Chapter Fifty-seven
Napagod makipaglaro si Via sa amin ni Vicky. Kaya maaga itong nakatulog. Tabi-tabi kami. Naging way ko rin iyon para hindi lapitan ni Clivemon na pinauulanan ng tawag ni angkol.
Disappointed ako. Valid naman siguro iyon.
Nakuha pa naming pagkwentuhan ni Vicky iyong nangyari kanina. Tawa ito nang tawa dahil deserve raw ni Von ang nangyari. Nang makita kong tulog na ang kapatid ko'y sinubukan ko na ring matulog.
Pero naalimpungatan ako nang pakiramdam ko'y lumulutang ako.
Walang masamang espirito rito. Pero may isang angkol na seryosong buhat ako paakyat ng hagdan.
"A-ngkol?" mahinang anas ko. Naipasok ako nito sa silid na inukupa namin no'ng unang gabi namin dito. Gamit na lang ang paa para isara ang pinto. Nang sumara ay nagpatuloy ito sa paglalakad at mainga
