Chapter Forty-nine
Hindi na muna itinuloy ang session ko kay Miss Geneva. Inutusan ni Angkol Fifth ang mga ito na umalis muna. Hindi ako tumigil sa pag-iyak kahit pa nakahiga na ako sa kama at yakap nito. Hindi n'ya ako binitiwan, hindi ko rin maramdaman ang pandidiri nito.
"Bakit tiniis mo ang tatlong taon na iyon, Vee? Bakit kailangan tiis ang hirap sa bansang iyon?" mababa ang tonong tanong nito.
"Para sa pera. Para sa pamilya. Iyon lang naman ang dahilan ko." Umiiyak kong sagot habang nakatalikod ako rito. Kung may options lang talaga ako... hindi naman talaga ako makakaisip na mag-abroad, eh. Pero dala ng kagipitan ay wala na rin namang nagawa pa.
"Anong gusto mong gawin ko para gumaan ang pakiramdam mo, Vee? Sabihin mo sa akin." Biyaya talaga itong lalaki na ito. Parang ibiniga
