รักวุ่นๆ ของนายวายร้ายออสติน 20+++

สับสนในความรู้สึก

ณ คอนโดมิเนียมหรูใจกลางเมือง ที่ภายในตกแต่งเอาไว้อย่างหรูหรา เมื่อออสตินเข้ามาส่งมิ้นต์ที่ห้องของเธอ หญิงสาวดูมีทีท่าดื้อรั้นไม่ยอมให้เขากลับไปง่ายๆ เมื่อหล่อนกำลังพยายามใช้เสน่ห์ของเรือนกายที่เซ็กซี่ยั่วยวนมัดใจออสติน ด้วยการรั้งสาวเดี่ยวออกจากไหล่มน พร้อมกับเดินเข้าหาชายตัวโต ผู้ที่มีใบหน้าคมคาย ดูหล่อเหลาไม่ต่างจากเทพบุตรลงมาจุติ จนมิ้นต์อยากเก็บเขาเอาไว้ไม่ให้ใครได้เข้าใกล้

“คุณเมาก็ไปนอนพักนะมิ้นต์ ผมจะกลับแล้ว” ออสตินพูดออกมาพร้อมกับหันหลังให้หญิงสาว

หมับ!! หล่อนไม่รอช้ารีบสวมกอดชายหนุ่มจากทางด้านหลัง พลางเอามือลูบลงไปยังซิกซ์แพ็กแน่นๆ ขณะที่หน้าอกหน้าใจของมิ้นต์แนบลงไปที่แผ่นหลังของออสติน

พร้อมกับลีลาการยั่วยวนสุดฤทธิ์สุดเดช แน่นอนว่าชายหนุ่มไม่ใช่พระอิฐพระปูน เขามีเลือดเนื้อและความต้องการเฉกเช่นผู้ชายทั่วไปจนฮอร์โมนในตัวออสตินพุ่งขึ้น แม้เขาจะพยายามปฏิเสธความต้องการทางกาย แต่ใครก็คงไม่อาจต้านทานแรงยั่วยุของสตรีอย่างมิ้นต์ได้

“จะรีบไปไหนละค่ะ ค้างที่นี่กับมิ้นต์ก็ได้ พรุ่งนี้ค่อยกลับนะคะ...น๊า” เสียงหวานออดอ้อนชายหนุ่มออกมาไม่ต่างจากคู่รัก เมื่อถูกหญิงสาวรบเร้าเคลียคลอออสตินเริ่มรู้สึกอึดอัด เพราะเขาไม่ได้ต้องการที่จะสานสัมพันธ์กับมิ้นต์ตั้งแต่แรก แม้ว่าร่างกายเริ่มตอบสนอง เมื่อชายหนุ่มกำลังเริ่มจะหมดความอดทน

เขาไม่น่าคิดแผนการแกล้งใบพลูแบบนี้เลย ไม่รู้ว่าเธอจะโกรธหรือเกลียดเขาเพิ่มเป็นทวีคูณหรือยัง เพราะปกติแล้วหญิงสาวก็ไม่เคยพูดจาดีกับเขามาแต่ไหนแต่ไรอยู่แล้ว แต่ที่เธอต้องยอมออสตินก็คงเป็นเหตุผลเดียว เมื่อเขาได้สร้างข้อตกลงกับเธอเอาไว้ในวันนั้น หลังจากที่ชายหนุ่มได้กลายเป็นเจ้าชีวิตของเธอ แบบที่ใบพลูไม่สามารถปฏิเสธได้

“อย่าทำแบบนี้เลยนะครับ ถ้าพ่อคุณรู้ท่านอาจไม่พอใจ คุณเป็นผู้หญิงมีแต่จะเสียหาย” ถ้อยคำที่ออสตินเรียงร้อยออกมา เพื่อให้มิ้นต์คิดได้ แต่เปล่าเลยสักนิด เพราะในเวลานี้หล่อนได้แสยะยิ้มร้ายออกมา พร้อมกับแววตาของหญิงสาวดูร้อยเล่ห์ เต็มไปด้วยมารยาที่จะรวบหัวรวบหางออสติน เมื่อผู้เป็นบิดาเปิดทางให้แล้ว เขาอยากได้ออสตินมาเป็นลูกเขย พอๆ กับที่มิ้นต์อยากได้ออสตินมาเป็นผู้ชายของหล่อนเพียงคนเดียว

“คุณพ่อไม่ว่าหรอกค่ะ ถ้าผู้ชายคนนั้นของมิ้นต์คือออสติน” คราวนี้หญิงสาวได้พูดออกมา พลางเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าออสติน ฝ่ามือนุ่มนิ่มของหล่อนแตะลงไปยังใบหน้าของชายตัวโต เพียงแค่ได้สัมผัสหัวใจของหญิงสาวเริ่มเต้นแรง พร้อมจู่โจมออสตินให้กลายเป็นของกันและกัน ซึ่งหากเรื่องนี้ได้เกิดขึ้นจริง หล่อนจะไม่มีทางปล่อยให้ออสตินไปข้องแวะกับผู้หน้าไหนเด็ดขาด

หมับ!! ออสตินไม่ทันตั้งตัวถูกมิ้นต์ผลักอย่างแรง จนเซถลาล้มลงไปที่โซฟา ในท่ากึ่งนั่งกึ่งนอน

“เฮ้ย! คุณมิ้นต์! คุณเมาขนาดนี้เลยเหรอ ตั้งสติหน่อยสิครับ” เมื่อออสตินถูกหญิงสาวผลักลงไปกองกับโซฟาตัวยาว มิ้นต์ไม่รอช้าหล่อนเข้าไปนั่งทับชายตัวโตเอาไว้ทันที ขณะที่เสื้อสายเดี่ยวกำลังถูกเธอรั้งลงต่ำ จนทรวงอกอวบอิ่มโผล่นูนขาวผ่องเป็นยองใย ซึ่งในเวลานี้ช่างได้องศาอยู่ในระดับสายตาของออสตินพอดิบพอดี

“แล้วคุณละค่ะออสติน คุณเมาหรือเปล่า เรามาหาอะไรสนุกๆ ทำกันดีกว่า มิ้นต์รับรองว่าคุณจะติดใจจนไม่อยากจากมิ้นต์ไปไกล คุณไม่ต้องกลัวนะคะ ที่จะต้องสานสัมพันธ์แนบแน่นกับมิ้นต์ เพราะทุกอย่างที่กำลังจะเกิดขึ้นมิ้นต์เต็มใจที่จะตกเป็นผู้หญิงของคุณ” ผู้ชายร้อยทั้งร้อยเวลาเจอผู้หญิงอ่อย พร้อมใส่พานให้ท่า เชื่อว่าพวกเขาก็ต้องหวั่นไหวไม่น้อยเช่นกัน เฉกเช่นออสตินที่กำลังจะตกอยู่ในภวังค์

เมื่อความใกล้ชิดเริ่มสะกิดเลือดลมในกายของชายหนุ่ม หมุนเวียนพลุ่งพล่านเสียวซ่านในกาย บวกกับแอลกอฮอล์ที่เพิ่งดื่มเข้าไปนั้น กำลังจะส่งผลให้ร่างกายกำยำตอบสนองความต้องการในตัณหา จนยากจะยับยั้งให้ยุติไฟสวาท ซึ่งมิ้นต์กำลังก่อขึ้น พร้อมจะระอุลุกโชน จนยากที่จะมอดดับลงได้ ถ้าหากเขาขาดสติหลวมตัวเผลอใจเข้าไปสานสัมพันธ์อย่างลึกซึ้งกับหล่อน เรื่องวุ่นๆ คงเกิดขึ้นไม่สิ้นสุด

“ผมว่าคุณเมามากแล้ว อย่าทำอะไรทั้งที่คุณไม่มีสติ เพราะถ้าสิ่งที่เกิดขึ้น มันเกินเลยเราจะกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้ คนที่เสียใจที่สุดคือตัวคุณเองนะครับ” ไม่รู้ว่าออสตินกำลังเตือนสติมิ้นต์หรือตัวเองกันแน่ เพราะเวลานี้ใบหน้าหวานๆ ความไร้เดียงสาของใบพลูกำลังลอยเข้ามา เพื่อตอกย้ำให้เขารู้ว่า เธอต่างหากคือคนที่หัวใจของเขาปรารถนา ถึงแม้ว่าจะพยายามปฏิเสธมาโดยตลอด แต่ทุกครั้งคำตอบที่ได้ หัวใจดวงนี้ของเขามันก็ยังคงเต็มไปด้วยใบพลูอยู่ดี

“มิ้นต์รักคุณนะคะ รักมานานแล้วด้วย” หญิงสาวยังคงพยายามที่จะเผด็จศึกออสตินให้ได้ เมือมือไม้ของหล่อนกำลังแกะกระดุมเสื้อโปโลชายหนุ่มออกทีละเม็ด ด้วยท่าทางที่ยั่วยวนสุดๆ แต่ทว่าได้ถูกชายหนุ่มเบรกเอาไว้ เพราะเขากำลังกลัวว่าบรรยากาศที่เป็นใจจะนำไปสู่หายนะได้

ถ้าหากว่าออสตินยังคงลีลาไม่ตัดสินใจให้เด็ดขาด ปล่อยให้มิ้นต์ได้ลูบไล้จนจิตใจของเขาใกล้เตลิดไปตามห้วงอารมณ์ของการปลุกเร้า ที่ดูเชื่องช้า แต่ทว่าร่างกายที่กำลังเสียดสีกันไปมา ไม่ต่างจากกระแสไฟฟ้าขั้วบวกขั้วลบ ที่มันพร้อมจะสปาร์คได้ทุกเวลา

“คุณมิ้นต์” “อย่าห้ามมิ้นเลยนะคะออสติน” หญิงสาวออดอ้อน พลางเอามือสอดลงไปใต้ชายเสื้อโปโล เพื่อลูบไล้มวลกล้ามหน้าท้องแน่นๆ ของออสติน ซึ่งกำลังส่งผลให้หัวใจของมิ้นต์เต้นแรง เมื่อมันมีขนแซมจนอยากเอาใบหน้าลงไปแนบชิด แล้วกดจูบแรงๆ

“อืม...” เสียงครางของออสตินดังขึ้น เมื่อหญิงสาวก้มลงไปกดจูบที่ลำคอแกร่งของชายหนุ่ม หล่อนใช้ปลายลิ้นเลียไล้วกขึ้นมาดูดดึงติ่งหูของเขาได้อย่างเร้าอารมณ์ จนเป้ากางเกงของออสตินตุงขึ้น ทำให้มิ้นต์ยิ่งพอใจ เมื่อหล่อนสัมผัสได้ถึงความปรารถนาของออสติน

ทางด้านใบพลู หญิงสาวถึงกับนอนไม่หลับจนต้องเดินออกมานั่งเหม่ออยู่ระเบียงของห้องนอน เมื่อเดย์ส่งภาพออสตินกำลังเคลียคลอกับมิ้นต์มาให้เธอ ซึ่งมีทั้งตอนเดินออกมาจากผับและขึ้นรถ แต่ที่เด็ดสุดคงไม่พ้นตอนที่ออสตินโอบมิ้นต์เดินหายเข้าไปให้ห้องของคอนโดมิเนียมหรู ถึงแม้ว่าใบพลูจะพยายามบอกกับตัวเองว่าไม่ได้คิดอะไรกับออสติน แต่พอเอาเข้าจริงๆ เธอกลับรู้สึกเจ็บจี๊ดตรงหัวใจ

“ใบพลูแกเป็นอะไรไป ออสตินก็แค่เจ้าชีวิต เขาไม่ได้เป็นเจ้าของหัวใจ แกไม่จำเป็นต้องรู้สึกอะไรขนาดนี้ก็ได้มั้ง” ใบพลูพูดกับตัวเองออกมาเบาๆ เมื่อความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับออสตินไม่ได้มีอะไรมากกว่าคนรู้จักกัน แต่ทำไมหญิงสาวต้องหวาดระแวงและกลัวว่าเขาจะนอกใจไปรักใครที่ไม่ใช่เธอ

ในเมื่อเขากับเธอก็ไม่ได้มีความสัมพันธ์ถึงขั้นที่จะหึงหวงชายหนุ่มได้ ยิ่งคำว่านอกกายนอกใจยิ่งแล้วใหญ่ ถ้าหากว่าเขาจะมีใครใบพลูก็ไม่มีสิทธิ์จะหึงหวง ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นคู่หมายแต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าทุกอย่างจะเปลี่ยนแปลงไม่ได้ ในเมื่อมันเป็นเพียงแค่ความต้องการของผู้ใหญ่ ซึ่งเขาและเธอก็แทบไม่เคยพูดถึงเรื่องนี้ด้วยซ้ำไป มีเพียงแค่บิดาที่อยากได้ชายหนุ่มมาเป็นลูกเขย และเอเดนบิดาของเขาที่อยากให้สองบ้านกลายเป็นทองแผ่นเดียวกัน

“ป่านนี้คงไปถึงไหนต่อไหนกันแล้วสินะ ทำไมฉันต้องมาเห็นภาพบ้าๆ พวกนี้ด้วย นายจะไปทำอะไรหรือเอากับใครก็ไม่เกี่ยวกับฉันสักหน่อย ไอ้คนบ้า! ฉันเกลียดนาย ฉันเกลียดนายออสติน ฉันเกลียดนาย!”

ปากก็บอกว่าเกลียด แต่พอเห็นภาพในโทรศัพท์มือถือที่เดย์ส่งมาให้ทีไร หัวใจดวงน้อยของเธอกลับรู้สึกหวั่นไหวเจ็บปวดอย่างบอกไม่ถูก หรือว่าเธอจะเผลอมีใจให้เขาไปอย่างไม่รู้ตัว แต่ใบพลูก็คิดว่าคงไม่ใช่ ในเมื่อเธอไม่ได้ต้องการแต่งงานกับเขาตั้งแต่แรก บางทีความรู้สึกที่เกิดขึ้น อาจจะเป็นเพราะว่าเขาและเธอโตมาด้วยกัน จนทำให้ความผูกพันค่อยๆ กลายเป็นสายใจเชื่อมต่อหัวใจอย่างไม่รู้ตัว

ซึ่งคนทั้งคู่คงใกล้เริ่มรู้ใจตัวเองมากขึ้น เมื่อเห็นว่ามีฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดพาใครเดินเข้ามาแทรกกลางระหว่างความสัมพันธ์ที่มันไม่ชัดเจน จนก่อให้เกิดเป็นความรู้สึกหึงหวงอย่างไม่รู้ตัว เมื่อดึกมากแล้ว ใบพลูจึงเดินเข้ามาในห้องนอนของเธอ พร้อมกับมองไปที่โมเดลบ้าน ที่ออสตินเคยให้มา แต่ทว่าใบพลูได้ประกอบเอาไว้จนสมบูรณ์แบบ พร้อมกับตุ๊กตาเด็กผู้ชายและเด็กผู้หญิงยืนเคียงคู่กันอยู่ที่หน้าบ้าน

“นายไม่มีทางเป็นเจ้าชายของฉันหรอกออสติน นายมันก็แค่เจ้าชีวิตจอมเผด็จการ ที่ฉันต้องยอมก็เพราะว่า...” ใบพลูพูดออกมา พลางนั่งลงที่เตียงนอน ก่อนที่หญิงสาวจะหาคำตอบให้กับตัวเองไม่ได้ ทำไมเธอต้องยอมออสตินอยู่ร่ำไป ในเมื่อเรื่องราวที่เกิดขึ้นผ่านมานานหลายปีแล้ว ทำไมเขาต้องให้เธอชดใช้ไม่จบสิ้นสักที

“หนี้ชีวิต ฉันต้องยอมนายขนาดนี้เลยเหรอ โอ๊ย! ทำไมในหัวฉันต้องมีแต่นายด้วยนะ บ้าเอ๊ย!” ใบพลูพูดออกมาด้วยความหงุดหงิดใจ พลางโน้มตัวลงนอนแต่ค่ำคืนนี้เธอคงไม่ได้หลับได้นอน เมื่อภาพของออสตินกับมิ้นต์ในอิริยาบถต่างๆ กำลังตามมาหลอกหลอนให้หญิงสาวกระวนกระวายใจ

ทั้งที่พยายามบอกกับตัวเองว่าไม่เป็นไร เธอไม่รู้สึกอะไรเลยจริงๆ แต่นั่นมันคงเป็นแค่คำปลอบ ที่หลอกตัวเอง เมื่อใบพลูกำลังจะคลั่งเวลาที่เห็นภาพออสตินโอบมิ้นต์เข้าไปในห้อง ป่านนี้พวกเขาคงขึ้นสวรรค์ชั้นเจ็ดเสร็จไปนานแล้ว

ภายในห้องของมิ้นต์ โซฟาตัวยาวกำลังจะกลายเป็นเตียงนุ่ม เพื่อรองรับความต้องการของเขาและเธอ เมื่อชายตัวโตถูกหญิงสาวถอดเสื้อเชิ้ตผ้าลูกฟูกทรงหลวมๆ ของเขาลงไปกองกับพื้น รวมกับชุดเดรสสายเดี่ยวของหล่อน หลังจากที่อารมณ์ของมิ้นต์ค้างกลางอากาศ

แต่พอถูกชายหนุ่มกระตุ้นเพียงเล็กน้อย ความต้องการของหล่อนก็มาเต็ม พร้อมจะปลดปล่อย เพื่อให้ชายตัวโตได้ฉกชิมเอาความหอมหวานจากเรือนกายของหล่อนได้ตามอำเภอใจ อย่างไม่มีทีท่าว่าจะขัดขืนเลยแม้แต่น้อย