5 ปีต่อมา
“นับพิม ส่งมีดให้หมอหน่อยค่ะ”
“รับทราบค่ะคุณหมอ” นับพิมยื่นส่งมีดให้กับคุณหมอมือดีก่อนที่เธอจะลงมือกรีดใบมีดลงไปที่เนื้อหนังของคนไข้ที่เข้ารับการฝ่าตัดเป็นเคสสุดท้ายของวันนี้
การฝ่าตัดดำเนินผ่านพ้นไปได้ด้วยดีอย่างเช่นทุกครั้งไป ก่อนที่เธอจะเดินกลับเข้ามาในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า และทำการล้างไม้ล้างมือโดยลำลึกไปถึงคนที่ไกลลับไปในวันนี้
“เดี๋ยววันนี้ฉันขอกลับก่อนเลยนะคะ” เธอเอ่ยบอกกับนับพิมหลังจากที่เจ้าหล่อนเดินสวนกลับเข้ามาในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า
“อ่า...วันนี้เป็นวันครบรอบวันเสียชีวิตของคุณพ่อของคุณหมอใช่ไหมคะ เอ...กี่ปีแล้วนะคะ”
“28 ปีแล้วแหละ”
“เวลาก็เดินผ่านไปไวเหมือนกันนะคะคุณหมอ” นับพิมเอ่ยชวนคุยเมื่อเห็นใบหน้าของคุณหมอนั้นเศร้าลงถนัดหน้า
“อืม...ถ้าฉันไม่เป็นต้นเหตุในวันนั้น วันนี้เขาอาจจะยังอยู่กับฉันที่ตรงนี้” ดาวเหนือก้มหน้าหลุบตาลงต่ำ
ย้อนคิดไปถึงเรื่องราวในวัน
