ตอนที่ 2 ยกเลิกงานหมั้น...ทำไม 2
1101 Words
คุณหญิงมาริน่ามองร่างอ้อนแอ้นดุกดิกไปมาในห้องทำขนมก็รู้สึกแปลกใจ ลูกสาวตื่นเช้ามาทำขนมตักบาตรตอนเช้าว่าน่าตกใจแล้ว ลูกสาวอารมณ์ดีเข้าครัวนั้นน่าตกใจกว่า เธอมองก้นงอนงามส่ายไปมาแล้วลมจะจับ ถึงแม้จะมีฝีมือในการทำขนมไทยแต่หาใช่ว่าลูกเธอนั้นจะเรียบร้อยอย่างที่ควรจะเป็น
“แม่อร คุณหนูแม่อรอารมณ์ดีจริงนะวันนี้” คุณหญิงมาริน่าหันไปมองค้อนแม่นมสุดที่รักของลูกสาว สองคนนี้จะรู้เรื่องราวของกันและกันตลอดแต่ทำไมครั้งนี้แม่อรไม่มาเล่าต่อให้เธอฟัง
“ครั้งนี้ดิฉันก็ไม่ทราบว่าคุณหนูอารมณ์ดีอะไรมาเหมือนกันค่ะ” คนที่กำลังถูกมองค้อนไม่จริงจังนักเอ่ยยิ้มๆ สายตามองไปยังร่างผอมบางอย่างคนดูแลตัวเองดีอย่างคุณหนูของบ้านก็ต้องระบายยิ้มออกมา เธอมั่นใจว่าคุณพระพายไม่เป็นสองรองจากผู้หญิงคนไหนทั้งเรื่องหน้าตาและมารยาหญิงที่พึงมี “วันนี้ดูอารมณ์ดีมาก เห็นว่านัดคุณพราวฟ้ามาทำขนมที่บ้านด้วย อุ๊ยนั้นไงมาพอดีเลยค่ะ” ว่าปุ๊ปก็มาปั๊ป
“ไปรีบไปเปิดประตูให้หนูพราว”
“ค้าๆ”
สองสาวเพื่อนรักทำขนมจนล่วงเลยมาถึงบ่ายขนมที่ต้องเตรียมส่งตามออเดอร์ก็เสร็จทันถ่วงที เสร็จแล้วก็ต้องออกไปส่งตามบ้านลูกค้าที่นัดไว้ สองสาวช่วยกันขนมกล่องขนมขึ้นรถอย่างขยันขันแข็ง ทำให้คนที่แอบมองอยู่ห่างๆ อดยิ้มให้กับความขยันของทั้งสองสาวไม่ได้ ถึงจะมีนิสัยเย่อหยิ่ง วาจาหยาบคายบ้าง แต่ลูกสาวเธอก็ชอบทำอะไรที่ใช้ความอดทนมาตลอดและก็ทำมันได้ดี
“ออเดอร์เข้ามารัวๆ เลยช่วงนี้ฉันไม่มีเวลาไปช็อปปิ้งเลย” ว่าเสร็จพราวฟ้าก็บิดขี้เกียจไปหนึ่งที ท่าทางทั้งหมดอยู่ในสายตาคนข้างๆ เธอก็คิดแบบนั้นช่วงนี้ร้านอาหารและขนมเสริมที่เธอกับเพื่อนช่วยกันทำเข้าไปขายในร้านขายดิบขายดีหมดแต่หัววัน
สองสาวขับรถมาจอดที่ตึกสูงตระหง่านฟ้าพรพิชชาขันอาสาเอาขนมขึ้นไปส่งเอง โดยให้เพื่อนไปต่อแถวซื้อเครื่องดื่มแทน พรพิชชาหอบถุงขนมเข้ามาภายในตึกแน่นอนว่ามีการตรวจเข้มก่อนเข้าไปซึ่งคนที่ไม่ใช่พนักงานที่นี้ไม่มีสิทธิ์ย่างกรายเข้าไปด้านใน และสิ่งที่ทำให้หญิงสาวหน้านิ้วก็คือชายชุดดำที่นอนยันตีลังกายันยังไงก็ไม่ให้เธอผ่านขึ้นไป เท่านั้นยังไม่พอเธอยังไม่ได้พกโทรศัพท์มาด้วยจะเดินกลับไปเอาก็ใกล้ถึงเวลาส่งของแล้ว ทำยังไงดีดูเหมือนลูกค้าเธอจะลืมเรื่องที่เธอขึ้นตึกไม่ได้กระมัง เหมือนสวรรค์จะเห็นใจผู้หญิงร่างน้อยเอวบางอย่างฉันส่งคนที่ฉันไม่คิดว่าจะเจอที่นี้มาอยู่ตรงหน้า
“คุณธาม” เพราะเสียงเรียกทำให้ร่างสูงสง่าที่พึ่งเดินเข้ามาต้องหยุดมอง ก่อนจะหันไปตามเสียงตั้งแต่มาอยู่ไทยไม่เคยมีใครเรียกเขาแบบนี้นอกจากครอบครัว พอหันไปมองก็ทำให้เขาอดแปลกใจไม่ได้เพราะคนที่เอ่ยเรียกเขาหยาบๆ นั้นคือ..
ยายโรคจิตที่โรงพยาบาล!
“ท่านประธานรู้จักเธอหรือครับ?” ผู้ชายตัวสูงหน้าดุที่ห้ามเธอเข้าไปเดินมาถามคุณธามด้วยท่าทีนอบน้อมผิดกับตอนที่ฉันขออนุญาตเข้าไปอย่างสิ้นเชิง
“ไม่รู้จัก” เหมือนโดนลากไปตบกลางสี่แยกไฟแดง ความหวังอันชื่นมื่นของฉันพังลงกับตา เท่านั้นยังไม่พออีตานั่นยังเดินทิ้งหนีหายไปในลิฟต์ หน๊อย! คิดว่าอยากมาเจอตายแหละ อีตาบ้า!
สุดท้ายสวรรค์ก็ไม่ได้เข้าข้างคนสวยอย่างฉันเสมอไปหรอกนะ ถึงแม้การส่งขนมจะเสร็จสิ้นไปด้วยดีถึงแม้จะเกือบไม่ทันเวลา แจ้งถึงเหตุการณ์ผิดพลาดที่เกิดขึ้น ทางนั้นขอโทษทางนี้ก็ขอโทษที่จัดการปัญหาเฉพาะหน้าได้ไม่ดีเท่าที่ควรจะเป็น แต่ที่มันเจ็บใจก็ตรงไอ้คู่หมั้นสุดหล่อของเธอบอกว่าไม่รู้จัก หน้าตาสวยแต่กิริยาวาจาหยาบกระด้างสินะ ผู้ชายที่ไหนจะอยากรู้จัก คิดแล้วอารมณ์เสีย
คุณธาม ท่านประธานแห่งมณีสิริฟู๊ดชั่น เขาหล่อ เขารวย เขาเก่ง แต่เขาเย็นชา และเลือดเย็นมาก! ว่าแต่ฉันหยาบกระด้าง เย่อหยิ่ง ไม่ดูตัวเองสักนิดไอ้ท่านประธานไร้น้ำใจ ไม่เห็นจริงหรอว่าหอบถุงมาจนเส้นเลือดแขนปูดขนาดนั้น ม๊ายกยอปอปั้นนักหนาเป็นไงละ เลือดเย็นยังกับอะไรฉันสวยขนาดนี้ยังมองฉันด้วยหางตา ทำไม ไม่ชอบสวยๆ งามๆ ชอบบึกบึน หน้าหวานกรามเรียวหรอย่ะ!
“แกนินทาเขามาครึ่งค่อนบ่ายแล้วไหม มันจะไปฝังใจอะไรขนาดนั้น” พราวฟ้าปัดมือออกจากแป้งที่กำลังนวดให้เหนียว ก่อนจะเดินอ้อมไปหยิบที่ตีฟองมาเตรียมจะทำเครื่องเคียงอย่างต่อไป ตั้งแต่เป็นเพื่อนกันมาไม่เห็นเพื่อนนินทาใครจริงๆ จังๆ แบบนี้มานานแล้วเหมือนกัน จะว่าก็ว่า นี้สินะที่โบราณว่าไว้ ขิ่งก็รา ข่าก็แรง ฟังๆ แล้วพอกันทั้งคู่ “แกก็ไปกวนประสาทเขาเป็นหญิงมากรัก เออฉันว่างานนี้สนุกแน่นอนฉันเชียร์แกอยู่ห่างๆ”
“พราว ถ้าผู้หญิงตามจีบผู้ชายก่อนดูเกินงามรึเปล่า” อยู่ดีๆ เพื่อนสาวก็หยุดมือจากการทำขนมหันมามองเธอจริงๆ จังๆ คนถูกถามยิ้มเจือน
“ชอบก็แค่รุก มัวแต่กลัวคงไม่ได้ผัวกันพอดี” พรพิชชาคลี่ยิ้มคล้ายถูกใจคำตอบเพื่อนยิ่งนัก คิดอะไรสนุกๆ เธอก็อดอมยิ้มไม่ได้ ข่าวหน้าหนึ่งแวดวงไฮโซวันนี้คือข่าวคู่หมั้นสุดหล่อพ่อรวยของเธอซื้อห้องชุดให้ผู้หญิงได้อ่านข่าวแล้วกระชุ่มกระชวยหัวใจเสียจริงพ่อคนฮอต
นึกถึงสายตาเย็นชา ท่าทางบรรยากาศชวนขนลุกเมื่อช่วงบ่ายยิ่งคิดเหมือนมีก้อนแข็งๆวิ่งมาจุกที่อก ทั้งที่เป็นคนอยากถอนหมั้น กล่าวหาว่าร้ายตัวเองให้เขารักเกียจแต่มาวันนี้เธออยากปราบพยศเขาจริงๆ รอดูเถอะฉันไม่ถอนหมั้นให้คุณสมหวังกับความรักของคุณหรอก ไอ้ท่านประธานใจจืดใจดำ!
- Writer
