Eclipsed Whispers

C8

DALARY'S POV

I don't know why I am feeling like this, actually I don't know what's the exact words to explain this feeling I feel.

I feel like I'm getting crazy, I'm excited because at last I am graduating and I can now focus on my career and the path that I want. But now I also feel so scared, I don't know why, is this because of what happened last week? About having a one night stand?

I already ironed the dress I will wear for tomorrow at na hanger ko na, I can't stop but stare until I dozed off..

Bukas na talaga. Hindi yata ako maka tulog ngayon dahil sa excitement.

Nagising ako ng hating gabi dahil sa ingay na narinig ko sa ibaba kaya bumaba ako para tinignan ito.

Nakita ko si sina sir Nash at yung magulang niya na nag sasagutan.

" Paano ba kasi naka pasok yung kalaban natin at bakit di natin ito napansin? " Sabi ni sir Nash.

" I don't know maybe isa sa mga employee natin ang kinunsaba nila. That's we are going to investigate" Sabi naman ni Mr. Conception.

Umupo silang tatlo sa couch at nag iisip ng mga paraan.

Pumunta ako sa kinaroroan nila at tatanungin sana sila kung gusto ba nilang mag kape.

Pero hindi pa ako naka lapit ay masamang tingin na ang nakuha ko kay sir Nash.

" What the hell are you doing here? Huh!?" Singhal niya.

" I just want to ask you if you want coffee?" Sagot ko kahit takot na takot na ako.

" No! Kaya bumalik kana sa kwarto mo kung ayaw mong patayin kita ngayon" singhal niya ulit sa akin.

" Ahhhm graduation na pala namin bukas baka gusto niyong pumunta" Sabi ko ulit at humihiling na na sana dumalo sila.

" Ayaw mo talaga tumigil ha? Alam mo ang ingay ingay mo?" Sabat ni ma'am Thearize.

Bigla niya akong sinampal nang napaka lakas dahilan kung bakit napabaling ang mukha ko sa kabilang gilid.

Napa iyak ako sa sakit. Matagal na akong ganito lang palagi nilang pinag kakaisahan but now I felt the courage to voice out my pain.

" In my 19th year existence kahit kailan di ko naranasan na trinato niyo akong anak. Lumaki ako na laging sakit lang ang binibigay niyo sa akin. Pero hindi ako nag salita dahil nirerespeto ko kayo at may utang na loob ako sa inyo kahit ginaganito niyo ako. Kahit ang sakit na ng damdamin at kawatawan ko wala kayong salita na narinig mula sa akin. But now I can't stop my self from telling to all of you here na pagod na ako huhuhuh pagod na pagod na po ako sa ganitong buhay may roon ako. Every day akong nag dadasal sana kahit ilang araw lang tratuhin niyo ako bilang kapamilya niyo! Walang araw na humihingi ako sa panginoon nang isang himala. My classmate envies me for having a good looking face and being intelligent sabi nila that im so lucky that I have a family like you dahil bukod sa mabait daw ay mayaman daw. They didn't know na hindi madali ang nasa ganitong sitwasyon that's why I envy them because even though hindi sila ganun ka ganda, katalino at kayaman masaya sila because they have a family na laging nandyan sa kanila, but me, I don't know how to explain my situation but despite of all those treatment you gave me tinanggap ko and I always prayed na sana mag bago na yung trato niyo.. but don't worry po di ko na po uulitin di ko na ipag siksikan yung sarili ko because honestly I dreamed to have a mother who will take care of me and support me in everything I do, I dreamed to have a father who will protect me in times of danger, I dreamed to have a brother who will not judge me and cheer me in every battle I win I thought na unti unti na yung natutupad because sir Nash treated me well but I didn't know na may hangganan pala iyon but still I'm thankful dahil kahit sandali naranasan ko iyon at ngayon di na ako makikihati pa sa inyo dahil tapos na ako, that hope is gone" Sabi ko at staka aalais na sana nang di ko na pansin na nandon pala si sir Nash sa likod ko at dahil sa pag ka taranta di ko inaasahan ang ma out balance at ma subsub sa glass table.

" O my god! Not my table! Galing pang Australia Ito!" At di ko inaasahan ang sunod niyang ginawa sinubsob niya ako sa mesa na basag na at may mga bubug na naka pasok sa mata ko kaya ang daming dugo ang kumawala..

" Mom! Stop it hayaan niyo na siya kailangan natin umalis dahil nasa airport na daw sina tita Frayah" Sabi nito at umalis na sila ...

Wala akong makita at sakit lang ang naramdaman ko ... Sobrang hapdi ng mata ko...

" Let's go tapos kana dito you don't deserve to be treated this way" I don't know him pero tumango nalang ako bago nawalan ng malay.

NASH'S POV

Kanina pa namin nasundo sina tita Frayah, pinsan ni mommy at dito sila sa Pinas mag babakasyon.

Di ko parin ma alis sa isip ko yung sinabi ni Dala kanina, actually tinamaan ako. Napalapit na kasi siya sakin eh medyo nasanay ako na nandyan nag papatahan sa kanya pag umiyak siya o malungkot.

Parang nawala yung galit ko nung nakita ko siya kanina na umiyak nang ganun. That's the first time na inilabas niya yung sama ng loob niya and hearing those words nasaktan ako para sa kanya..

Galit ako nung nasa bar kami and I regret what i did, mahal ko lang talaga si Celine kaya ayaw ko na may sumira sa kanya.

Biglang tumunog yung notification bell ko kaya tinignan ko but what I saw made me glue in the floor where I stand.

It was a picture of Celine having a threesome and I know it was her dahil sa tatoo niya.

Napa buga ako ng hangin dahil sa nakita ko. Di ko alam ang gagawin sa nakita oo ilang beses na akong pinagsabihan nila Marco na di lang ako ang lalaki ni Celine pero di ako naniwala dahil wala naman silang ebidensya.

Pumunta ako sa garden at mag papa hangin sana. Nandito kami sa ibang bagay namin na pinatayo ni dad.

Nakita ko sila mommy na nandun at tahimik na nag uusap.

" I just can't hold on, her words are like a knife slowly chopping my heart. I just realized my mistake huhuhu let's go back balikan natin siya please nakaka awa siya" Sabi ni mommy na umiiyak kaya di ko mapigalan na umiyak rin.

Umupo ako sa tabi nila pero di ako nag salita at nakatingin lang sa malayo.

" Please bumalik tayo dun sa bahay at tulungan natin" Sabi niya ulit.

" Pero dilikado na sa daan bukas nalang diba sabi niya graduation niya bukas? Why not attend with her? I'm sure magiging masaya siya pag nakita niya tayo doon" Sabi naman ni dad.

" But what about her head I'm sure may sugat siya" Sabi niya na di nag papatalo kaya sumabat na ako para huminahon siya.

" Siguro di naman ganun kalakinang sugat niya and I'm sure kaya niya iyon. Nakaya nga niya yung mga nagawa natin sa kanya kaya mom don't worry malakas po si Dal" Saad ko at tama ako huminahon siya at niyakap lang ako at umiiyak.

Nakita ko din si dad na umiyak.

" Actually I built this house for Dal, because even though sinasaktan ko siya at pilit na pinaparusahan nanatili parin ang pagiging ama ko so I decided to built this dahil gusto ko nang itama ang lahat, di ko na kayang makita pa siya na ganoon and I think this is the right time to change in a better way"

Napatango ako sa sinabi niya.

"I was with her for the past few weeks and I admit that's the first time na naranasan ko na maging kuya but sadly I hurted her again" Sabi ko na tumulo ang luha na di ko maiwasan.

"Those days na mag kasama kami wala akong problema she's always there kahit di siya masyado nag sasalita okay na sa akin, masaya na ako she's very adorable and I can't forget how kind she is to cook breakfast for me and prepare my things with a smile" Sabi ko na sunod sunod ang pagtulo ng luha ko..

2 am na kami naka tulog dahil sa pag iyak namin kagabi.

And now we are preparing para sa graduation ni Dal.

" Are you guys done? C'mon let's go baka late na tayo" excited na sabi ni mommy at tumango naman kami ni daddy.

Kinuha ko yung invitations na nataggap namin nung nakaraang araw pa dahil may share si dad sa school na iyon inimbitahan siya ng president at si mommy at ako naman ay naka tanggap din because ever since, palagi na kaming inimbitahan nang school in every event the have.

Pag dating namin doon ay marami na ang mga tao. Pumunta kami sa assigned seats namin na nasa pinaka ka una. Si dad doon dapat siya kasama yung school faculties and staff at yung dean but he choose to stay here dahil baka umiyak na naman si mommy.