ้งไปกับการนวดอย่างตั้งใจของหญิงสาว เขารู้สึกผ่อนคลายมากทีเดียว สายตาแสนหวานชวนฝันลอบมองใบหน้าอ่อนเยาว์นั้นเนิ่นนานอย่างเผลอไผล มองมือเล็กๆ ที่ตั้งใจนวดนิ้วเท้านวดฝ่าเท้าให้กับเขาอย่างไม่รังเกียจ

“ผมตกลงรับคุณเป็นเลขาส่วนตัวนะ แต่ว่าให้เริ่มทำงานเดือนหน้าก็แล้วกัน แล้วผมจะให้บัญชาช่วยฝึกงานให้คุณเอง เดือนนี้มาเป็นสาวใช้ส่วนตัวให้กับผมก่อนได้มั้ย มานอนที่นี่เลย”

ลูกแพรแทบจะกรี๊ด เมื่อได้ยินที่เขาพูดจบ หญิงสาวแอบซ่อนยิ้มไว้สุดฤทธิ์ แต่ความดีใจมันกลับฉายชัดออกมาทางแววตาอย่างปิดไม่มิด ความดีใจทำให้เธอนวดต่อไปไม่เป็น เขาจึงบอกให้เธอหยุด

“ไปเก็บเสื้อผ้าได้แล้ว มานอนค้างที่นี่ตั้งแต่คืนนี้เป็นต้นไป นอนห้องข้างๆ ผม ตกลงตามนี้นะ”

“ค่ะ ขอบคุณมากนะคะที่รับแพรไว้”

ลูกแพรลุกออกจากเตียง และหันมามองนักร้องหนุ่มอีกครั้งด้วยรอยยิ้มหวาน แต่ก่อนที่เธอจะเปิดประตูห้องออกไป

“แต่ว่า คุณสมบัติข้อที่สิบเอ็ด แพรทำได้ใช่มั้ย”

“ค่ะ” เสียงที่ตอบกลับมาดูไม่มั่นใจนัก แค่เขารับเธอเข้าทำงานก็ดีใจมากที่สุดแล้ว ขอแค่ได้ใกล้ชิดแล้วเก็บรักไว้ในใจก็คงจะไม่มีปัญหาอะไร

สาวน้อยรู้สึกลิงโลดจนอยากจะตะโกนร้องออกมาดังๆ ด้วยความดีใจ ร่างบางวิ่งลงไปกอดเหมียว กอดป้าผ่อง กอดหมาน้อยทั้งสองตัว เพราะไม่อาจเก็บความดีใจเอาไว้คนเดียวได้ ทุกคนพลอยดีใจไปกับเธอด้วย รวมทั้งเจ้านีโม่กับเจ้าโซฟี่ก็คงดีใจไปกับเธอด้วยเช่นกัน