"ปล่อยนะ!!!" โน๊ตเอ่ยก่อนที่จะรั้งแขนไนเจลไปไว้ด้านหลังแล้วใช้ตัวเองเป็นเกาะกำบัง
"พี่โน๊ต"
"อย่ายุ่งกับเจล เจลเป็นเมียกู!" โน๊ตเอ่ยทำเอาไนเจลเบิกตากว้าง
"ว่าไงนะ!!!"
"พี่กลับไปเถอะพี่บูม"
"ไนเจล!!"
"อย่ามายุ่งกับหนู!!!!!"
บูมนิ่งไป ก่อนค่อยๆถอยหลัง เขามองเธอด้วยสายตาผิดหวัง ก่อนจะเดินออกไป ไนเจลได้แต่ร้องไห้อยู่ตรงนั้นนานนับชั่วโมงโดยที่มีโน๊ตนั่งอยู่ข้างๆ
"พี่ใช้หนี้แทนเจลหมดแล้ว ต่อไปเจลไม่ต้องกลัวเขาแล้วนะ" โน๊ตเอ่ย
"ฮึก!!! พี่โน๊ต ฮึก!"
"วันนี้เจลจะยังไม่เปิดใจรับพี่ไม่เป็นไร แต่พี่จะรอ วันไหนที่เจลลืมเขาได้ เจลลองเปิดใจรับพี่ดูนะครับ" โน๊ตเอ่ย
ทางด้านบูมที่ขับรถออกมาจากคอนโดของโน๊ตด้วยความเร็ว อารมณ์โมโหยังคงประทุตลอดเวลา แต่จู่ๆดวงตาแดงกล่ำที่เกิดจากความโกรธก็กลายเป็นฉ่ำไปด้วยหยาดน้ำตา ก่อนที่รถคันหรูจะจอดที่บ้านของอาย
ชายหนุ่มถือวิสาสะเดินเข้าไปจนถึงห้องนอนอายแล้วคว้าคอ
