หนีไม่พ้นหรอกนุด
1357 Words
จอแจเดินออกจากห้างด้วยใจที่เต้นระทึก เธอทั้งรู้สึกสับสนและโล่งใจในเวลาเดียวกัน หลังจากที่แอบทิ้งสโนว์ไว้กลางห้าง เธอหวังว่าเขาคงจะหาอาหารกินเองได้แล้วอยู่รอเธอตามที่สัญญาไว้ ความจริงแล้วเธอไม่ได้อยากให้เขารอเพราะจะกลับมา การรอของเขาเป็นเพียงแค่การถ่วงเวลาให้เธอหนีเท่านั้น เพราะเธอตั้งใจจะทิ้งเขาไว้ต่างหาก
‘แวะมาหาพี่ที่ร้านกาแฟตรงห้างได้ไหม พอดีพี่มีธุระแถวนี้’ จอแจก้มอ่านข้อความ
“เวรแล้วไง ถ้าไอ้แมวบ้านั่นมาเจอเราเข้าจะทำยังไงละเนี่ย” ถึงจะดูลังเลอยู่บ้าง แต่จอแจก็เลือกที่จะเดินไปหาตินตามคำขอของเขา เพราะเธออยากเจอกับเขา อยากรู้เหตุผลว่าทำไมอยู่ๆ เขาถึงหายไปจากชีวิตของเธอแบบนั้น
เมื่อเดินมาถึงร้านกาแฟที่เธอนัดพบกับติน จอแจก็รู้สึกถึงบรรยากาศที่อบอุ่นและผ่อนคลาย ตินนั่งรออยู่แล้ว เขาดูดีขึ้นมากกว่าครั้งล่าสุดที่พบกัน จอแจแอบตื่นเต้นเล็กน้อย เธอหยิบหวีกับกระจกขึ้นมาจัดทรงผม ตรวจดูใบหน้าของตัวเองว่าเรียบร้อยดีหรือเปล่า และเดินเข้าไปทักเขาเมื่อพร้อมแล้ว
“พี่ติน!” เธอยิ้มและเดินไปนั่งตรงข้ามเขา ตินมองคนตรงหน้าด้วยสายตาชื่นชม ก่อนจะยิ้มให้เธอ
“จอแจ สบายดีไหม ไม่เจอกันนานเลยนะ” ตินส่งยิ้มอบอุ่นให้เธอ ทำให้หัวใจของจอแจเต้นรัวขึ้นอีกครั้ง เธอยังจำความรู้สึกนี้ได้ดี และมันก็แปลว่าเธอยังรู้สึกกับเขาอยู่อย่างนั้นเหรอ
พวกเขาเริ่มต้นการสนทนากันอย่างเป็นกันเอง พูดถึงเรื่องราวชีวิตในมหาวิทยาลัย งานพาร์ทไทม์ และความทรงจำในสมัยมัธยม จอแจสนุกกับการได้พูดคุยกับติน เธอหัวเราะไปกับทุกเรื่องราวของติน จนลืมไปว่ามีใครบางคนวนเวียนอยู่ใกล้ๆ
“จอแจสวยขึ้นเยอะเลยนะตอนนี้ ไม่เหมือนเด็กสาวสมัยมัธยมที่พี่เคยรู้จักเลย” ตินพูดขึ้นพร้อมยิ้มให้ จอแจ คนถูกชมแก้มแดงด้วยความเขิน จอแจหันหน้าหนีและพยายามก้มหน้าหลบสายตาของอีกฝ่าย เพราะไม่อยากให้เขารู้
“อืม...ก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ” จอแจตอบกลับอย่างถ่อมตัว แต่ในใจเธอรู้สึกอุ่นวาบจากคำชมนี้
แต่ในช่วงที่การสนทนากำลังดำเนินไปอย่างสนุกสนาน จู่ๆ ก็มีเสียงหนึ่งที่คุ้นเคยดังขึ้นใกล้ๆ โต๊ะ ขัดจังหวะการสนทนาระหว่างจอแจกับตินที่กำลังไปได้อย่างราบรื่น
“นี่!!! ยัยมนุษย์ ทำไมเธอมานั่งกับคนอื่นแบบนี้ล่ะ?” เสียงทุ้มต่ำของชายแปลกหน้าที่จอแจไม่คิดว่าจะได้ยินในตอนนี้ดังขึ้น จอแจหันไปมองอย่างตกใจ เธอเบิกตากว้างด้วยความตกใจ สิ่งที่เธอกลัวเกิดขึ้นจนได้สินะ
“สโนว์!” เธออุทานออกมาเมื่อเห็นเขานั่งลงตรงข้ามกับตินเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“นี่ใครเหรอจอแจ อย่าบอกนะว่า...แฟนจอแจ พี่ไม่เคยได้ยินข่าวว่าจอแจมีแฟนเลยนะเนี่ย?” ตินพูดพร้อมกับยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ เขาตกใจค่อนข้างมาก ที่อยู่ๆ ก็มีใครไม่รู้เข้ามานั่งด้วย แถมยังทำกิริยาไม่เหมาะสมอีก แต่เพราะทั้งหมดนี้เองที่ทำให้ตินคิดว่าเขา เป็นแฟนกับจอแจ
“ใช่!ฉันเป็นแฟนยัยนี่” สโนว์ตอบหน้าตาเฉย จอแจตะลึงในคำพูดของสโนว์ เธอไม่คิดว่าเขาจะพูดแบบนั้น
“แฟน? สโนว์ นี่นายพูดอะไรของนายเนี่ย! เข้าใจหรือไงว่าคำว่าแฟนมันแปลว่าอะไรน่ะห๊า!!!” เธอพูดออกมาเสียงดังด้วยความโมโห พยายามจะไม่ให้คนรอบข้างหันมามองรวมถึงตินด้วย แต่เสียงของเธอมันก็ดังมากจริงๆ ทำให้ทุกคนในร้านรวมทั้งตินหันมามองที่เธอเป็นตาเดียว
“ขอโทษนะคะ พอดี...เข้าใจผิดกับเพื่อนนิดหน่อย” จอแจรีบยกมือขึ้นไหว้ เพื่อขอโทษทุกคน ตินขมวดคิ้วเล็กน้อย เขาเริ่มสับสนแล้วว่า ตกลงมันอย่างไรกันแน่ ผู้ชายคนนี้ใช่หรือไม่ใช่แฟนของจอแจกันแน่
“เพื่อนอะไรกัน ฉันเป็นแฟนเธอ” สโนว์พูดย้ำ
“อ่า...ตกลงว่าเป็นแฟนเหรอ?จอแจไม่ได้บอกพี่เรื่องนี้เลย ขอโทษด้วยนะ ถ้าทำให้เข้าใจผิด” เขาพูดเสียงแผ่วและยิ้มบางๆ อย่างเก้อเขิน
“พี่ตินคะ ไม่ใช่...”
“พอดีว่าเรากำลังโกรธกันอยู่ จอแจก็เลยนัดเจอกับคนที่เคยชอบ เพื่อประชดฉันน่ะ” สโนว์พูดพลางมองตินอย่างเจ้าเล่ห์ เขายกมือขึ้นมาอุดปากของจอแจเอาไว้ เพื่อไม่ให้เธอได้พูดอะไร จอแจพยายามจะแกะมือของเขาออก แต่ก็ทำไม่สำเร็จ
ตินมองจอแจเหมือนรอคำอธิบาย แต่จอแจยังคงพูดอะไรไม่ได้ เพราะถูกมือของสโนว์ปิดปากเอาไว้แน่น มันจึงทำให้เขายิ่งสับสน และไม่เข้าใจอะไรเลยในตอนนั้น
“งั้น...พี่คงต้องขอตัวก่อนละกันนะจอแจ พอดีพี่มีธุระด่วนต้องไปจัดการต่อ” ตินพูดพร้อมลุกขึ้นยืน จอแจพยายามจะอธิบาย แต่ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วเกินไป
“พี่ติน เดี๋ยวก่อนค่ะ!” จอแจพยายามจะเรียกเขาไว้ แต่ตินเพียงแค่โบกมือลา แล้วเดินออกไปอย่างรวดเร็ว เมื่อเขาเดินจากไปแล้ว จอแจก็หันไปจ้องสโนว์ด้วยสายตาที่โกรธจัด ดูเหมือนว่าสโนว์จะล้ำเส้นเกินไปหน่อยแล้ว
“นายทำอะไรลงไป!” เธอพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราด แต่สโนว์กลับตอบโต้เพียงแค่ยักไหล่แล้วทำหน้าตาไร้เดียงสา
“ก็แค่บอกสิ่งที่ไอ้หน้าจืดนั่นมันไม่อยากฟัง ฉันจะได้คิดบัญชีกับเธอสะดวกๆ ไง” จอแจถอนหายใจอย่างเหลืออด เธอไม่รู้จะจัดการกับแมวที่กลายเป็นคนและเอาแต่ใจคนนี้ยังไงดี เขาทำเดตของเธอพังไม่มีชิ้นดี ยังมีหน้ามาพูดแบบนี้กับเธออีกหรือไง
“นายนี่มันเป็นแมวที่นิสัยแย่มากเลยนะรู้ไหม” เธอตำหนิเขา แต่สโนว์ยังทำหน้าซื่อตาใส ไม่รับฟังคำก่นด่าของจอแจแม้แต่นิดเดียว
“แล้วเธอเป็นเจ้าของแมวที่นิสัยแย่มากไหมล่ะ ที่ปล่อยให้แมวของตัวเอง หิวโซขนาดนี้ แถมยังวางแผนจะปล่อยแมวอีกต่างหาก” จอแจตกใจเล็กน้อย ที่อีกฝ่ายรู้ทันแผนของเธอ แต่พอคิดได้ว่าเขาเป็นเทพ ก็ไม่ได้แปลกใจอะไร ที่เขาจะรู้เรื่องพวกนี้ได้
“ก็ให้เงินไปแล้ว หิวทำไมไม่หาอะไรกิน” จอแจต่อว่าอีกฝ่าย เธอไม่ได้ปล่อยให้เขาอดโซสักหน่อย ตอนเป็นแมวเธอก็เลี้ยงดูเขาอย่างเต็มที่
“ฉันจะไปซื้ออะไรได้วะ เธอก็รู้ว่าฉันเป็นแมว ที่เพิ่งจะคืนร่างกลับมาเป็นคน มีอะไรให้กินบ้างฉันก็ยังไม่รู้เลย เธอยังใจดำปล่อยให้ฉันไปซื้อของเองอีก”
“ฉันเนี่ยเหรอใจดำ ฉันตั้งใจจะเอานายมาปล่อย ก็เพราะนาย...”
“ฉันทำไม”
“นายเป็นแมวที่แปลงร่างเป็นคนได้ แล้วฉันเป็นผู้หญิง”
“แล้ว?”
“แล้วก็อยู่ด้วยกันไม่ได้ไงวะ!!! นายต้องไปหาที่อยู่ใหม่” จอแจตัดสินใจพูดออกมา
“อืม...งั้นฉันจะหาทางแปลงร่างเป็นแมว แล้วกลับไปอยู่กับเธอเหมือนเดิมดีไหม”
“ไม่ดี!”
“งั้นก็ดีเลย ซื้ออาการเปียกกลับไปด้วยนะ อาหารเม็ดไม่ค่อยถูกปาก”
“ฟังกันหน่อยสิโว้ย!!!” จอแจพยายามจะพูดกับไอ้แมวเปรต แต่ก็เหมือนว่ามันไม่ฟังแค่สิ่งที่มันอยากจะฟังเท่านั้น ต่อให้แปลงร่างเป็นคนแมว สโนว์ก็ยังนิสัยเหมือนแมว 300%
- Writer
