When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
Chapter Fifty-seven Napagod makipaglaro si Via sa amin ni Vicky. Kaya maaga itong nakatulog. Tabi-tabi kami. Naging way ko rin iyon para hindi lapitan ni Clivemon na pinauulanan ng tawag ni angkol. Disappointed ako. Valid naman siguro iyon. Nakuha pa naming pagkwentuhan ni Vicky iyong nangyari kanina. Tawa ito nang tawa dahil deserve raw ni Von ang nangyari. Nang makita kong tulog na ang kapatid ko'y sinubukan ko na ring matulog. Pero naalimpungatan ako nang pakiramdam ko'y lumulutang ako. Walang masamang espirito rito. Pero may isang angkol na seryosong buhat ako paakyat ng hagdan. "A-ngkol?" mahinang anas ko. Naipasok ako nito sa silid na inukupa namin no'ng unang gabi namin dito. Gamit na lang ang paa para isara ang pinto. Nang sumara ay nagpatuloy ito sa paglalakad at mainga