Umay avazı çıktığı kadar çığlık atarken gözlerini kapamış korkudan kaskatı kesilmişti.
“Benim, güzelim sakin ol benim Balamir.”
Adamın sesi kendi sesinin arasından kulaklarına sızarken gözlerini araladı. Sesi kesilmiş ona kaşları çatık biçimde bakan Balamir’in yeşillerinde rahatlıyordu. Elini uzatan adam kızın yüzüne koyarken “Güzelim, burada ne arıyorsun? Ne bu halin?” dedi sakin olmaya çalışarak.
Tüm kasları gevşeyen genç kız kendini bırakırken ağlamaya başladı. Kesik kesik “Kedi, yaralı, ses, kayboldum” diyor ama anlaşılır biçimde asla bir araya doğru düzgün bir cümle çıkmıyordu. Balamir kızın korkusunu anladıkça kaşları daha derinden çatılıyordu. Kollarına alıp sarıldığında Umay omuzları sarsılarak ağlarken sırtını sıvazlıyor sakinleşmesini sağlamaya çalışıyordu. O sırada tele
