20:45 น.
ข้างกายที่เคยว่างเปล่าตอนที่มาถึง ตอนนี้มีเพื่อนชายหญิงอยู่เต็มไปหมด ไอ้ชานนท์มองผมอย่างสมเพช สลับกับมองขวดแอลกอฮอล์ที่หมดลงไปเกือบสองขวด โดยฝีมือผมแค่คนเดียว
“เห้ยจี มึงอย่าทำงี้ดิ มึงทำใจมานานแล้วนี่”
ชานนท์คว้าขวดเหล้าในมือออก สฟิงซ์มองก่อนจะแค่นหัวเราะเหมือนสมเพช เพื่อนคนอื่นๆไม่กล้าเข้ามายุ่งเหมือนไอ้สองคนนี้ เพราะรู้ดีว่าอะไรที่เกี่ยวกับวาฬ มันควบคุมยาก ถ้าพูดผิดหูผม อาจจะต้องมีเรื่องชกต่อยกัน
“เอามา!”
“มึงจะอะไรนักหนาวะจี กูก็ไม่เห็นมึงทำอะไรเลย แบบนั้นมันจะเรียกว่ารักได้เหรอวะ ถ้าบอกว่ารักปลาดาว กูยังจะเชื่อมากกว่า”
ผมมองเพื่อนสนิทที่ไม่ค่อยเข้าร่วมการสังสรรค์ ไอ้สฟิงซ์แค่นหัวเราะเสียงดัง แววตาสมเพชเมื่อครู่ฉายแววหาเรื่อง ไม่ต่างจากผมที่เริ่มอยากมีเรื่องกับมัน แต่ยังเห็นแก่ความเป็นเพื่อนอยู่
หมับ!
ผมคว้าขวดเหล้าขวดใหม่ กำลังจะยกขึ้นดื่ม ขวดเหล้าก็ถูกคว้าไปต่อโดย
