สามชั่วโมงต่อมา
ตลอดสามชั่วโมงที่ผ่านมา ฉันกับเพื่อนได้กับการดูแลเอาใจใส่จากผู้ชายที่ชื่ออลัว แม้ผู้ชายที่ชื่อแบล็คจะถูกจ่ายค่าตัวมาไม่ต่างกัน แต่ฉันไม่เห็นเขาทำอะไรเลย เอาแต่นั่งทำหน้านิ่งๆ มองฉันกับเพื่อนสลับกับรอบๆร้าน ถ้าตอนนี้บอกว่าเขาเป็นการ์ดของร้าน ฉันก็เชื่ออะ
“เพื่อนเมาแล้ว”
แบล็คพูดกับฉัน ส่วนพาเพลินนั้นซุกใบหน้าอยู่บนอกเขา ฉันไม่รู้ว่าเมาจริงหรือเปล่า เพราะเห็นพาเพลินซุกอยู่อย่างนั้นมาตั้งแต่หนึ่งชั่วโมงก่อนแล้ว เพราะสายตาฉันบ่งบอกว่าไม่เชื่อแหละมั้ง เขาคนนั้นจึงได้จับร่างของเพื่อนฉันออกห่าง สภาพคอพับคออ่อนของพาเพลิน ทำให้ฉันเชื่อสนิทใจแล้วว่าตอนนี้เธอเมาจริงๆ
“คุณช่วยอุ้มเพลินไปที่รถให้หน่อยได้ไหมคะ”
พาเพลินเป็นผู้หญิงหุ่นดีตัวสูงพอๆกับพี่วาฬ ส่วนฉันสูงประมาณ160 นิดๆ จะให้แบกคนที่สูงกว่าตัวเองมากขนาดนั้นไปขึ้นรถ ซึ่งต้องผ่านด่านอะไรมากมาย ฉันทำไม่ไหวหรอก
“แค่บอกให้กล
