“ทำงานเหรอคะ กินข้าวก่อนดีกว่าไหมมิ่นกลัวพี่เวลปวดท้อง”
“เปล่า ไม่ได้ทำงานหรอก”
“อ้าว แล้วทำไม... / พี่กำลังจองตั๋วเครื่องบินอยู่ จะบินตามไปเฝ้าหนูที่จีน”
“ฮะ?” ฉันเหวอกับคำตอบของคนหน้านิ่งส่วนพี่เขาก็ดูหน้าจอแท็บเล็ตต่ออีกนิดหน่อยแล้วละสายตามองมาที่ฉัน
“หนูเป็นอะไร?” ยังจะกล้าถามอีกนะว่าเป็นอะไร -_-!
“พี่เวล...จะไปจีนกับมิ่นเหรอ”
“หึ ๆๆ ล้อเล่นน่า ใครจะไปได้พี่ว่างที่ไหนล่ะ พี่กำลังเช็คอีเมล์อยู่”
“อ่อ มิ่นก็นึกว่าจะไปจริง ๆ ซะอีก”
“เสียดายที่ไม่ไปหรือดีใจที่ไม่ไปล่ะ” คำถามล้อเล่นออกมาจากปากพี่เวลฉันก็ส่ายหน้าปฏิเสธทันที่เพราะมันไม่ใช่ทั้งสองอย่าง
“เปล่าซะหน่อยแค่ตกใจนึกว่าพูดจริงเฉย ๆ ค่ะ แต่พี่เวลไม่ต้องกังวลนะมิ่นไปทำกิจกรรมกับมหาลัยจริง ๆ”
“อื้ม พี่รู้ หนูไปทำกิจกรรมกับมหาลัยไม่ได้ไปเที่ยวส่วนตัวกับไอ้อาจารย์นั่นซะหน่อยแล้วพี่จะตามไปหึงหวงทำไมถูกไหม”
“ค่ะ” ฉันพยักหน้ารับใ
