จิตใจของคารอสไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเพราะพะวงถึงเมีย เปาะแปะหนีกลับบ้านไปแบบนี้ หากหล่อนพบเจอคนอื่นที่ดีกว่า เขาจะทนไหวได้อย่างไร ไม่น่าปล่อยไว้ลำพังเลย มัมคงวางแผนการมาอย่างดีแล้ว
แต่อย่าหวังว่าเขาจะยอมเลิกรากับเปาะแปะ!
“ถ้าผมกลับมายังเจอมันอีก มัมอย่ามาหาว่าผมเลวแล้วกัน”
คารอสพูดทิ้งท้ายและปรายหางตามองผู้หญิงที่แม่พามาสร้างความร้าวฉานอย่างขุ่นเคือง
“แกกล้าขู่ฉันเหรอ หลงผู้หญิงจนทำตัวโง่แล้วนะ”
มาดามอดด่าลูกชายไม่ได้ ท่านรู้ว่ามันทำใจได้ยาก แต่ท่านทำผิดพลาดไปแล้วจะให้ทำอย่างไร
“มัมแก่แล้วอย่ามาวุ่นวายเรื่องผมเลย เรื่องหาเมียผมจัดการเองได้ มัมเหงามากก็หาผัวเถอะ อย่ามาสร้างความร้าวฉานให้ลูก แก่ป่านนี้แล้วยังไม่เลิกอีก” คนปากหมาพูดกับผู้ให้กำเนิดอย่างเหลืออด
ปัง ปัง ปัง
“กรี๊ด! ลงมาเดี๋ยวนี้นะคารอส แกอย่าเพิ่งไปนะ ไอ้ลูกบ้า!”
มาดามพูดไปทุบกระจกรถที่เคลื่อนตัวออกไปอย่างไม่สนใจ
