“แค่จับมือกันเดินก็เนียนแล้วแม็คเวล”
“ไม่ ไม่ใช่เรื่องนั้น ไม่เห็นเหรอว่าเดินมาแค่นี้ยังมีคนมองเธอเต็มไปหมดขืนปล่อยก็คงมีผู้ชายแอบอาศัยจังหวะตอนเดินเบียดเข้าไปข้างในลวนลามเธอ...ฉันยอมให้ใครมาลวนลามเมียตัวเองไม่ได้หรอกนะขมิ้น”
“...”
“เข้าใจไหม ถ้าเข้าใจก็เลิกต่อต้านสักที อย่าทำให้ฉันต้องมีเรื่องกับลูกค้าเพราะหวงเมียตัวเองเลยขอร้อง”
“...”
“เข้าใจที่ขอไหม”
“ฉันไม่ใช่... / ไม่มีใครโกหกตัวเองได้แล้วก็ไม่มีใครหนีความจริงได้หรอกขมิ้น” เขาพูดแทรกอย่างกับรู้ว่าฉันกำลังจะพูดอะไร
“รู้ แต่เราแค่คนที่เคยนอนด้วยกันแค่ครั้งเดียวไม่มีอะไรมากกว่านั้น...ไม่ใช่ก็คือไม่ใช่” ฉันพูดจบเราสองคนก็มองหน้ากันโดยที่เขายังโอบฉันไว้ เราจ้องหน้ากันไม่มีใครยอมละสายตาไปไหนเพราะต่างฝ่ายต่างก็อยากเอาชนะอีกคนในมุมมองของตัวเอง คนอื่นที่กำลังมองมาคงคิดว่าเราเป็นคู่รักที่กำลังสวีทกันอยู่แต่มันก็แค่ภาพที่เขาอยากให้มันเป็น
