ตอนที่ 10
1006 Words
รู้เพียงแต่ว่าเขาเดินเข้ามาในชีวิตหล่อน มัดจิตวิญญาณของหล่อนเอาไว้ด้วยตรวนร้าย ก่อนจะทอดทิ้งไปอย่างไม่ไยดีโดยไม่แม้แต่จะทิ้งลูกกุญแจตรวนหนาเอาไว้ให้ หล่อนถูกผูกมัด รัดด้วยความเสน่หา โดยที่เป็นตัวหล่อนเองที่มีใจให้กับเขาแค่ฝ่ายเดียวเท่านั้น
เข็มหอมถอนใจแผ่วเบา พยายามจะละสายตาจากเรือนร่างกำยำสมบูรณ์แบบ แต่กลับยิ่งตรึงตราไม่อาจจะขยับหนี เมื่อผู้ชายตรงหน้าหล่อเหลาเกินคำบรรยาย
เนโลคลิสเสมือนเทพบุตรแห่งความงาม พระเจ้าสร้างสรรให้เขาด้วยความปราณีตบรรจง จนเขางดงาม สมบูรณ์แบบจนแทบไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นมนุษย์ที่แท้จริง แต่ใครจะรู้เล่าว่า เทพเจ้าที่เฝ้าสรรสร้างมนุษย์โลกอย่างช่ำชองจะลืมใส่ก้อนเนื้อที่เรียกว่าหัวใจเอาไว้ในอกข้างซ้ายของผู้ชายคนนี้ เขาถึงได้ไม่มีหัวใจอย่างนี้ไงล่ะ
หญิงสาวพยายามสะกดความสั่นเทิ้มของหัวใจ พยายามคิดถึงความร้ายกาจของเนโลคลิสให้มากที่สุด เพื่อที่จะต่อต้านอำนาจจากเสน่ห์ของบุรุษเพศที่สะท้อนออกมาทิ่มแทงตาอยู่ในขณะนี้ให้ได้ แต่ไม่ว่าจะพยายามแค่ไหน พยายามยังไง หล่อนก็คือทาส... ทาสเสน่หาของผู้ชายที่ชื่อเนโลคลิส ซาเวลลาสอยู่ดี เพราะไม่ว่าจะเป็นวันนี้ หรือเมื่อ 8 ปีก่อน เขาก็คือสามีของหล่อน คนที่คุณย่าเลือกให้ และก็ยังคงเป็นคนที่หัวใจของหล่อนต้องการอยู่ดี
“สวัสดีค่ะ คุณเนโลคลิส ซาเวลลาส”
น้ำเสียงที่หลุดออกมาจากริมฝีปากอิ่มนั้นสั่นเทาจนคนพูดอดเกลียดตัวเองไม่ได้
“ใช่ค่ะ ฉันเปลี่ยนไปมาก แต่คุณไม่เปลี่ยนไปเลยนะคะ” ดวงตากลมโตมีประกายความน้อยใจชัดเจน
“ยังคงเต็มไปด้วยความเหี้ยมเกรียม และไร้หัวใจเหมือนเดิม”
“เข็มหอม” น้ำเสียงทุ้มไม่ได้กระด้างหูนัก แต่กลับทำให้คนฟังอย่างเข็มหอมยิ่งสั่นเทา หล่อนแทบหยุดหายใจเมื่อเขาค่อยๆ สาวเท้าเข้ามาหา ไม่ใช่ด้วยท่าทีคุกคาม แต่มันคือท่าทางที่แสนยั่วยวนใจ
“อย่าเข้ามานะ”
หล่อนตวาดแว๊ด และขยับเท้าถอยออกห่างไปเรื่อยๆ แค่อยู่ห่างกันหลายสิบก้าวหล่อนยังสั่นขนาดนี้ แล้วถ้าอยู่ตรงหน้า ลมหายใจเป่ารดกันล่ะ หล่อนคงจะล้มหายตายจากกันไปเลยทีเดียว
เข็มหอมคิดอย่างทดท้อในใจ แต่ก็ยังคงขยับเท้าถอยหลังไม่หยุด ส่วนเขาก็ก้าวตามติดตลอดเช่นกัน
“จะถอยหลังหนีไปไหน”
“อย่าเข้ามาเชียวนะ”
“ลืมไปแล้วหรือว่าเราสองคนเป็นสามีภรรยากัน”
คนที่ถอยหลังห่างชะงักเท้ากึก หน้าตายิ่งทวีความกรุ่นโกรธมากยิ่งขึ้น
“พึ่งมาจำได้เอาตอนนี้เหรอคะ มันสายไปแล้วล่ะค่ะ”
“ไม่มีอะไรสายไประหว่างเราหรอก”
“มีค่ะ ก็ความสัมพันธ์ระหว่างเราไงคะ” คนตัวเล็กตวาดแว๊ดมองผู้ชายตรงหน้าอย่างเอาเรื่อง
“คุณรีบหย่ากับฉัน แล้วก็กลับไปใช้ชีวิตกับบรรดาสาวๆ ของคุณเถอะค่ะ แม่อะไรนะที่คุณคั่วอยู่เมื่อปีก่อนน่ะ โรซี่ใช่ไหม”
เนโลคลิสคลี่ยิ้มที่มุมปาก ดวงตายังไม่ละไปจากแม่ภรรยาทางนิตินัยแม้แต่วินาทีเดียว
“นี่เธอติดตามข่าวของฉันด้วยหรือ”
“ปละ เปล่า... เปล่าสักหน่อย ฉันก็แค่เห็นผ่านตามาเท่านั้นแหละ”
เวลาที่โกหกเข็มหอมจะชอบหลบสายตา ซึ่งเวลานี้หล่อนก็ทำเช่นนั้นเหมือนกัน
“เอาเป็นว่าตอนนี้ฉันไม่มีผู้หญิงคนไหนแล้ว นอกจากเธอ”
“หุบปากไปเลย ฉันไม่ใช่ผู้หญิงของคุณ” มือเล็กกำสายยางแน่นอีกครั้ง นัยน์ตากลมโตลุกเป็นไฟ
“กลับไปห้องพักของคุณได้แล้ว แล้วอย่ามาเกะกะที่นี่อีก”
“ฉันมาหาเธอ”
“แต่ฉันไม่ต้องการเห็นแม้แต่ขี้เล็บของคุณ ไปให้พ้นนะ”
เนโลคลิสอมยิ้ม ไม่ได้มีทีท่าทุกข์ร้อนอะไรกับวาจาเผ็ดร้อนของแม่ภรรยาตัวน้อย มีแต่เข็มหอมเพียงคนเดียวเท่านั้นที่โกรธเป็นฟืนเป็นไฟจนกลายเป็นตัวตลกน่าขบขัน
“ทำไมไล่ผัวแบบนี้ล่ะ”
“คุณไม่ใช่ผัว... สามีของฉัน” ดวงตากลมโตแทบจะถลนออกมานอกเบ้า “แล้วเย็นนี้ก็ไม่ต้องมาร่วมโต๊ะอาหารกับฉันนะ เพราะฉันคงกินไม่ลงถ้าเห็นหน้าเน่าๆ ของคุณ”
“ปากดีจังนะเข็มหอม”
คนถูกตำหนิเชิดหน้าสูงอย่างอวดดี “ฉันก็ปากดีแบบนี้นั่นแหละ ไม่อย่างนั้นสามีจะทิ้งให้ฉันอยู่คนเดียวมาถึง 8 ปีเหรอ แต่โชคดีหน่อยที่ตอนนี้ฉันตาสว่างแล้ว ไม่โง่งมงามเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว”
เนโลคลิสยังคงกอดอกยืนฟังคำเหน็บแนมจากคนตัวเล็กอย่างไม่ทุกข์ไม่ร้อน
“พูดต่อสิครับ”
“ฉันอยากจะหย่ากับคุณให้เร็วที่สุดยังไงล่ะ คุณเนโลคลิส ซาเวลลาส”
“อย่างนั้นหรือครับ”
“ใช่!”
เนโลคลิสลดมือจากหน้าอกลงทิ้งข้างตัว และเริ่มก้าวเดินอีกครั้ง ก้าวเข้าไปหาคนที่ยืนพูดฉอดๆ ด้วยท่าทางที่เปลี่ยนไปจากหยอกล้อกลายเป็นคุกคามเฉียบพลัน
“ไม่คิดว่าวันเวลาจะเปลี่ยนให้ผู้หญิงคนหนึ่งปากเก่งแบบนี้ได้ ช่างน่านับถือเวลาจริงๆ”
“ฉันก็ไม่คิดเหมือนกันว่าวันเวลาจะเปลี่ยนเทพบุตรให้กลายเป็นซาตานได้ เวลานี่ช่างน่านับถือเช่นกัน”
“หยอกย้อนเก่งนักเชียว”
“ฉันมันก็ไม่ดีแบบนี้แหละ ไปให้พ้นหน้าฉันเลย แล้วพรุ่งนี้เราไปหย่ากัน นี่ๆ หยุดเดินต้อนฉันสักทีได้ไหม”
เข็มหอมร้องเตือนเสียงไม่พอใจ เมื่อขาด้านหลังสัมผัสกับกิ่งของดอกไม้ประดับที่อยู่ในกระถาง
“บอกให้หยุดเดินไงล่ะ”
เนโลคลิสไม่ได้ทำตาม
“ถ้าไม่หยุดฉันฉีดน้ำใส่จริงๆ นะ”
- Writer
