“เดี๋ยวให้คนอื่นยกไปสิ แค่ทำก็เหนื่อยแล้วทำไมต้องมายกเองด้วย ไอ้พวกเหี้ยนั่นหายไปไหนหมดเรียกหาตั้งนานไม่โผล่สักคน” มาเฟียเอ่ยถามถึงเหล่าบรรดาลูกน้องทั้งหลายที่หายเงียบไปไม่บอกไม่กล่าว เรียกเท่าไหร่ก็ไม่มา นี่ถ้ามีคู่อริมาดักฆ่าเขาคงตายไปนานแล้ว
“อย่าไปดุพวกพี่ ๆ เขาสิคะ เปาะแปะให้พวกเขาไปพักทานข้าวต้มค่ะ อีกอย่างแค่ข้าวต้มเปาะแปะยกเองได้ค่ะ”
คนตัวเล็กพูดขึ้นเพราะหล่อนนั้นเป็นคนที่บอกให้เหล่าบอดี้การ์ดไปพักเอง แล้วยังทำข้าวต้มเผื่อพวกพี่ ๆ เหล่านั้นไปอีกหม้อใหญ่ ๆ
“ทำเผื่อพวกมันทำไม เปาะแปะควรจะทำให้ผัวกินคนเดียวนะ คราวหน้าไม่ต้องเผื่อใคร” ยังไม่ทันที่เปาะแปะจะได้เดินไปยกข้าวต้มก็มีเสียงเย็นชาดังตามหลังด้วยความไม่พอใจที่หญิงสาวให้คนอื่นทานอาหารฝีมือตนเอง ก่อนที่เขาที่เป็นผัวจะได้กินเสียอีก
“เออ คารอสกลัวเปลืองเหรอคะ เดี๋ยวเปาะแปะจ่ายค่าเครื่องครัวที่ใช้ทำก็ได้นะคะ อย่าโกรธเลยนะคะ เป
