ตอนที่ 8
1050 Words
ตอนที่ 8
ขณะที่อีกคนพอได้เห็นอกอวบอิ่มก็ถึงกับตาโต เพราะขนาดไม่ได้ผิดไปจากที่คิดไว้สักนิด และเขาต้องได้ครอบครองมันเดี๋ยวนี้
เอเรสยกขาทั้งสองวางบนโต๊ะกระจกที่มีอาหารและเครื่องดื่มวางเรียงราย ปลายเท้าใหญ่ปัดขวดเครื่องดื่มราคาแพงหล่นลงพื้นเสียงดัง เรียกให้สติปัญญาวีร์กลับคืนมา พร้อมด้วยบอดี้การ์ดหน้าห้องก็เปิดประตูพรวดเห็นภาพเบื้องหน้าเต็มสองตา เพราะเป็นห่วงเจ้านายหนุ่มจนไม่ทันคิดอะไร ก่อนจะรีบถอยห่างออกไป
“ปล่อยฉัน” สิ้นคำสั่งปัญญาวีร์ยกมือทุบตีคนฉวยโอกาส แล้วก็ต้องร้องออกมาสุดเสียงเมื่อคนบ้ากามกดฟันคมๆ ลงบนผิวเนื้อของเธอ
มาเฟียหนุ่มเริ่มหงุดหงิดเมื่อสาวเจ้าต่อต้าน เขาเคลื่อนมือรวบสองมือเล็กเอาไว้แน่น พร้อมปรามหญิงสาวด้วยสายตาดุดัน ทว่าปัญญาวีร์ยังดิ้นขัดขืนสุดฤทธิ์ วิชาป้องตัวกันที่ได้ร่ำเรียนมา เธองัดเอามาใช้จนหมด ทว่าอีกคนก็รู้ทันไปเสียหมดเช่นกัน
“อย่าดื้อ ถ้าไม่อยากเจ็บตัว” มาเฟียหนุ่มสั่งเสียงเรียบ แล้วกระแทกริมฝีปากลงบนเรียวปากอิ่มสวย เพื่อลงโทษหญิงสาวที่คิดต่อต้าน ก่อนใช้ฟันคมกัดเย้ากลีบปากบนล่างสลับกันจนอีกคนสะดุ้ง
“ปล่อยฉัน!” ปัญญาวีร์ตวาดสั่ง ตากลมสวยตวัดมองอย่างแค้นเคือง ทว่าอีกฝ่ายไม่ได้สนใจ มิหนำซ้ำยังเผยยิ้ม
เสี้ยววินาทีถัดมา มาเฟียหนุ่มก็ใช้ร่างกายที่ใหญ่โตกว่าจับหญิงสาวจอมพยศนอนราบบนโซฟาแล้วขยับกายขึ้นคร่อม แบบไม่สนใจเสียงร้องห้ามและอาการดิ้นรนของหญิงสาว
ปัญญาวีร์ใช้เข่ากระทุ้งเข้าช่วงเอวของอีกฝ่ายตามด้วยปลายเท้ายกซัดเข้าที่หน้าขา เอเรสหน้าเหยเกไปนิดและรู้สึกเจ็บแปลบๆ จนเขาชักเริ่มสงสัยแล้วว่าหญิงสาวใต้ร่างคนนี้ไปร่ำเรียนวิชาป้องกันตัวมาจากที่ไหน ทั้งหมัดทั้งเข่า ว่องไวใช่เล่น แต่อย่าหวังว่าจะมาล้มเขาได้ง่ายๆ
“ออกไปจากตัวฉัน อย่าหาว่าฉันไม่เตือน” หญิงสาวขู่ สีหน้าเอาจริง แม้ใจจะหวาดหวั่นไม่น้อยกับการได้แนบสนิทชิดเชื้อกับเรือนกายของบุรุษหนุ่มในครั้งแรกของชีวิต
“คิดเหรอว่าผมจะกลัวคำขู่ของคุณ” เขาบอกด้วยสีหน้าท้าทาย กดแนบเรือนกายเข้าหาร่างนุ่มให้มากขึ้น เขารู้ว่าหญิงสาวไม่ใช่คนไร้เดียงสา ถึงจะไม่รู้ว่าบางอย่างในตัวเขามันตื่นขึ้นมาแล้ว
“คุณมันบ้า! ปล่อยฉัน” เมื่อทำร้ายอีกฝ่ายไม่ได้ ปัญญาวีร์จึงส่งเสียงต่อว่าแทน เธอเจ็บที่ท่อนขาจะแย่ เพราะถูกเขาใช้เข่ากดทับแล้วทิ้งน้ำหนักลงมาทั้งตัว ทำให้เธอหมดทางสู้ไปโดยปริยาย แต่มิวายที่เธอจะดิ้นอึกอัก หวังจะหลุดพ้นจากผู้ชายตัวโตคนนี้ให้ได้
“อย่าฝัน!” เขาบอกสั้นๆ กระตุกยิ้มอย่างผู้ชนะ
‘ขนาดว่าโดนล็อกทั้งตัวยังจะมีฤทธิ์ได้อีก แสบนักนะที่รัก แต่เดี๋ยว เรามาดูกันว่าฉันหรือเธอ ใครมันจะแน่กว่ากัน’ คิดแล้วมาเฟียหนุ่มก็ประกบปากระดมจูบ ไล่ลงมายังเนินอกขาวๆ ที่ตอนนี้มันโชว์ล่อตาล่อใจภมรหนุ่มอดยากปากแห้งและไม่ว่าเขาจูบไปที่ไหนก็ฝากร่องรอยความเป็นเจ้าของเอาไว้จนกายสาวสั่นสะท้านราวกับจับไข้
หญิงสาวตัวอ่อนระทวยไปกับสัมผัสเร่าร้อน เธอไม่มีแรงต่อต้านการกระทำอุกอาจของเขา ทั้งที่เธอไม่เคยให้ใครแตะต้องตัว แต่เขาคนนี้ เป็นใครกัน ทำไมถึงได้กล้าทำแบบนี้กับเธอ
‘ไม่! เธอจะไม่ยอมให้ลูกค้าคนนี้ทำอะไรกับเธอได้’ เสียงเล็กๆ ร้องสั่งให้เธอไม่ยอม ทว่าความเร่าร้อนที่เธอไม่เคยพบทำให้เธอต้องต่อสู้กับร่างกายที่โอนอ่อนตามแรงปลุกเร้าของเขา
“หยุด...” เจ้าของเสียงบิดกายหนีความทรมานที่เกิดจากริมฝีปากของชายหนุ่ม ที่ตอนนี้ริมฝีปากเข้าครอบครองยอดปทุมสีชมพูระเรื่อราวกับเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ
หญิงสาวกัดริมฝีปากตัวเองแน่นเพื่อป้องกันเสียงน่าอาย
“ระวังจะทรมานนะที่รัก ร้องออกมาเถอะ ผมอยากได้ยินเสียงครางของคุณ” เอเรสกระซิบด้วยน้ำเสียงแหบพร่า เมื่อหญิงสาวใต้ร่างกำลังต่อต้านสิ่งที่เขาปรนเปรอให้
“คนทุเรศ ปล่อยฉัน” หญิงสาวรวบรวมแรงกายต่อว่าชายหนุ่ม ก่อนจะดิ้นรนอีกครั้งหวังจะให้หลุดพ้นจากเขา แต่ปลายคางของเธอกลับถูกมือใหญ่บีบจนกรามแทบร้าว แล้วบังคับให้สบตากับดวงตาคมกริบเสี้ยวนาทีเธอก็ตกอยู่ในมนต์สะกดของเขา
“อย่าหลับตานะที่รัก เพราะผมอยากให้คุณมองผม ว่าผมต้องการคุณแค่ไหน” เสียงพร่าดังชิดใบหูนุ่มนิ่ม เมื่อหญิงสาวจะหลับตาหนีความปรารถนาที่แผ่กระจายออกมาจากดวงตาของเขา
“ฉันไม่ใช่ผู้หญิงอย่างว่า” เธอแย้ง
“จะใช่หรือไม่ใช่ แต่ยังไงคุณก็ต้องเป็นของผม เพราะผมถูกใจคุณ โดยเฉพาะความพยศของคุณ” เขากระซิบบอกและเสียงยังดังชิดใบหูนุ่มเช่นเดิม แต่ครั้งนี้เขาใช้ลิ้นอุ่นปัดป่ายใบหูสลับขบเม้มหยอกเย้า
“ฉันไม่ยอม” หญิงสาวยังคงปฏิเสธ แม้ตอนนี้ร่างกายจะถูกกายใหญ่พันธนาการเอาไว้
“งั้นมาลองดูกันไหม” ขาดคำมาเฟียหนุ่มโน้มใบหน้าลงต่ำ กดริมฝีปากชิมความหวานละมุนจากปากอิ่มสวย ทว่าหญิงสาวไม่ยอมให้เขาล่วงล้ำไปได้ง่ายๆ ด้วยการเม้มริมฝีปากแน่น แต่มาเฟียหนุ่มก็มีวิธีให้หญิงยอมด้วยการลากฝ่ามือผ่านสีข้างสี เรื่อยมายังสะโพก เขาลงมือเคล้นคลึงอย่างหนักและทันทีที่หญิงสาวอ้าปากจะท้วงทัก ลิ้นอุ่นก็บุกเข้าไปเสาะหาความหวานจากโพรงปากเล็กๆ ทันที
- Writer
