หลังจากที่คุณวายุผู้เคร่งขรึมพาฉันเหมาเสื้อผ้าแทบหมดร้าน เขาก็พาฉันกลับฉันยืนมองวิวทางหน้าต่างและเห็นเขาเดินไปทางบริเวณด้านหลังของบ้านอีกแล้ว
"ที่นั่นมันมีอะไรนะ...เห็นไปทุกวันเลย" ฉันยืนสบถกับตัวเองพร้อมสายตาที่มองเขาจนลับตาหายไป ความสงสัยยังคงก่อตัวขึ้น ฉันกลัวเขานะตั้งแต่ที่เขาเอาปืนจ่อหัวจะยิงและเขายังสั่งห้ามฉันไปที่นั่นอีกต่างหาก . . . "มีอะไรให้หนูช่วยไหมคะป้าเพ็ญ" ฉันรู้สึกเบื่อหน่ายจึงเดินมาช่วยงานในครัว
"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ...ป้าทำเอง"
"ให้หนูช่วยนะคะนะ....ล้างผักก็ได้นะคะ" ป้าเพ็ญดูหนักใจและหน่ายคงเอือมระอาในท่าทีของฉันละมั้ง
"ก็ได้ๆ...อ้อนขนาดนี้ป้าก็ใจอ่อนตลอด" ฉันอยู่ช่วยในครัวจนเสร็จเรียบร้อย ป้าเพ็ญสอนฉันทำปลาเก๋าสามรสด้วยซึ่งฉันทำได้แต่อาจจะไม่อร่อยเหมือนป้าเพ็ญแต่ฉันตั้งใจทำ ป้าเพ็ญบอกคุณวายุชอบทานเมนูนี้ที่สุด ฉันเลยอยากทำให้เขาทานเป็นการตอบแทน
"คุณวายุให้ตักข้าวเลยไหม
