Balamir, babasının yanına eve gireceği an Umay aklına geldi. Başta boş verdi ama sonra hala onu arayıp rahatsız ediyor mu diye düşündü. Aybars denen kansız anladığı kadarıyla bu işi inada bindirmişti. Dalağını sikip atmak varken canlı kalması kendi kanına dokunsa da elinden bir şey gelmiyordu. Ama daha fazla uzatacak olursa da bir kazık da onun için hazırlardı.
Kızların evinin olduğu yöne doğru yürürken hala gidip gitmemek görüp görmemek konusunda kararsızdı. Sonuçta kalbi başkasına ait bir kızdı ellerinde kalan. Bu gerçek canını öyle sıktı ki yerdeki küçük taşa “Sikerler böyle işi” demekten kendini alamadı. Önünden geçen kedi hızla aralık mutfak kapısından içeri girerken kaşları çatılan Balamir şöyle bir eğildi ve büyük camlardan içeri baktı. Kimse yoktu. Parmağı ile iterken “Umay” diy
