Dağhan, sedyede yatan kadını izliyordu. Geçen haftalardan kalan yara izleri geçmiş hafif izleri kalmıştı. İri gözleri çekici kılıyordu. Aslında çekicilikten daha çok büyüleyiciydi. Dağhan ne zaman onunla göz göze gelse sanki hipnoz ediliyormuş gibi hissetmişti.
Kızın uyuduğu süre boyunca düşündü....şimdi ne olacaktı. Eğer bu seferde onu bırakırsa kadının kurtulma şansı olmayabilirdi. Bir evmi tutmalıydı yada ona iş mi vermeliydi? Ama işte bunu ne için yapacaktı bilmiyordu.
Yataktaki kadın yerinde kıpırdanmaya başladığı vakit yerinden kalkarak onun yanına gitti.
" Nazya?"
" Dağhan?" demişti kuruyan boğazı ile. Sesi kısık ve cızırtılı çıkmıştı. Hasta numarası yapacağım diye uyuya kalan Rüya, bütün yorgunluğunu üstünden atmış gibiydi.
" Nasılsın?"
" Daha iyiyim." dediğinde yerinde
