"หิวไหมเดี๋ยวป๋าทำกับข้าวให้กิน"
ภายในรถยุโรปคันหรูมาเฟียหนุ่มเอ่ยถามเด็กสาวที่นั่งอยู่บนหน้าตักแกร่ง แถมเธอยังไม่ยอมพูดยอมจากับเขาอยู่ตั้งนาน นั่งทำหน้ากระเง้ากระงอดราวกับโกรธเคืองเขามากมายนัก แต่ มันไม่ได้ดูน่ารำคาญสำหรับเขาเลย
"ไม่เอาหรอก เดี๋ยวป๋าใส่ยาพิษให้หนูกิน"
ว่าจบเธอเบือนหน้าหนีไปทางอื่น พยายามฝืนตัวเองให้ออกจากท่อนแขนแกร่งของมาเฟียหนุ่มแต่เขากลับกระชับแขนให้แน่นขึ้นเพื่อบีบรัดไม่ให้เธอดีดดิ้น
"ป๋าไม่ทำอย่างนั้นหรอก"
ใครจะทำร้ายเมียตัวเองได้ลงคอเล่า มือหนารั้งใบหน้าหวานของคนบนหน้าตักเข้าหาแผงอกแกร่งของตัวเอง
"แต่ป๋าจะรุนแรงกับหนู หนูไม่ชอบ หนูเจ็บ"
ความเจ็บปวดที่เขากระทำยังคงตราตรึงทางจิตใจ แต่ไม่รู้ทำไมหัวใจของเธอถึงเต้นแรงไปกับท่าทางที่เปลี่ยนไปของมาร์ติน
"อ๊ะ!!!!"
ทันทีที่พูดจบมือหนารั้งศรีษะเล็กลงด้วยความแผ่วเบา เขาบรรจงจูบตั้งใจมอบสัมผัสอ่อนโยน เรียวลิ้นร้อนชื้
