UMAY’DAN...
Ben, az önce soluğunda soluğumun kesildiği adama yandığımı söyledim. Yanmak da nereden çıkmıştı bilmiyorum ama onun sıcaklığı üzerime giydirdiği kıyafetten önce bedenimi ısıtmıştı. Ne diyeceğimi bilemedim. Ne diyebilirdim ki. Kuru kuru esnedim birkaç kez “Neyse, benim uykum geldi. Sana iyi geceler” deyip hızlıca kalkmak istedim ama kolumdan tutuldum. Böyle bir laftan sonra bıraksa şaşırırdım.
“Umay.”
“Hım.”
“Az önce ne dedin sen?”
“Kim? Ben mi? Yok canım ne demiş olabilirim ki? Öyle havadan sudan konuşuyorduk ya ondan demişimdir. Yoksa ben niye tutup sana yanıyorum diyeyim ki? Aklımı peynir ekmekle yemediysem eğer.”
Balamir benim bir güzel pisletip üstüne sıvamama erkeksi kıkırtısı ile karşılık verirken kolumu bıraktı. Arkama bakmadan kaçarken “İyi geceler ate
