เช้าวันจันทร์ผมตื่นแต่เช้าด้วยความสดชื่น รู้สึกอยากกินน้ำเต้าหู้กับปาท่องโก๋ เลยแวะซื้อก่อนที่จะไปบ้านคุณตรี ไม่ลืมที่จะซื้อไปเผื่อเขาด้วย เผื่อว่าเขาสนใจอยากจะกิน
ผมชอบอากาศยามเช้า ชอบการขี่มอเตอร์ไซค์ช่วงหกโมงที่มีแสงแดดอ่อนๆ ลมพัดเย็นสบาย ที่ดีไปกว่านั้นคือ ระยะทางช่วงหมู่บ้านสุดท้ายของซอย ที่ตรงไปยังบ้านคุณตรี ไม่มีบ้านคน ต้นไม้ก็ขึ้นร่มรื่นทั้งสองฝั่ง เวลาขับผ่านจะได้รับลมเย็นอ่อนๆ และอากาศที่สดชื่นกว่าอากาศในถนนใหญ่ ทำให้รู้สึกเหมือนได้ชาร์ตพลังงานก่อนไปทำงาน
“คุณตรีครับ วันนี้ผมซื้อน้ำเต้าหู้มาฝากด้วยนะครับ” ผมบอกกับเขา หลังจากที่ปลุกเขาที่กำลังหลับใหลให้ตื่น
“คิดว่าปลุกฉันด้วยของกินได้?”
“ผมต้องใช้ของกินปลุกคุณตรีเหรอครับ ยังไงคุณตรีก็ตื่นเวลานี้เองเป็นปกติอยู่แล้ว”
ก็ไม่รู้ว่าจะต้องให้ผมมาปลุกทำไม
“เฮ้อ ฉันอยากนอนต่อ”
“อย่าบอกนะครับว่าคุณตรีรู้สึกขี้เกียจตื่น” ผมเดินไปเปิ
