“ตื่นเช้าจังเลยนะครับท่าน”
เมื่อเห็นว่าเจ้านายหนุ่มลุกจากเตียงตั้งแต่เช้ามืด เทิดไทที่ได้มานอนร่วมห้องด้วยก็เอ่ยทัก เขารู้ว่าอีกฝ่ายต้องรับผิดชอบงานหนักเพราะทุกตำแหน่งที่รับผิดชอบล้วนแล้วแต่เป็นงานสำคัญทั้งสิ้น แม้จะหลับดึกแค่ไหนก็ต้องตื่นเช้าเพื่อสะสางงานที่ค้างคาต่อ
“ฉันไม่ได้ตื่นเช้า…แต่ไม่ได้หลับเลยต่างหาก!”
ศรัณตอบกลับคนสนิทด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดเล็กน้อย โดยไม่ยอมมองหน้าอีกฝ่าย เพราะไม่อยากเสียอารมณ์มากไปกว่านี้
“อ้าว…ทำไมท่านไม่หลับละครับ หรือว่าเมื่อคืนหลังจากอาบน้ำเสร็จท่านก็ทำงานต่อ ทำไมไม่เรียกผมละครับผมจะได้ตื่นมาช่วย”
ที่ถามไปแบบนั้นเพราะเทิดไทชิงหลับไปก่อนตั้งแต่เจ้านายพาร่างไร้สติของคู่หมั้นสาวไปส่งที่ห้องแล้ว เนื่องจากรู้สึกเพลียและง่วงเกินกว่าจะทนฝืนต่อไปไหว โดยที่ไม่รู้เลยว่าคำพูดของตัวเองจะไปกระตุกต่อมอารมณ์โมโหของใครเข้าอย่างจัง
‘ให้ตายเถอะ! นี่ไม่รู้ตัวเลยหรือไงว่
