ตอนที่ 5

1834 Words

แต่ช่างเถอะเพราะยังไงซะน้องมิลล์เป็นผู้หญิงของเขาตั้งแต่เราจูบกันเมื่อคืนแล้ว เขาอยากได้เขาก็จะต้องได้ เธอจะไม่มีทางหนีพ้นเงื้อมือเขาหรอกต่อให้พยายามขนาดไหนก็ตาม เด็กคนนี้เป็นของเขาคนเดียวเท่านั้น! “ทำไมต้องเป็นฉันด้วยเนี่ย!” เธอนอนคว่ำเล่นโทรศัพท์ไม่กล้าพอจะเงยหน้ามองเขาที่กำลังเปลี่ยนชุดให้เรียบร้อยตรงหน้า “ที่พี่พูดเมื่อคืนไม่ใช่เรื่องเล่นๆนะ” ที่บอกว่าจะจีบน่ะจริงจังนะถึงเธอจะทำเหมือนไม่สนใจกันเลยก็ตาม “บ้านไหนเขาจีบแบบนี้ห่ะ?” เขาต้องการอะไรกับเธอกันแน่เนี่ย หรือแค่ไม่พอใจที่เธอทำตัวไม่น่ารักใส่ “ก็บ้านพี่ไงละ อยากได้อะไรชี้เอาเลยพี่รูดให้เอง” นี่ไม่ได้อวดรวย แต่เรียกว่าเป็นความสุขของผู้ให้จะดีกว่า “ถ้าอยากได้บ้านก็จะซื้อให้งี้เหรอ? ปัญญาอ่อนน่า!” อะไรของเขาวะเนี่ย ไม่ใช่ว่าเธอไม่เคยถูกจีบนะแต่วิธีการของเขามันแปลกไปมากจนน่างงเลย เธอคิดว่าเขาน่าจะว่างเกินไปเลยอยากหาของเล่นแก้เบื่อเท่านั้นแหละ “ได้สิ แต่พี่จะอยู่ด้วยนะ” “ฉันพูดเล่น!” “ก็นึกว่าอยากได้เรือนหอซะอีกพี่จะได้จัดให้” ยังยืนยันคำเดิมว่าอยากได้เธอมาเป็นของส่วนตัวไม่แบ่งปันให้ใคร แม้แต่ไอ้ไมโลที่เป็นพี่ชายเธอก็ไม่อยากให้ใกล้ชิดมาก เขาหวงแบบไร้เหตุผลแต่มีที่มาที่ไปตรงที่ทุกอย่างมันเริ่มต้นจากเธอเข้ามาทำให้รู้สึกใจเต้นแรง เขาอยากจะกลืนกินเธอทั้งตัวไม่เหลือให้ใครได้กลิ่นเพราะจะได้ไม่มีคนคิดมาแย่งเธอไปจากเขาได้ “เราพึ่งเจอกันแค่หนึ่งวันเองนะ!” เธอคิดว่าต้องเตือนสติเขาแล้วละเพราะดูท่าว่าจะอาการหนักแล้วเนี่ย “ของบางอย่างเวลาก็ไม่จำเป็น” “พูดบ้าๆ ฉันรู้จักพี่ยักษ์หนึ่งวันแค่นี้ก็รู้แล้วว่าคนอย่างพี่เหี้ยมากขนาดไหน!” “เหี้ยเหรอ? ด่าได้แค่นี้มันไม่กระทบอะไรกับพี่เลยนะ!” “ด้านชาว่างั้น?” “พี่ก็มีความรู้สึกอยู่เพียงแต่ว่านิสัยพี่อาจจะไม่ดีเหมือนคนทั่วไปเฉยๆ” ขนาดตัวเขาเองยังไม่แน่ใจเลยว่าตัวเองมีนิสัยยังไงกันแน่ เขาทำทุกอย่างตามความต้องการ แล้วถ้ามันยากมากเงินคือตัวช่วยในการแก้ปัญหาที่ดีที่สุดรองจากความรุนแรง “แต่งตัวเสร็จยังท้องร้องแล้วนะ!” “เรียบร้อยแล้ววันนี้จะไปไหน พี่จะไปด้วยนะ” “เหมือนพี่เหงาอะ?” “ใช่พี่เหงามาก คบกับพี่ไหมมิลล์” “ไม่ตลกนะ!” “ก็พี่จริงจังไง” เจอกันแค่วันเดียวแล้วยังไงวะ ในเมื่อเขามันคนใจง่ายที่ชอบเธอตั้งแต่แรกเจอแล้ว “เหอะ! หิวข้าวแล้ว” เธอจะไม่ยอมมีแฟนหรอกเพราะอิสระที่โหยหามาตลอดชีวิตจะหดหายลงไปแน่ๆ ยิ่งพี่ยักษ์เป็นเพื่อนสนิทพี่ไมโลอีกยิ่งเป็นไปไม่ได้ ถ้าเป็นแบบนั้นเธอคงเหมือนมีเงาตามตัวพ่วงด้วยตำแหน่งเจ้ากรรมนายเวรแน่นอน เธอจะไม่ยอมเปิดโอกาสให้ใครเด็ดขาด ทำไมน้องมิลล์ทำอะไรถึงได้น่ารักเกินไปสำหรับเขาจังวะ นี่ขนาดโดนปฏิเสธยังทำให้ยิ้มได้เลย เขาเดินตามออกมากินข้าวเที่ยงกับน้องสาวเพื่อนที่ในอนาคตต้องเป็นเมียแน่นอน แล้วเธอจะมีเขาคนเดียวที่นึกถึง ไม่ว่าจะทำอะไรเขาจะอยู่ในหัวเธอจนประสาทกินเหมือนที่เขารู้สึกตลอดเวลาตั้งแต่เจอเธอ คอยดูได้เป็นเมียวันไหนพ่อจะแสดงตัวเต็มที่เลย! หลังจากอาหารเที่ยงเธอนั่งรถมากับพี่ยักษ์เพราะถูกบังคับไม่ได้เต็มใจเลยสักนิดเดียว เธอจำได้นะที่บอกเขาว่าต่างคนต่างอยู่นะ แต่ดูตอนนี้สิเขาทำท่าว่าจะเกาะติดเธอมากกว่า “อันนี้พี่ให้” มันเป็นบัตรสมาชิกฟิสเนตที่เขาเป็นเจ้าของอยู่ซึ่งที่ให้ไปมันเป็นระดับ VIP “ให้ทำไมอะ?” เธอก็รับมาแหละเพราะถึงขัดใจก็เท่านั้น “ว่างๆไปหาพี่ได้นะ บางวันพี่ทำงานอาจจะไม่ค่อยมีเวลาให้” ตอนนี้เขาเป็นแฟนเธอแล้ว เหลือแค่เธอแหละเมื่อไรจะยอมเป็นแฟนเขาสักที เราสองคนจะได้เลื่อนสถานะไปพร้อมๆกัน “ไว้ถ้าอยากออกกำลังกายจะไปนะ” “พี่ขอเบอร์โทร ไลน์ เฟสบุ๊ค ทวิตเตอร์และอินสตาแกรมด้วยครับ” “เอาแค่ไลน์ได้ปะ คือเอาตรงๆนะฉันไม่อยากมีแฟน” เธอควรจะพูดตรงๆกับเขานะถึงเหตุผล “พี่รู้ว่าไอ้เหี้ยไมโลมันสั่งไว้ แต่คบกับพี่ไม่มีอะไรต้องกังวล ถ้ามีอะไรพี่จะรับผิดชอบเอง” อยู่กับเขาไม่ต้องกลัวอะไรเลยเพราะเขาจะรักและภักดีซื่อสัตย์จนหมายังอาย สิ่งที่เดียวที่เขาต้องการจากเธอคือความรักความอบอุ่นก็เท่านั้นเอง เขาอยากได้เธอมานอนกอดทุกคืนนะ “มันไม่ใช่แค่นั้นนะ” “แล้วมันเพราะอะไรละ?” “เพราะฉันต้องการอิสระไง พี่รู้ไหมว่าคนที่ต้องอยู่ในกรอบตลอดเวลามันเป็นยังไงห่ะ พี่เคยต้องเรียนพิเศษจนถึงสองทุ่มทุกวันไหม แม้แต่วันหยุดก็ต้องเรียน พี่รู้ไหมว่าฉันรอช่วงเวลานี้มานานมากนะ” “พี่จะทำให้รู้เองว่าอยู่กับพี่ความสุขมันเป็นยังไง” เธอคงเป็นเด็กเก็บกดสินะน่าสงสารจังเลย “แค่เลิกยุ่งกับฉันก็นับเป็นพระคุณแล้ว” “พอดีพี่มันคนเหี้ยอยากได้อะไรก็ต้องได้” “เอ๊ะ!” “นับจากวันนี้เป็นแฟนพี่แล้วนะ” เธอหมดคำจะพูดแล้วเพราะดูเหมือนว่าในหัวสมองของเขาเนี่ยคิดจะเอาเธอเป็นแฟนให้ได้เลย เอาตามตรงที่รู้สึกเลยนะ เธอเจอเขาวันแรกก็อยากจะวิ่งหนีไปให้ไกลๆ เธอสัมผัสได้ถึงแววตาที่มองกันแปลกๆ แล้วหน้าตาดีขนาดนี้ฐานะก็คงจะดีไม่ต่างกัน เดาว่าเขาคงมีผู้หญิงคงเยอะชัวร์ หลังจากวันนั้นผ่านไปสามเดือนทุกอย่างในชีวิตเธอไม่มีคำว่าธรรมดาเลย เธอต้องพยายามหลบหน้าพี่ยักษ์ตลอดเวลา เธอมีเพื่อนใหม่ที่เข้ากันได้และเคยเจอพี่ยักษ์แล้วด้วย เพื่อนเหมือนจะเชียร์เขานะทั้งที่เธอหนีแทบตาย! “มึงพี่ยักษ์มาโน้นแล้ว” “เชี้ยแล้วไง!” “อะไรวะ?” “กูหลบหน้ามาได้ตั้งสามวันแล้วนะเว้ย” เธอออกมาแต่เช้าตรู่เพื่อมานั่งหลับในมหาวิทยาลัย แล้วกลับค่ำหลบเข้าทางหลังบ้านเพื่อที่จะได้ตรงไปยังห้องนอน ก่อนจะหาโอกาสดีๆเพื่อมาอาบน้ำแล้วรีบเข้าห้องนอนซ่อนตัวต่อ “มึงนี่ก็ใจแข็งเนอะ” “กูเปล่าใจแข็ง เออ! เดี๋ยวกูไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ!” เธอรีบหยิบกระเป๋าเดินออกไปเร็วๆเพราะไม่อยากจะพบเจอหรือแม้แต่พูดคุยกับเขาในตอนนี้ พี่ยักษ์ตามติดชีวิตเธอประหนึ่งว่าเป็นเจ้ากรรมนายเวรแต่ชาติปางก่อนตามมาเอาคืนงั้นแหละ บางอย่างที่เขาทำมันก็น่าขนลุกด้วยนะ ดูอย่างรอยยิ้มเวลามองธอไง ในขณะที่ยักษ์เดินถือขนมกับกาแฟมาถึงสามแก้วเพราะไม่ใช่แค่ของน้องมิลล์คนเดียวแต่สำหรับเพื่อนเธอด้วย เขารู้ว่าเธอกำลังหนีหน้าอย่างสุดความสามารถ เขาเลยต้องเข้าทางเพื่อนเธอแทนที่ดูจะช่วยกันมากกว่า “น้องมิลล์ละ?” “เออ…มันไปเข้าห้องน้ำค่ะ” “อันนี้ขนมพี่ซื้อมาฝาก” “พี่ยักษ์คืนนี้ที่บาร์หน้ามอพวกเราจะไปกันนะ” เขายิ้มแล้วพยักหน้าก่อนจะเดินกลับไปที่รถแต่ยังไม่ขับออกไปไหนหรอก เขารอดูจนเห็นว่าแฟนตัวเล็กเดินออกมาพร้อมกับกินขนมที่ซื้อมาให้อย่างอารมณ์ดี นี่สินะความสุขของคนให้ เขานั่งแอบมองสักพักแล้วถึงได้ขับรถออกไปทำงานเพราะบ่ายวันนี้มีประชุมที่บริษัทเลยโดดไม่ได้ ในอนาคตทั้งน้องมิลล์กับบริษัทจะต้องเป็นของเขา ดังนั้นต้องทุ่มเทเพื่อให้ได้สิ่งที่ดีที่สุด ในขณะที่มิลล์นั่งกินคอฟฟี่พายและชีสเค้กหลายรสชาติพ่วงด้วยกาแฟสดและลาเต้เย็นจากร้านโปรด ไม่รู้ว่าพี่ยักษ์รู้ได้ไงว่าเธอชอบกิน เขายังคงคอยตามจู้จี้เรื่องของเธอทั้งที่ถูกปฏิเสธไปประมาณแปลล้านครั้งได้มั้ง ถ้าเธอเป็นดาราเขาคือโรคจิตที่หมกหมุ่นเรื่องเธอ! เธอน่ะหาทางหนีห่างตลอดเวลา แต่กลับถูกเขาไล่ตามติดๆจนน่ากลัวว่าจะเอาตัวไม่รอดเข้าสักวันแล้วเนี่ย “เขารู้ได้ไงวะว่ากูชอบ?” หมายถึงขนมกับกาแฟเนี่ย “เคยกินกับมึงแล้วจำได้มั้ง” แอนตอบสั้นๆ “หรือว่าแอบสังเกตมึงวะ?” มินออกความเห็นเพิ่ม “เหรอ? กูต้องทำไงพี่ยักษ์ถึงจะรู้ว่ากูไม่เอาวะ?” นี่แหละปัญหาใหญ่ของเธอที่ทำให้ไม่สามารถอยู่บ้านได้นานๆ เธอต้องหาเรื่องออกไปข้างนอกเพื่อหลบหน้าตลอดเวลา แล้วอย่างที่รู้กันดีว่าพี่ยักษ์หน้าด้านหน้าทนมาก ต่อให้ปฏิเสธไปตรงๆ แสดงออกว่าไม่ได้คิดอะไรแม้แต่นิดเดียว พยายามหลบหน้าก็แล้ว แต่ทุกอย่างที่พยายามเขาไม่เคยมองเห็นเลยเว้ย เขาแม่งทำเหมือนว่าจะเอาเธอให้ได้งั้นแหละ ไม่อยากจะเอ่ยเลยนะว่าแววตาเขาที่จ้องมองกันแทะโลมเธอจนน่าเอี้ยน แต่แปลกที่เขาเป็นคนขี้หวงมาก “ดีขนาดนี้ถ้ามึงไม่เอากูขอนะ?” แอนถามตรงๆเพราะใจจริงก็ชอบพี่ยักษ์มากตั้งแต่เห็นหน้าช่วงรับน้อง แล้วการที่เราสนิทกันมันไม่ใช่ว่าเข้าขากันได้หรอกนะ เธอตั้งใจตีสนิทกับมิลล์เพราะชอบพี่ยักษ์ไง ในเมื่อมิลล์ไม่เอาเธอก็มีสิทธิ์ปะ “ของเพื่อนนะเว้ย!” มินเตือนเสียงดังให้รู้ว่าอะไรควรไม่ควร “เอ้า! ก็มิลล์มันไม่เอาไงกูเลยจะดูแลแทน” “มันก็ไม่ควรปะมึง”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more