ใต้สถานะลวง

อยากลืม

@June’S Club

[ปลาดาว Talks ]

ฉันก้าวเดินเร็วๆเข้าไปในสถานบันเทิงชื่อดัง เพื่อดื่มสังสรรค์กับเพื่อนในมหาวิทยาลัย สถานที่ที่เคยมาในสมัยที่มันมีชื่อว่า GS Club ไม่หลงเหลือเค้าเดิมอีกแล้ว ตอนนี้ฉันไม่รู้เลยว่าโซนวีไอพีมันย้ายไปอยู่ส่วนไหน ฉันก้าวเดินเร็วๆเพื่อให้ตัวเองผ่านกลุ่มคนท่าทางน่ากลัวไป

ปึ่ก!

“…”

“อ๊ะ! ขอโทษค่ะ”

ฉันเงยหน้าขึ้นพร้อมเอ่ยคำขอโทษคนที่ตัวเองเดินชน ใบหน้าโกรธจัดของผู้ชายตรงหน้า ค่อยๆผ่อนคลายลงเมื่อมองฉันอย่างละเอียด ฉันก้มหน้าลงเมื่อเห็นชัดว่าคนที่ตัวเองชนเป็นใคร หัวใจเริ่มสั่นไหวจนยากจะควบคุม

เขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง เขาควรอยู่ที่ GS Club สิ ไม่ใช่ที่นี่

“เดินชนคนอื่น ทำไมไม่ขอโทษวะอีนี่!”

“ช่างเถอะน่า ไม่เจ็บ”

คนที่ถูกชนตอบเสียงเรียบ เขาจะมาเจ็บอะไร ตัวใหญ่เป็นยักษ์ปักหลั่นขนาดนั้น ฉันนี่สิที่เจ็บ ใบหน้าที่ชนหลังเขาเมื่อครู่ ยังรู้สึกแสบและร้อนอยู่เลย

“ขอโทษเดี๋ยวนี้!”

“ขอโทษไปแล้วนะคะ”

“กูบอกให้มึงขอโทษไง ไม่รู้เหรอว่าจีเป็นเจ้าของที่นี่ อยากโดนถีบออกไปหรือไง!”

ผู้หญิงมีรอยสักรูปร่างคล้ายๆเมดูซ่าที่แขนทั้งสองข้าง ตวาดจนคนบริเวณนั้นมองมาที่พวกเรา ฉันเม้มปากลงแน่น เพราะตัวเองขอโทษเขาไปแล้วจริงๆ

“…”

“เขาขอโทษแล้ว”

“ตอนไหนเหรอจี อีนี่มันขอโทษจีตอนไหน ไม่เห็นได้ยินเลย!”

ผู้ชายเจ้าของชื่อจี ลดสายตามองฉันด้วยแววเฉยชาปนรำคาญ ต่างจากผู้หญิงคนนั้นที่ยังมองฉันด้วยสายตาไม่พอใจ

ผู้ชายคนนี้ฉันรู้จักเขาดี เขามีชื่อว่าจีซัส เป็นพี่ชายเพียงคนเดียวของพี่จูเน่ เขาเคยเป็นเจ้าของสถานที่แห่งนี้ ก่อนจะเปลี่ยนให้พี่จูเน่ดูแล และเปลี่ยนชื่อจาก GS Club มาเป็น June’S Club อย่างในปัจจุบัน

เรารู้จักกันมานานหลายปี ตั้งแต่พี่จีซัสเรียนอยู่มหาวิทยาลัยปีหนึ่ง ส่วนฉันตอนนั้นเป็นเพียงแค่เด็กอายุสิบขวบ โดนพี่วาฬหอบหิ้วไปเจอพี่จูเน่เป็นประจำ เลยได้รู้จักกับเขาไปโดยปริยาย เขาตอนนั้นเอ็นดูฉันไม่น้อย เผลอๆใจดีกับฉันมากกว่าพี่วาฬซะอีก

แต่พอฉันเริ่มโตเป็นสาว ความรักความเอ็นดูที่เขามีให้ ก็ไม่เคยเผื่อแผ่มาถึงฉันอีกเลย เขามักจะใจร้ายมากกว่าใจดี มีแต่โมโหใส่เป็นประจำ ผู้หญิงที่เขาใจดีด้วย เหลือแค่น้องสาวของเขา และพี่สาวของฉัน ‘ผู้หญิงที่เขารัก’

เขาเริ่มรู้ตัวว่าชอบพี่วาฬ ในเวลาเดียวกันกับฉัน ที่เริ่มรู้จักกับความรักแบบชายหญิง ที่ผ่านมาฉันพยายามแสดงออกให้เขารู้ผ่านการกระทำ ส่วนเขารับรู้แต่ไม่เคยเก็บเอาไปใส่ใจ ต่อให้พยายามยังไงผู้หญิงในหัวใจของเขา ยังเป็นผู้หญิงที่ชื่อวาฬมาจนถึงทุกวันนี้

“ปลาดาว! อยู่นี่เอง เรานึกว่าดาวจะไม่มาซะอีก”

ในขณะที่เผลอคิดถึงอดีต เพื่อนชายกลุ่มเดียวกันก็เดินมาหยุดตรงหน้า ฉันยิ้มให้เขาก่อนจะพูด “ดาวหาโซนวีไอพีไม่เจอน่ะนิกซ์”

“งั้นไปกัน เดี๋ยวเรานำทางเอง”

“อ่า… โอเค ดาวขอโทษอีกครั้งค่ะพี่จี”

ฉันเอ่ยคำขอโทษอีกครั้งให้มันดังกว่าตอนแรก เดินตามหลังเพื่อนชายที่ชื่อฟีนิกซ์ไปเงียบๆ

เขาคนนี้เป็นลูกครึ่งไทย-อังกฤษ หน้าตาดีจนได้เป็นเดือนคณะ เขามักจะเกาะติดอยู่กับฉัน ไม่ว่าจะเป็นช่วงที่อยู่ในรั้วมหาวิทยาลัย หรือตอนออกมารวมตัวกันอยู่ข้างนอก เขาแสดงออกเหมือนว่าชอบฉัน แต่ก็แค่เหมือน และเรายังไม่ได้คบกันเป็นแฟน

“อุ๊ย! สองคนนี้คบกันแล้วเหรอ?”

เพื่อนในกลุ่มแซวทั้งที่เรายังเดินไปไม่ถึงโต๊ะด้วยซ้ำ คงเป็นเพราะท่าทางที่สนิทสนมเกินเพื่อน ที่ทำให้เพื่อนๆเข้าใจผิดอีกแล้ว

“ถ้าฟินิกซ์เขาจีบดาวอะนะ”

“ไม่ต้องจีบแล้วไหม คบกันเลย รู้จักกันมานานขนาดนี้ ไม่ต้องเสียเวลาแล้ว”

เพื่อนอีกคนพูดเหมือนเชียร์ เรารู้จักและสนิทกันมานานก็จริง แต่ฉันก็ยังอยากให้มันเป็นไปตามขั้นตอน ถ้าเขาบอกว่าจีบออกมาตรงๆ ฉันอาจจะตกลงคบกับเขาก็ได้ เขาเป็นคนดี ถ้าเป็นแฟนกัน ฉันอาจจะรักเขาได้ในสักวันหนึ่ง

“ดาวนั่งเลย อย่าไปสนใจคำพูดยัยพวกนี้มาก”

มือใหญ่กดไหล่ให้นั่งลงบนพื้นที่ว่างของโซฟา เมื่อจัดแจงที่นั่งให้ฉันเสร็จ เขาก็หย่อนสะโพกลงโซฟาอีกตัว ซึ่งอยู่ข้างๆกัน

“ดาวอย่าดื่มเยอะนะ”

“ดาวขออนุญาตพี่วาฬแล้ว”

“ปลาดาวมาแล้วเหรอ? โทษทีนะพี่ยุ่งๆ”

ผู้หญิงรูปร่างใกล้เคียงกับฉัน แต่รูปหน้าสวยหวานราวกับตุ๊กตาเดินเข้ามาทักทาย ฉันยกมือไหว้พี่จูเน่เพื่อนสนิทของพี่วาฬ เพื่อนๆยกมือทำตามฉันทุกคน ก่อนจะลดมือลงแล้วดื่มกันต่อ

“พี่จูนั่งด้วยกันไหมคะ?”

“พี่ยุ่งมากเลย ช่วงนี้ลูกค้าเยอะมาก ดาวกับเพื่อนๆทำตัวตามสบายเลยนะ วาฬจัดการทุกอย่างไว้ให้แล้ว เดี๋ยวพี่ให้พี่จีช่วยดูอีกแรง พี่ต้องไปทำธุระ ขอโทษน้า”

พี่จูเน่ดูกระวนกระวาย สายตาคอยมองแต่จอโทรศัพท์ในมือ คุยกับฉันเสร็จก็เดินปรี่ไปหาพี่จีซัสอย่างรวดเร็ว ชี้มือมาทางพวกฉัน คงกำลังไหว้วานให้เขาช่วยดูแลต่อ

เขาจะว่างมาดูเหรอ เขาดูยุ่งมาก โดยเฉพาะยุ่งที่หมายถึง ยุ่งกับผู้หญิงอื่นอยู่

พี่จีซัสหน้าตาดีมาก ถ้าหากเขาไม่สักลายเกือบทั้งตัว คงได้เป็นดาราแถวหน้าของเมืองไทย เผลอๆอาจจะดังไกลถึงต่างประเทศ เพราะรูปหน้ามีเอกลักษณ์ ซ้ำยังมีสัญชาติอื่นอยู่อีกครึ่ง หนุ่มลูกครึ่งไทย - เยอรมันคนนี้ เป็นที่นิยมมาตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัย ขยับตัวไปไหน มีแต่คนรุมล้อม โดยเฉพาะเพศตรงข้าม ที่มักจะเห็นอยู่ข้างกายเขาตลอดเวลา

“ดาว! ดื่มเยอะไปแล้ว”

ฟินิกซ์ปรามพร้อมกับดึงแก้วในมือไปวางไว้บนโต๊ะกระจก ฉันหน้าเสียเมื่อเห็นว่าแอลกอฮอล์ในแก้วลดลงจนเกือบหมด เพื่อนๆหัวเราะชอบใจ ต่างจากคนที่ดึงแก้วไปจากฉัน ฟินิกซ์กำลังทำหน้าดุใส่ฉันอยู่

“พึ่งจะเตือนไปหยกๆ”

“แหม๋! ให้ได้แบกดาวกลับบ้านบ้างเถอะนิกซ์” ลัลลนาเพื่อนสาวเอ่ยแซว

“ดาวไม่ได้คอแข็งเหมือนพวกแกไง” ฟินิกซ์ตอบกลับเสียงเขียว

“คออ่อนนั่นแหละดี ไม่เปลืองเหล้า เมาแล้วน่ารักออก เมาเลยดาว เราก็โตๆกันแล้วนะ” พาเพลินยุ มองหน้าฉันสลับกับมองไปในทิศทางที่พี่จีซัสอยู่

“ถ้าวันนี้ดาวเมา ฝากแบกดาวด้วยนะ”

“ชงแบบนั้น ชาติหน้าดาวก็ไม่เมา” พาเพลินแซวเมื่อฟินิกซ์ชงเหล้าให้แบบอ่อนๆ

“นึกยังไงอยากเมาเนี่ย ทุกทีไม่เห็นยุขึ้น วันนี้เป็นอะไร เครียดเรื่องทุนเรียนต่อเหรอ?”

ฟินิกซ์ถามด้วยน้ำเสียงห่วงใย ยื่นแก้วที่ชงเสร็จแล้วมาให้ ฉันรับมันมาถือไว้ มองปริมาณแอลกอฮอล์ในแก้วนิ่งๆ เมื่อเห็นว่ามันยังเทเหล้าเพิ่มได้อีก ก็ขยับไปหยิบเหล้ามาเทเติมลงไปจนเกือบเต็ม

“ก็แค่… อยากลืมบางอย่าง แล้วลองเริ่มต้นใหม่”

ฉันยิ้มกว้างละสายตาออกจากผู้ชายที่ฉันควรจะลืม ยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มจนหมด เพื่อนๆหลายคนปรบมือชอบใจ มีเพียงผู้ชายที่นั่งอยู่บนโซฟาตัวข้างๆ ฟินิกซ์ยังคงทำหน้าดุ ไม่ยอมยกแก้วในมือขึ้นดื่มด้วย

“พวกแกห้ามเมาเยอะ เพราะฉันต้องแบกดาว ไม่ว่างแบกพวกแก เข้าใจ๋?”

“เออ! รู้แล้ว”

“พี่จีฮอตขึ้นเยอะเลยเนอะดาว”

พาเพลินหยุดสายตาค้างนิ่งอยู่บริเวณบาร์ ที่มีพี่จีซัสนั่งครองพื้นที่อยู่ รอบๆตัวเขาคือผู้หญิงสวยห้าคน นั่งอยู่ด้านซ้ายสองคน ขวาสองคน และบนตักอีกหนึ่ง ถัดไปจากสาวๆ มีผู้ชายท่าทางน่ากลัวนั่งอยู่ ฉันรู้จักอยู่ไม่กี่คน และรู้ว่าพวกเขาคือเพื่อนสนิทของพี่จีซัส

อืม! ฮอตจริง อะไรจริง คนรุมทั้งหญิงทั้งชาย