แสงอาทิตย์สีทองแตะขอบฟ้ากว้าง หมู่วิหคบินสูงขึ้นสู่ท้องนภาเพื่อออกหาอาหาร กลิ่นหอมอ่อนๆ จากสวนดอกไม้ข้างบ้านส่งกลิ่นหอมละมุน บรรยากาศยามเช้ารอบกายเต็มไปด้วยความรื่นรมย์สดใส แต่ทำไมนะ ทำไมเขาถึงยังคงหงุดหงิดไปทั้งกายและใจแบบนี้
หัสบรรณกำช้อนในมือแน่น ใบหน้าหล่อเหลาบูดบึ้งจนผู้เป็นบิดาที่ตื่นมาร่วมโต๊ะในยามเช้าด้วยอดประหลาดใจไม่ได้
“ไร่ของเรามีปัญหาอะไรหรือเปล่าตาหัส”
คำถามของบิดาทำให้หัสบรรณสะดุ้ง ก่อนจะรีบกลบเกลื่อน
“ไม่มีปัญหาอะไรนี่ครับคุณพ่อ ทุกอย่างเรียบร้อยดี”
คำตอบของหัสบรรณทำให้อดิสรยิ้มโล่งอก แต่คนที่อยู่ข้างๆ อย่างญาดามินทร์ต้องรีบก้มหน้าซ่อนพิรุธอย่างรวดเร็ว เพราะทุกอย่างที่หัสบรรณพูดออกไปมันคือความเท็จทั้งหมด ไร่แสนสุขกำลังระส่ำระสาย ปัญหามากมายกำลังรุมเร้าอย่างแสนสาหัส ต้นองุ่นที่กำลังจะให้ผลกำไรถูกวางยาเสียหายไปเกือบแปดสิบเปอร์เซ็นต์ และเจอรัลด์ก็ยังจะยกเลิกสัญญาเงินกู้ทั
